09

Indeks

po polsku

Poul Anderson
Trzy serca i trzy lwy


. 9 .

   Za jego plecami Alfrik bluzn��
przekle�stwami. W��cznia przeszy�a powietrze, o w�os mijaj�c dziewczyn�. Holger
sta�, skamienia�y ze zdumienia.
   - Wzg�rze! Wprowad�cie go do wzg�rza! - rykn�� Alfrik.
   Meriven poci�gn�a go za rami�. Trzech Faryzeuszy rzuci�o
si� naprz�d jak gracze w rugby. Holgera ogarn�a nagle dzika w�ciek�o��. Run��
im naprzeciw. Najbli�szego nadzia� na wyci�gni�t� r�k�, pozwalaj�c mu osun�� si�
na ziemi� i tam spokojnie le�e�. Jego prawa pi�� zatoczy�a tuk, ci�gn�c za sob�
Meriven, i wbi�a si� w drug� przystojn� twarz. Przed trzecim wojownikiem
uskoczy�. Wyr�s� przed nim je�dziec, kopi� si�gaj�c niemal jego �eber. Wyrwa�
si� Meriven, kurczowo uczepionej jego ramienia, chwyci� j�, podni�s� nad g�ow� i
cisn�� ni� w pier� je�d�ca. Oboje przetoczyli si� przez zad konia.
   Trzech konnych otoczy�o Alianor�. Papillon stan�� d�ba,
uderzy� przednimi kopytami i pos�a� jednego z nich na ziemi�. Obr�ciwszy si�,
uk�si� pot�nie konia, na kt�rym siedzia� drugi je�dziec. Zwierz� zar�a�o
�a�o�nie i pogalopowa�o w dal. Trzeci napastnik ci�� Alianor� mieczem. Uchyli�a
si� i zeskoczy�a na ziemi�.
   - Hai! - Wskoczy�a niemal prosto w ramiona ubranego w
aksamit Faryzeusza. Z�apa� j�, u�miechaj�c si� szeroko, gdy pr�bowa�a si�
wywin��. Jednak chwil� p�niej ju� trzyma� �ab�dzic�. A �ab�dzie maj� paskudne
charaktery.
   - Jej! - krzykn�� gdy �ab�dzica si�gn�a dziobem do jego
oczu.
   - Jejej! - doda�, gdy uderzenie skrzyd�a niemal z�ama�o mu
szcz�k�.
    - Ratunku! - zako�czy�, gdy Alianora zamkn�a dzi�b na
jego palcu. Potem pu�ci� j� i uciek�. Panowie z Faerie wrzeli wok� Holgera,
siek�c i d�gaj�c jego nieos�oni�te zbroj� cia�o. By� zbyt wzburzony, �eby czu�
rany. Jaka� niewielka cz�� jego m�zgu ch�odno dziwi�a si� niesamowitemu
szcz�ciu, kt�re pozwala�o mu na razie obej�� si� tylko niewielkimi
skaleczeniami. Czy mo�e to by� tylko szcz�cie? Nakarmi� najbli�szego
przeciwnika swoimi knykciami, z�apa� jego miecz i wywin�� nim m�y�ca wok�
siebie. Miecz by� l�ejszy ni� �elazny, m�g� nim operowa� jedn� r�k�, ostrze by�o
jednak jak brzytwa. Wojownik ci�� w jego g�ow� toporem, Woln� r�k� chwyci�
trzonek, wykr�ci� go z palc�w tamtego i teraz r�ba� Faryzeuszy mieczem i
toporem.
   Papillon zaatakowa� t�um od ty�u, kopi�c, k�saj�c, depcz�c,
a� przebi� si� do swego pana. Stopa Holgera szybko znalaz�a strzemi�. Wskoczy�
na siod�o. Ogier ruszy� galopem naprz�d.
   Za nimi zadudni�y podkowy. Odwracaj�c si�, Holger zobaczy�
goni�cych go rycerzy. Ich wierzchowce by�y szybsze od Papillona. Wyrzuci� ju�
zdobyczn� bro�, a Alianora si�� rzeczy nie mog�a przynie�� jego kopii. Jednak
jego w�asny miecz i tarcza wisia�y przy jego nogach. Si�gn�� po nie. Nie by�o na
razie czasu na wk�adanie zbroi, zwini�tej w pakunek za siod�em.
   Obok macha�a skrzyd�ami bia�a �ab�dzica. Nagle gwa�townie
skr�ci�a. W miejsce, w kt�rym przed chwil� si� znajdowa�a uderzy� orze�. Holger
spojrza� w g�r� i zobaczy�, �e z nieba spada wi�cej tych wielkich ptak�w. Och,
m�j Bo�e, zamieniaj� si� w or�y, teraz j� dostan�... Alianora sykn�a, dziobem i
skrzyd�ami utorowa�a sobie drog� i pofrun�a w stron� lasu. Znowu w ludzkiej
postaci, b�dzie mog�a schroni� si� przed ornitomorfami w g�stych zaro�lach. Ale
w jaki spos�b ujdzie wtedy naziemnemu po�cigowi?
   Papillona dogoni� inny ko�. Siedzia� na nim Alfirk, z
mieczem w d�oni. D�ugie, srebrzyste w�osy owiewa�y mu wci�� u�miechni�t� twarz.
Holger us�ysza� jego g�os, wyra�ny mimo dudnienia kopyt, wyj�cego w uszach
powietrza i grania my�liwskich rog�w.
   - Przekonajmy si�, czy rzeczywi�cie jeste� niezwyci�ony,
sir `Olgerze z Danii!
   - Z przyjemno�ci�! - odwarkn�� Du�czyk. Alfrik znajdowa�
si� po jego nieos�oni�tej tarcz�, prawej stronie, ale Holger o to nie dba�. Jego
miecz uderzy� z g�ry, spotykaj�c si� w p� drogi z l�ejszym ostrzem z Faerie.
Bro� Alfrika skoczy�a w bok i naprz�d, obok zas�ony Holgera. Z wpraw�, kt�rej
nawet u siebie nie podejrzewa�, Holger trafi� sztychem pod p�okr�g�y jelec i
postawi� si�� swego ramienia przeciw chwytowi Alfrika. Bro� wyfrun�a z d�oni
ksi�cia. Alfrik warkn�� i podprowadzi� bli�ej konia. Jego lewa d�o� wystrzeli�a
naprz�d, szybka jak w��, zamykaj�c si� na trzymaj�cych miecz palcach Holgera.
Nie m�g� si� d�ugo przeciwstawia� pot�niejszemu przeciwnikowi, ale te� niewiele
czasu mu by�o potrzebne, �eby wyci�gn�� sztylet zza pasa.
   Holger wykr�ci� si� w siodle. Nie m�g� wprowadzi� ca�ej
tarczy mi�dzy nich, ale uda�o mu si� spu�ci� jej rant na rami�, zako�czone
no�em. Ksi�� wrzasn��. Z jego sk�ry dmuchn�� dym. Holger poczu� smr�d
przypalonej sk�ry. Bia�y ko� dziko pogalopowa� przed siebie. Na Niebiosa, to
prawda, co m�wili! Cia�a Faryzeuszy nie znosi�y dotyku �elaza.
   Holger tak �ci�gn�� wodze, �e spod kopyt Papillona
wystrzeli�y grudy ziemi. Zawr�ci� i nieco cofn�� ogiera, zamacha� mieczem i
rykn�� do zbli�aj�cych si� je�d�c�w:
   - No chod�cie tu robaczki! Mam co� dla was!
   Zatrzymali si� r�wnie szybko, jak on chwil� wcze�niej,
potem rozjechali si� spokojnie na boki. Holger zobaczy� biegn�cych ku niemu
wojownik�w z tukami. To by�o niezbyt dobre. Mogli sta� sobie daleko i szpikowa�
go strza�ami. Po wariacku pogalopowa� w ich stron� z niejasn� my�l� o
prze�amaniu ich szyku. - Rach,ciach,ciach! - wrzeszcza�. - Ty - y - gry - y -
ys!...
   Rycerze rozpierzchli si� na boki przed jego szar��, ale
�ucznicy nie cofn�li si� o krok. Us�ysza� wstr�tne bzykni�cie strza�y ko�o ucha.

   - Jesu Kryste Fili Mariae...
   Faryzeusze zawyli! Wbili ostrogi w boki swych koni,
porzucili bro�, galopowali i uciekali we wszystkie strony jak rozrzuceni
eksplozj�. To tak�e jest prawda, my�la� Holger tryumfalnie, nie potrafi� znie��
d�wi�ku �wi�tego imienia. Powinien sobie wcze�niej o tym przypomnie�. Tylko...
dlaczego, nie my�l�c o tym, wykrzycza� to wezwanie po �acinie?
   Przez moment mia� ochot� spu�ci� im na g�owy ca�a
niebia�sk� hierarchi�, jednak powstrzyma� si�, �eby nie nadu�ywa�. ojej
przewagi. Szczera modlitwa to jedno, a przywo�ywanie Wielkich Imion nadaremno,
dla czystej rado�ci z cudzego strachu to zupe�nie co� innego i w perspektywie
nie mo�e przynie�� szcz�cia. (Sk�d to wie? Na c� po prostu wie. ) Zadowoli�
si� skierowaniem Papillona z powrotem na zach�d i pokrzykiwaniem:
    - Hej, ho, srebro!
   B�d� co b�d� wie�� g�osi�a, �e Faryzeusze srebra r�wnie�
nie lubi�.
   Co� b�ysn�o w stratowanej trawie. Wstrzyma� konia,
pochyli� si� z siod�a i podni�s� sztylet, kt�ry zosta� upuszczony przez ksi�cia.
Bro� nie wygl�da�a na nadzwyczajn�, by�a niezbyt ostra i lekka jak pi�rko,
jednak na metalu widnia� napis "P�omienne Ostrze". Nie wiedz�c, co o tym my�le�,
ale maj�c nadziej�, �e sztylet mo�e okaza� si� przydatnym talizmanem, w�o�y� go
za pas.
   Teraz Alianora. Przejecha� powoli brzegiem lasu, wo�aj�c
jej imi�, ale nie doczeka� si� odpowiedzi. Poprzednie radosne uniesienie
znikn�o jak zdmuchni�te. Je�eli zosta�a zabita... och, niech ich piek�o
poch�onie! Poczu�, �e zacz�y szczypa� go oczy. Nie dba� o to, �e zostanie sam w
�wiecie pe�nym wrog�w, po prostu ona by�a wspania�ym dzieciakiem i uratowa�a mu
�ycie. A czym on jej odp�aci�? Co z niego za przyjaciel - �ar�, chla� i mizdrzy�
si� do obcych kobiet, podczas gdy ona spa�a w ch�odnej rosie i...
    - Alianora!!!
   �adnej odpowiedzi. W og�le �adnego d�wi�ku. Wiatr u�o�y�
si� na spoczynek, zamek skry� si� za szybko wstaj�c� mg��, las sta� si� murem
nocy. Nie poza mg�� si� nie rusza�o, nic nie wyda�o d�wi�ku, by� tu, w tym
mglistym p�mroku jedyn� �yw� istot�. Pomy�la� z niepokojem o tym, �e przecie�
nie mo�e tutaj zbyt d�ugo zosta�. Faryzeusze wkr�tce wymy�l� jaki� spos�b, �eby
dobra� mu si� do sk�ry. Mog� przywo�a� sprzymierze�c�w, kt�rzy nie boj� si�
�elaza ani Boga. Morgan le Fay, na przyk�ad. Je�eli chce uciec, lepiej to zrobi�
od razu.
   Pojecha� na zach�d wzd�u� granicy lasu, wo�aj�c Alianor�.
Mg�a jeszcze bardziej zg�stnia�a, podnosz�c si� z ziemi bia�ymi k��bami i
smugami, t�umi�c uderzenia kopyt Papillona, zdaj�c si� niemal zdusza� jego
w�asny oddech. Krople po�yskiwa�y na grzywie konia, tarcza l�ni�a wilgoci�.
�wiat wok� zacie�nia� si�, w ko�cu z trudno�ci� widzia� najbli�sze dwa metry.

   Sztuczka Faryzeuszy, pomy�la� czuj�c nag�y przyp�yw
strachu. Mog� go w ten spos�b o�lepi�, a potem ju� �atwo b�dzie go pokona�.
Pu�ci� Papillona cwa�em. Mimo zimnej wilgoci w powietrzu, jego usta by�y suche.

   Co� zamajaczy�o przed nim, niewyra�nie i blado w k��bi�cej
si� szaro�ci. - Halo! - krzykn��. - Kto tam? St�j w miejscu, albo b�dzie �le.

   Odpowiedzia� mu �miech nie k�amliwy chichot z Faerie, ale
�miech czysty i m�ody.
    - Holger, to tylko ja. Musia�am znale�� sobie wierzchowca.
Nie mo�emy w d�ug� drog�, kt�ra nas czeka we tr�jk� na jednym koniu wyrusza�, a
moje skrzyd�a szybko si� m�cz�.
   Wyjecha�a z mg�y - smuk�a, br�zowa sylwetka w bia�ej tunice
z pi�r. Krople rosy b�yszcza�y na jej w�osach. Dosiada�a na oklep jednoro�ca,
niew�tpliwie tego samego, kt�rego Holger widzia� wcze�niej.
   Zwierz� przygl�da�o mu si� czujnymi, onyksowymi oczyma i
nie chcia�o podej�� bli�ej. Przed dziewczyn� tkwi�a skulona sylwetka krasnoluda.

    - Zawr�ci�am, �eby tego m�odzianka odnale�� - wyja�ni�a -
a potem znowu w las poszli�my i przywo�a�am mojego wierzchowca. Teraz jednak
musisz go zabra�, bo wielce si� stara� musia�am, �eby Jednor�g zechcia� cho�
kr�tko kogo� opr�cz mnie na swym grzbiecie ponie��.
   Holger poczu� dojmuj�cy wstyd. Zupe�nie zapomnia� o Hugim.
A rozsierdzony ksi�� Alfrik pewnie szybko by si� z nim rozprawi�. Wzi�� ma�ego
cz�owieczka, z ramion Alianory i usadzi� przed sob�.
    - I co teraz robimy? - spyta�.
   - Trza nam galopem si� pu�ci�, coby�my najszybciej jak
mo�na z tych ziem parszywych znikn�li - burkn�� Hugi. - Im pr�dzej na powr�t w
uczciwym kraju si� znajdziemy, tym lepsze nasze widoki, �e �y� b�dziem i wszem
opowiada� na jakiej�my to durnej wyprawie byli.
    - Hm, tak. Ale obawiam si�, �e w tej mgle zgubimy drog�.

   - B�d� polatywa�a ponad ni� od czasu do czasu i wybiera�a
kierunek - powiedzia�a Alianora. - Tym sposobem przechytrzymy tych, co j�
przywo�ali.
   Pok�usowali naprz�d przez wilgotny, bezd�wi�czny mrok.
Holger zaczyna� odczuwa� reakcje pobitewne. Przybra�y one posta� poczucia
w�asnej nieprzydatno�ci. Do czego by� potrzebny, poza wci�ganiem wspania�ych,
warto�ciowych ludzi jak Alianora w gro��ce im �mierci� sytuacje? Co takiego
zrobi�, �eby zas�u�y� cho�by na ten chleb, kt�ry dotychczas zjad�? By�
najgorszym nierobem, utrzymywanym przy �yciu przez dobroczynno��.
   Przypomnia� sobie pytanie, kt�re wcze�niej przysz�o mu do
g�owy.
   - Hugi, dlaczego wchodzenie do tego wzg�rza by�o dla mnie
takie niebezpieczne?
   - Nie wiesz tego? - G�ste brwi krasnoluda pow�drowa�y ze
zdziwieniem w g�r�. - To o to im sz�o, kiej mnie od ciebie odci�gn�li! Cobym
ostrzec ci� nie zdo�a�... Wiedz wi�c, �e czas w Elfim Wzg�rzu przedziwne ma
zwyczaje. Trzymaliby ci� tam przez jedn� noc uciech, a kiej by� wyszed�, tutaj
ju� sto lat by przesz�o. W one lata oni by mogli robi� to, w czym ty im wyra�nie
na przeszkodzie stoisz.
   Holger zadr�a�.
   To jednak rzuca�o zupe�ne nowe �wiat�o na jego status w tym
�wiecie. Nie do pomy�lenia by�o, �eby Alfrik i Morgan le Fay ci�gle mylili go z
jakim� bohaterem, kt�rego tarcz� z herbem przypadkowo znalaz�. Tak wi�c to on
sam, Holger Carlsen; sierota i uchod�ca, by� w jaki� spos�b centralnym punktem
nadci�gaj�cego kryzysu. Jednak zupe�nie nie m�g� sobie wyobrazi�, w jaki.
Mo�liwe, �e przeniesienie z innego �wiata da�o mu... co? Aur�? W ka�dym razie
si�y Chaosu musia�y przeci�gn�� go na swoj� stron�, a gdyby im si� to nie uda�o
- pozby� si� go.
   Osza�amiaj�ca go�cinno��, z Meriven wliczon� w koszty, by�a
prawdopodobnie pr�b� pozyskania go. Mia� te� zamydli� mu oczy, podczas gdy
Alfrik wzywa� Morgan le Fay i toczy� z ni� narady. Najwyra�niej wsp�lnie
zdecydowali, �e lepiej jest nie ryzykowa�, ale wykorzysta� jego niewiedz� i
uwi�zi� go wewn�trz Elfiego Wzg�rza na nast�pne sto lub dwie�cie lat.
   Ale dlaczego po prostu nie wsadzili mu no�a pod �ebra? To
powinno by� do�� proste. By� mo�e atak pustego w �rodku rycerza by� w�a�nie
pr�b� zrobienia czego� takiego. Kiedy to si� nie powiod�o, Alfrik zmieni�
taktyk� i u�y� podst�pu. Sk�d jednak ksi�� o nim wiedzia�? Oczywi�cie, Matka
Gerda. Demon, kt�rego przyzwa�a musia� powiedzie� jej o Holgerze co�, co
spowodowa�o, �e natychmiast skierowa�a go do swych pot�nych znajomych w Faerie.
Bez w�tpienia, u�ywaj�c magii, przes�a�a r�wnie� wiadomo�ci o nim. Pewnie mia�a
nadziej�, �e Alfrik sobie z nim poradzi.
   Co takiego m�g� powiedzie� ten demon? I nast�pne pytanie -
jakich sposob�w teraz, gdy zawiod�y si�a i podst�p, �rodkowy �wiat si� chwyci?

   W ka�dym razie ta droga powrotu do domu by�a ju� zamkni�ta.
B�dzie musia� si� rozejrze� za inn�. S�dz�c z tego, co s�ysza� i widzia�, obok
czarnych istnieli r�wnie� biali czarownicy. Mo�e m�g�by si� zwr�ci� do kt�rego�
z nich. Nie mia� zamiaru miesza� si� w tutejszy konflikt, je�eli m�g� tego
unikn��. Tylko jedna wojna naraz, prosz�! Alfrik zrobi�by najlepiej, gdyby
dzia�a� szczerze, spe�ni� jego pro�b� i odes�a� go do domu.
   Wszystko jednak wskazuje na to, �e chyba pdprostu nie by� w
stanie tego zrobi�.
   Co� roze�mia�o si� we mgle, nisko i obrzydliwie. Holger
podskoczy�. Hugi zatka� uszy palcami. Us�yszeli szum sk�rzanych skrzyde�. Wci��
jednak mogli zobaczy� tylko przesycon� wilgoci� szaro��.
    - Ten stw�r chyba jest przed nami - szepn�� Holger. -
Je�eli skr�cimy...
   - Nie. - Usta Alianory dr�a�y, jednak jej g�os by�
zdecydowany. - To sztuczka, �eby nas ze �cie�ki sprowadzi�. Jak zgubimy si� w
tych chmurach, rzeczywi�cie mo�emy po�egna� si� z nadziej�.
   - Dobrze - powiedzia� Holger z g��bi gard�a, nagle pe�nego
piasku. - Ja pojad� pierwszy.
   To by�a szarpi�ca nerwy jazda, jakie� kszta�ty
prze�lizgiwa�y si� i przemyka�y na granicy wzroku, powietrze by�o g�ste od syk�w
i mlaskania, j�k�w, wycia i chichot�w. W pewnej chwili przed Holgerem pojawi�a
si� �lepa, straszliwa twarz. Wisia�a, krzywi�c si�, w oparach mg�y. Holger par�
uparcie naprz�d i ta twarz wycofa�a si� przed nim. Hugi zacisn�� oczy i
powtarza� w k�ko:
    - By�em dobrym krasnoludem. By�em dobrym krasnoludem.
By�em dobrym krasnoludem. Wydawa�o si�, �e min�a wieczno�� zanim mg�a si�
podnios�a. Byli na granicy krainy p�mroku. Papillon i jednoro�ec pierwsi
wyczuli s�o�ce. Pu�cili si� galopem i wystrzelili w jasno��, witaj�c j� g�o�nym
r�eniem.
   Zbli�a� si� ju� wiecz�r. Wyszli w innym miejscu ni� to, w
kt�rym weszli. D�ugie cienie ska� i wysokich, iglastych drzew k�ad�y si� na
wzg�rza, poro�ni�te g�sto ciernistymi krzewami. Zimne powiewy wiatru
prze�lizgiwa�y si� po twarzy Holgera, gdzie� niedaleko szumia� wodospad.
Normalny �wiat. Po - ilu to dniach? - w Faerie by� to widok, kt�ry m�g� chwyci�
za serce.
    - Po zmroku Faryzeusze nadal mog� nas �ciga� - powiedzia�a
Alianora. - Jednak tutaj ich czary nie b�d� mia�y takiej mocy, wi�c nasze szanse
rosn�.
   Jej g�os by� matowy od zm�czenia. Holger r�wnie� poczu�,
jak bardzo jest wyczerpany.
   Zmusili wierzchowce do szybszego biegu, �eby przed zachodem
s�o�ca odjecha� najdalej, jak to mo�liwe. Ob�z rozbili wysoko na zboczu wzg�rza,
g�sto poro�ni�tym sosnami. Holger �ci�� mieczem dwie proste ga��zie i zrobi� z
nich krzy�. Wbi� go w ziemi� obok ogniska, kt�re mieli zamiar podsyca� przez
ca�a noc. �rodki ostro�no�ci, podj�te przez krasnoluda by�y bardziej poga�skie -
kr�g kamieni i �elaznych przedmiot�w, uk�adany przy wt�rze mamrotania jakich�
zakl��.
    - Teraz - powiedzia�a Alianora - chyba uda nam si�
przetrwa� nocne godziny. - U�miechn�a si� do Holgera. - Jeszcze ci nie
powiedzia�am, jak dzielnie walczy�e� tam w zamku. Ach, to by� wspania�y widok!

   - Hmm..., och... dzi�kuj� - Holger spojrza� na swoje buty,
czubami kopi�ce do�ki w ziemi. Nie mia� nic przeciwko temu, �eby by� podziwianym
przez pi�kn� dziewczyn�, tylko... = sam nie wiedzia� co. �eby ukry� zmieszanie
usiad� i obejrza� sztylet, kt�ry odebra� Alfrikowi. Ko�ciana r�koje�� i
nieproporcjonalnie du�a, miseczkowa os�ona by�y przymocowane do cienkiego
ostrza, wykonanego, jak mu si� zdawa�o, z magnezu. Ten metal w czystej postaci
by� zbyt mi�kki, �eby mo�na by�o z niego zrobi� dobr� bro�, nie wspominaj�c ju�
o tym, �e �atwo si� zapala�. Jednak poniewa� Alfrik wyra�nie sobie ten sztylet
ceni�, Holger postanowi� go zatrzyma�. Pogrzeba� w jukach i poza ca�kiem
zwyczajnym wyposa�eniem, jak na przyk�ad butelka oleju, znalaz� zapasow�
mizerykordi�. Hugi m�g� j� nosi� nag�. Holger przymocowa� pochw� po niej do pasa
obok swego stalowego no�a i schowa� do niej magnezowy sztylet. W tym czasie
Alianora, z tych zapas�w, kt�re im jeszcze zosta�y, przygotowa�a posi�ek.
   Zamkn�a si� nad nimi noc. Holger, na kt�rego wypad�a
trzecia warta, wyci�gn�� si� jak d�ugi na mi�kkim pos�aniu z le�nego runa. Ogie�
promieniowa� ciep�em i czerwieni�. Nerwy Du�czyka, jeden po drugim, uspokaja�y
si�. Nie wolno mu usn��, nie w tych okoliczno�ciach. Szkoda. Sen by� mu bardzo
potrzebny...
   Obudzi� si� gwa�townie. Alianora potrz�sa�a jego ramieniem.
Jej oczy w tym niepewnym, migotliwym �wietle wydawa�y si� ogromne. Jej g�os by�
suchym szeptem.
   - S�uchaj! Tam co� jest!
   Wsta�, bior�c miecz do r�ki i wbi� wzrok w otaczaj�c� ich
ciemno��. Tak, teraz on tak�e co� us�ysza�, lekki tupot wielu st�p, pad - pad -
pad, i zobaczy� odblask �wiat�a w sko�nych oczach.
   Zawy� wilk, niemal prosto w jego ucho. Holger podskoczy� i
na �lepo machn�� mieczem. Odpowie; dzia� mu �miech, przenikliwy i wstr�tny.
    - In nomine Patris... - zawo�a� i zosta� wy�miany przez
wiele g�os�w. Albo te stwory by�y odporne na �wi�te imiona, albo nie znajdowa�y
si� dostatecznie blisko, �eby mia�y one na nie jaki� wp�yw. Prawdopodobnie to
pierwsze. Gdy jego oczy przyzwyczai�y si� do mroku, zobaczy� cienie. Przesuwa�y
si� wzd�u� zaczarowanego ko�a. By�y monstrualne.
   Hugi przycupn�� obok ogniska, g�o�no szcz�kaj�c z�bami.
Alianora j�kn�a i skuli�a si� pod wolnym od miecza ramieniem Holgera. Czu�, jak
jej cia�o dr�y.
    - Tylko spokojnie - powiedzia�.
   - To wys�annicy Faerie - szepn�a niemal bez tchu. -
Mieszka�cy nocy. S� z ka�dej strony, Holger! Nigdy dot�d nie otaczali mnie w ten
spos�b. Nie mog� na nich patrze�. - Zanurzy�a twarz w jego ramieniu. Zacisn�a
palce na jego r�ce, niemal wbijaj�c w ni� paznokcie.
   - Dla mnie to te� jest nowe prze�ycie - powiedzia�.
�mieszne, ale zupe�nie nie czu� strachu. Wygl�d tych stwor�w by� rzeczywi�cie
przera�aj�cy, ale po co na nie patrze�? Szczeg�lnie, je�eli zamiast tego m�g�
si� przygl�da� Alianorze. Bogu niech b�d� dzi�ki, �e jestem flegmatykiem!
   - Nie mog� do nas podej��, kochanie - powiedzia�. - Ju� by
to zrobili, gdyby mogli. - Ale... ale...
   - Widzia�em przegrodzone tam� rzeki, kt�re mog�y zatopi�
ca�e doliny. I nikt si� nie martwi�. Wszyscy wiedzieli, �e tama wytrzyma.
   W g��bi duszy zastanawia� si�, jaki by� wsp�czynnik
bezpiecze�stwa ich obozowych czar�w. Niew�tpliwie tutejsi czarodzieje mieli
jaki� sw�j odpowiednik Tablic Wytrzyma�o�ci Materia��w, w kt�rym tego rodzaje
dane mog�y by� znalezione. A je�li nie, to z pewno�ci� powinni je sobie
zestawi�. Musia� si� obej�� przypuszczeniami; ale z jakiego� powodu - nast�pne
g��boko pogrzebane wspomnienie? - by� pewien, �e ochrona obozu jest dostatecznie
silna.
    - Trzeba po prostu zachowa� spok�j - powiedzia�. -
Wszystko b�dzie dobrze. Nic nie mog� nam zrobi�, najwy�ej tym piekielnym ha�asem
nie dadz� nam spa�.
   Ci�gle dr�a�a, wi�c j� poca�owa�. Niepewnie, niewprawnie
odda�a mu poca�unek. Wyszczerzy� z�by w stron� ha�astry ze �rodkowego �wiata.
Mia� nadziej�, �e je�eli zostan� tutaj i b�d� obserwowa� ich pieszczoty, to mo�e
si� czego� naucz�..

nast�pny

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

pajaa1981.pev.pl

09

po polsku

Menu