kc_k4 

po polsku


Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny


Spis ksi±g


KSIÊGA CZWARTA


SPADKI


Tytu³ I.


PRZEPISY OGÓLNE


Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 922. Prawa i obowi±zki maj±tkowe zmar³ego przychodz± z chwil± jego
¶mierci na jedn± lub kilka osób stosownie do przepisów ksiêgi niniejszej.



§ 1. Nie nale¿± do spadku prawa i obowi±zki zmar³ego ¶ci¶le zwi±zane z jego
osob±, jak równie¿ prawa, które z chwil± jego ¶mierci przechodz± na
oznaczone osoby niezale¿nie od tego, czy s± one spadkobiercami.



§ 2. Do d³ugów spadkowych nale¿± tak¿e koszty pogrzebu spadkodawcy w takim
zakresie, w jakim pogrzeb ten odpowiada zwyczajom przyjêtym w danym
¶rodowisku, koszty postêpowania spadkowego, obowi±zek zaspokojenia roszczeñ


o zachowek oraz obowi±zek wykonania zapisów i poleceñ, jak równie¿ inne
obowi±zki przewidziane w przepisach ksiêgi niniejszej.



Art. 923. § 1. Ma³¿onek i inne osoby bliskie spadkodawcy, które mieszka³y z
nim do dnia jego ¶mierci, s± uprawnione do korzystania w ci±gu trzech
miesiêcy od otwarcia spadku z mieszkania i urz±dzenia domowego w zakresie
dotychczasowym. Rozporz±dzenie spadkodawcy wy³±czaj±ce lub ograniczaj±ce to
uprawnienie jest niewa¿ne.



§ 2. Przepisy powy¿sze nie ograniczaj± uprawnieñ ma³¿onka i innych osób
bliskich spadkodawcy, które wynikaj± z najmu lokali lub ze spó³dzielczego
prawa do lokalu.



Art. 924. Spadek otwiera siê z chwil± ¶mierci spadkodawcy.



Art. 925. Spadkobierca nabywa spadek z chwil± otwarcia spadku.



Art. 926. § 1. Powo³anie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.



§ 2. Dziedziczenie ustawowe co do ca³o¶ci spadku nastêpuje wtedy, gdy
spadkodawca nie powo³a³ spadkobiercy albo gdy ¿adna z osób, które powo³a³,
nie chce lub nie mo¿e byæ spadkobierc±.



§ 3. Z zastrze¿eniem wyj±tków w ustawie przewidzianych, dziedziczenie
ustawowe co do czê¶ci spadku nastêpuje wtedy, gdy spadkodawca nie powo³a³ do
tej czê¶ci spadkobiercy albo gdy którakolwiek z kilku osób, które powo³a³ do
ca³o¶ci spadku, nie chce lub nie mo¿e byæ spadkobierc±.



Art. 927. § 1. Nie mo¿e byæ spadkobierc± osoba fizyczna, która nie ¿yje w
chwili otwarcia spadku, ani osoba prawna, która w tym czasie nie istnieje.



§ 2. Jednak¿e dziecko w chwili otwarcia spadku ju¿ poczête mo¿e byæ
spadkobierc±, je¿eli urodzi siê ¿ywe.



§ 3. Fundacja ustanowiona w testamencie przez spadkodawcê mo¿e byæ
spadkobierc±, je¿eli zostanie wpisana do rejestru w ci±gu dwóch lat od
og³oszenia testamentu.



Art. 928. § 1. Spadkobierca mo¿e byæ uznany przez s±d za niegodnego, je¿eli:



1) dopu¶ci³ siê umy¶lnie ciê¿kiego przestêpstwa przeciwko spadkodawcy;



2) podstêpem lub gro¼b± nak³oni³ spadkodawcê do sporz±dzenia lub odwo³ania
testamentu albo w taki sam sposób przeszkodzi³ mu w dokonaniu jednej z tych
czynno¶ci;



3) umy¶lnie ukry³ lub zniszczy³ testament spadkodawcy, podrobi³ lub
przerobi³ jego testament albo ¶wiadomie skorzysta³ z testamentu przez inn±
osobê podrobionego lub przerobionego.



§ 2. Spadkobierca niegodny zostaje wy³±czony od dziedziczenia, tak jak by
nie do¿y³ otwarcia spadku.



Art. 929. Uznania spadkobiercy za niegodnego mo¿e ¿±daæ ka¿dy, kto ma w tym
interes. Z ¿±daniem takim mo¿e wyst±piæ w ci±gu roku od dnia, w którym
dowiedzia³ siê o przyczynie niegodno¶ci, nie pó¼niej jednak ni¿ przed
up³ywem trzech lat od otwarcia spadku.



Art. 930. § 1. Spadkobierca nie mo¿e byæ uznany za niegodnego, je¿eli
spadkodawca mu przebaczy³.



§ 2. Je¿eli w chwili przebaczenia spadkodawca nie mia³ zdolno¶ci do
czynno¶ci prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdy nast±pi³o z
dostatecznym rozeznaniem.


Spis ksi±g

Tytu³ II.


DZIEDZICZENIE USTAWOWE

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 931. § 1. W pierwszej kolejno¶ci powo³ane s± z ustawy do spadku dzieci
spadkodawcy oraz jego ma³¿onek; dziedzicz± oni w czê¶ciach równych. Jednak¿e
czê¶æ przypadaj±ca ma³¿onkowi nie mo¿e byæ mniejsza ni¿ jedna czwarta
ca³o¶ci spadku.



§ 2. Je¿eli dziecko spadkodawcy nie do¿y³o otwarcia spadku, udzia³ spadkowy,
który by mu przypada³, przypada jego dzieciom w czê¶ciach równych. Przepis
ten stosuje siê odpowiednio do dalszych zstêpnych.



Art. 932. § 1. W braku zstêpnych spadkodawcy powo³ani s± do spadku z ustawy
jego ma³¿onek, rodzice i rodzeñstwo.



§ 2. Udzia³ spadkowy ma³¿onka, który dziedziczy w zbiegu b±d¼ z rodzicami,
b±d¼ z rodzeñstwem, b±d¼ z rodzicami i rodzeñstwem spadkodawcy, wynosi
po³owê spadku.



Art. 933. § 1. Udzia³ spadkowy ka¿dego z rodziców, które dziedziczy w zbiegu
z rodzeñstwem spadkodawcy, wynosi jedn± czwart± czê¶ci tego, co przypada
³±cznie dla rodziców i rodzeñstwa. Pozosta³± czê¶æ dziedziczy rodzeñstwo w
czê¶ciach równych.



§ 2. Je¿eli jedno z rodziców nie do¿y³o otwarcia spadku, udzia³ spadkowy,
który by mu przypada³, przypada po po³owie drugiemu z rodziców i rodzeñstwu
spadkodawcy.



§ 3. Je¿eli do spadku powo³ani s± obok ma³¿onka tylko rodzice albo tylko
rodzeñstwo, dziedzicz± oni w czê¶ciach równych to, co przypada ³±cznie dla
rodziców i rodzeñstwa.



Art. 934. Je¿eli którekolwiek z rodzeñstwa spadkodawcy nie do¿y³o otwarcia
spadku pozostawiaj±c zstêpnych, udzia³ spadkowy, który mu przypad³, przypada
jego zstêpnym. Podzia³ tego udzia³u nastêpuje wed³ug zasad, które dotycz±
podzia³u miêdzy dalszych zstêpnych spadkodawcy.



Art. 935. § 1. W braku zstêpnych, rodziców, rodzeñstwa i zstêpnych
rodzeñstwa spadkodawcy ca³y spadek przypada jego ma³¿onkowi.


§ 2. W braku zstêpnych i ma³¿onka spadkodawcy ca³y spadek przypada jego
rodzicom, rodzeñstwu i zstêpnym rodzeñstwa.


§ 3. W braku ma³¿onka spadkodawcy i krewnych powo³anych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada gminie ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy jako spadkobiercy ustawowemu. Je¿eli miejsca ostatniego zamieszkania spadkodawcy w Rzeczypospolitej Polskiej nie da siê ustaliæ lub ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy znajdowa³o siê za granic±, spadek przypada Skarbowi Pañstwa jako spadkobiercy ustawowemu.



Art. 9351. Przepisów o powo³aniu do dziedziczenia z ustawy nie stosuje
siê do ma³¿onka spadkodawcy pozostaj±cego w separacji.



Art. 936. § 1. Przysposobiony dziedziczy po przysposabiaj±cym i jego
krewnych tak, jak by by³ dzieckiem przysposabiaj±cego, a przysposabiaj±cy i
jego krewni dziedzicz± po przysposobionym tak, jak by przysposabiaj±cy by³
rodzicem przysposobionego.



§ 2. Przysposobiony nie dziedziczy po swoich wstêpnych naturalnych i ich
krewnych, a osoby te nie dziedzicz± po nim.



§ 3. W wypadku gdy jeden z ma³¿onków przysposobi³ dziecko drugiego
ma³¿onka, przepisu § 2 nie stosuje siê wzglêdem tego ma³¿onka i jego
krewnych, a je¿eli takie przysposobienie nast±pi³o po ¶mierci drugiego z
rodziców przysposobionego, tak¿e wzglêdem krewnych zmar³ego, których prawa i
obowi±zki wynikaj±ce z pokrewieñstwa zosta³y w orzeczeniu o przysposobienie
utrzymane.



Art. 937. Je¿eli skutki przysposobienia polegaj± wy³±cznie na powstaniu
stosunku miêdzy przysposabiaj±cym a przysposobionym, stosuje siê przepisy
poni¿sze:



1) przysposobiony dziedziczy po przysposabiaj±cym na równi z jego dzieæmi, a
zstêpni przysposobionego dziedzicz± po przysposabiaj±cym na tych samych
zasadach co dalsi zstêpni spadkodawcy;



2) przysposobiony i jego zstêpni nie dziedzicz± po krewnych
przysposabiaj±cego, a krewni przysposabiaj±cego nie dziedzicz± po
przysposobionym i jego zstêpnych;



3) rodzice przysposobionego nie dziedzicz± po przysposobionym, a zamiast
nich dziedziczy po przysposobionym przysposabiaj±cy; poza tym
przysposobienie nie narusza powo³ania do dziedziczenia wynikaj±cego z
pokrewieñstwa.



Art. 938. Dziadkowie spadkodawcy, je¿eli znajd± siê w niedostatku i nie mog±
otrzymaæ nale¿nych im ¶rodków utrzymania od osób, na których ci±¿y wzglêdem
nich ustawowy obowi±zek alimentacyjny, mog± ¿±daæ od spadkobiercy nie
obci±¿onego takim obowi±zkiem ¶rodków utrzymania w stosunku do swoich
potrzeb i do warto¶ci jego udzia³u spadkowego. Spadkobierca mo¿e uczyniæ
zado¶æ temu roszczeniu tak¿e w ten sposób, ¿e zap³aci dziadkom spadkodawcy
sumê pieniê¿n± odpowiadaj±c± warto¶ci jednej czwartej czê¶ci swojego udzia³u
spadkowego.



Art. 939. § 1. Ma³¿onek dziedziczy z ustawy w zbiegu z innymi
spadkobiercami, wyj±wszy zstêpnych spadkodawcy, którzy mieszkali z nim razem
w chwili jego ¶mierci, mo¿e ¿±daæ ze spadku ponad swój udzia³ spadkowy
przedmiotów urz±dzenia domowego, z których za ¿ycia spadkodawcy korzysta³
wspólnie z nim lub wy³±cznie sam. Do roszczeñ ma³¿onka z tego tytu³u stosuje
siê odpowiednio przepisy o zapisie.



§ 2. Uprawnienie powy¿sze nie przys³uguje ma³¿onkowi, je¿eli wspólne po¿ycie
ma³¿onków usta³o za ¿ycia spadkodawcy.



Art. 940. § 1. Ma³¿onek jest wy³±czony od dziedziczenia, je¿eli
spadkodawca wyst±pi³ o orzeczenie rozwodu lub separacji z jego winy, a
¿±danie to by³o uzasadnione.



§ 2. Wy³±czenie ma³¿onka od dziedziczenia nastêpuje na mocy orzeczenia s±du.


Wy³±czenia mo¿e ¿±daæ ka¿dy z pozosta³ych spadkobierców ustawowych
powo³anych do dziedziczenia w zbiegu z ma³¿onkiem; termin do wytoczenia
powództwa wynosi sze¶æ miesiêcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedzia³
siê o otwarciu spadku, nie wiêcej jednak ni¿ jeden rok od otwarcia spadku.


Spis ksi±g

Tytu³ III.


ROZRZ¡DZENIA NA WYPADEK ¦MIERCI


DZIA£ I.


TESTAMENT


Rozdzia³ I


Przepisy ogólne

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 941. Rozrz±dziæ maj±tkiem na wypadek ¶mierci mo¿na jedynie przez
testament.



Art. 942. Testament mo¿e zawieraæ rozrz±dzenia tylko jednego spadkodawcy.



Art. 943. Spadkodawca mo¿e w ka¿dej chwili odwo³aæ zarówno ca³y testament,
jak i jego poszczególne postanowienia.



Art. 944. § 1. Sporz±dziæ i odwo³aæ testament mo¿e tylko osoba maj±ca
zdolno¶æ do czynno¶ci prawnych.



§ 2. Testamentu nie mo¿na sporz±dziæ ani odwo³aæ przez przedstawiciela.



Art. 945. § 1. Testament jest niewa¿ny, je¿eli zosta³ sporz±dzony:



1) w stanie wy³±czaj±cym ¶wiadome albo swobodne powziêcie decyzji i
wyra¿enie woli;



2) pod wp³ywem b³êdu uzasadniaj±cego przypuszczenie, ¿e gdyby spadkodawca
nie dzia³a³ pod wp³ywem b³êdu, nie sporz±dzi³by testamentu tej tre¶ci;



3) pod wp³ywem gro¼by.



§ 2. Na niewa¿no¶æ testamentu z powy¿szych przyczyn nie mo¿na siê powo³aæ po
up³ywie lat trzech od dnia, w którym osoba maj±ca w tym interes dowiedzia³a
siê o przyczynie niewa¿no¶ci, a w ka¿dym razie po up³ywie lat dziesiêciu od
otwarcia spadku.



Art. 946. Odwo³anie testamentu mo¿e nast±piæ b±d¼ w ten sposób, ¿e
spadkodawca sporz±dzi³ nowy testament, b±d¼ te¿ w ten sposób, ¿e w zamiarze
odwo³ania testamentu zniszczy³ lub pozbawi³ go cech, od których zale¿y jego
wa¿no¶æ, b±d¼ wreszcie w ten sposób, ¿e dokona w testamencie zmian, z
których wynika wola odwo³ania jego postanowieñ.



Art. 947. Je¿eli spadkodawca sporz±dzi³ nowy testament nie zaznaczaj±c w
nim, ¿e poprzedni odwo³uje, ulegaj± odwo³aniu tylko te postanowienia
poprzedniego testamentu, których nie mo¿na pogodziæ z tre¶ci± nowego
testamentu.



Art. 948. § 1. Testament nale¿y tak t³umaczyæ, a¿eby zapewniæ mo¿liwie
najpe³niejsze urzeczywistnienie woli spadkodawcy.



§ 2. Je¿eli testament mo¿e byæ t³umaczony rozmaicie, nale¿y przyj±æ tak±
wyk³adniê, która pozwala utrzymaæ rozrz±dzenia spadkodawcy w mocy i nadaæ im
rozs±dn± tre¶æ.


Spis ksi±g

Rozdzia³ II


Forma testamentu


Oddzia³ 1


Testamenty zwyk³e

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 949. § 1. Spadkodawca mo¿e sporz±dziæ testament w ten sposób, ¿e
napisze go w ca³o¶ci pismem rêcznym, podpisze i opatrzy dat±.



§ 2. Jednak¿e brak daty nie poci±ga za sob± niewa¿no¶ci testamentu
w³asnorêcznego, je¿eli nie wywo³uje w±tpliwo¶ci co do zdolno¶ci spadkodawcy
do sporz±dzenia testamentu, co do tre¶ci testamentu lub co do wzajemnego
stosunku kilku testamentów.



Art. 950. Testament mo¿e byæ sporz±dzony w formie aktu notarialnego.



Art. 951. § 1. Spadkodawca mo¿e sporz±dziæ testament tak¿e w ten
sposób, ¿e w obecno¶ci dwóch ¶wiadków o¶wiadczy swoj± ostatni± wolê ustnie
wobec wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty, marsza³ka województwa,
sekretarza powiatu albo gminy lub kierownika urzêdu stanu cywilnego.



§ 2. O¶wiadczenie spadkodawcy spisuje siê w protokole z podaniem daty jego
sporz±dzenia. Protokó³ odczytuje siê spadkodawcy w obecno¶ci ¶wiadków.


Protokó³ powinien byæ podpisany przez spadkodawcê, przez osobê, wobec której
wola zosta³a o¶wiadczona, oraz przez ¶wiadków. Je¿eli spadkodawca nie mo¿e
podpisaæ protoko³u, nale¿y zaznaczyæ w protokole ze wskazaniem przyczyny
braku podpisu.



§ 3. Osoby g³uche lub nieme nie mog± sporz±dziæ testamentu w sposób
przewidziany w artykule niniejszym.


Spis ksi±g

Oddzia³ 2


Testamenty szczególne

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 952. § 1. Je¿eli istnieje obawa rych³ej ¶mierci spadkodawcy albo je¿eli
wskutek szczególnych okoliczno¶ci zachowanie zwyk³ej formy testamentu jest
niemo¿liwe lub bardzo utrudnione, spadkodawca mo¿e o¶wiadczyæ ostatni± wolê
ustnie przy jednoczesnej obecno¶ci co najmniej trzech ¶wiadków.



§ 2. Tre¶æ testamentu ustnego mo¿e byæ stwierdzona w ten sposób, ¿e jeden ze
¶wiadków albo osoba trzecia spisze o¶wiadczenie spadkodawcy przed up³ywem
roku od jego z³o¿enia, z podaniem miejsca i daty o¶wiadczenia oraz miejsca i
daty sporz±dzenia pisma, a pismo to podpisz± spadkodawca i dwaj ¶wiadkowie
albo wszyscy ¶wiadkowie.



§ 3. W wypadku gdy tre¶æ testamentu ustnego nie zosta³a w powy¿szy sposób
stwierdzona, mo¿na j± w ci±gu sze¶ciu miesiêcy od dnia otwarcia spadku
stwierdziæ przez zgodne zeznania ¶wiadków z³o¿one przed s±dem. Je¿eli
przes³uchanie jednego ze ¶wiadków nie jest mo¿liwe lub napotyka trudne do
przezwyciê¿enia przeszkody, s±d mo¿e poprzestaæ na zgodnych zeznaniach dwóch
¶wiadków.



Art. 953. Podczas podró¿y na polskim statku morskim lub powietrznym mo¿na
sporz±dziæ testament przed dowódc± statku lub jego zastêpc± w ten sposób, ¿e
spadkodawca o¶wiadcza sw± wolê dowódcy statku lub jego zastêpcy w obecno¶ci
dwóch ¶wiadków; dowódca statku lub jego zastêpca spisuje wolê spadkodawcy,
podaj±c datê jej spisania, i pismo to w obecno¶ci ¶wiadków odczytuje
spadkodawcy, po czym pismo podpisuje spadkodawca, ¶wiadkowie oraz dowódca
statku lub jego zastêpca. Je¿eli spadkodawca nie mo¿e podpisaæ pisma, nale¿y
w pi¶mie podaæ przyczynê braku podpisu spadkodawcy. Je¿eli zachowanie tej
formy nie jest mo¿liwe, mo¿na sporz±dziæ testament ustny.



Art. 954. Szczególn± formê testamentów wojskowych okre¶li rozporz±dzenie
Ministra Obrony Narodowej wydane w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwo¶ci.



Art. 955. Testament szczególny traci moc z up³ywem sze¶ciu miesiêcy od
ustania okoliczno¶ci, które uzasadnia³y niezachowanie formy testamentu
zwyk³ego, chyba ¿e spadkodawca zmar³ przed up³ywem tego terminu. Bieg
terminu ulega zawieszeniu przez czas, w ci±gu którego spadkodawca nie ma
mo¿no¶ci sporz±dzenia testamentu zwyk³ego.


Spis ksi±g

Oddzia³ 3


Przepisy wspólne dla testamentów zwyk³ych i szczególnych

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 956. Nie mo¿e byæ ¶wiadkiem przy sporz±dzaniu testamentu:



1) kto nie ma pe³nej zdolno¶ci do czynno¶ci prawnych;



2) niewidomy, g³uchy lub niemy;



3) kto nie mo¿e czytaæ i pisaæ;



4) kto nie w³ada jêzykiem, w którym spadkodawca sporz±dza testament;



5) skazany prawomocnie wyrokiem s±dowym za fa³szywe zeznania.



Art. 957. § 1. Nie mo¿e byæ ¶wiadkiem przy sporz±dzaniu testamentu osoba,
dla której w testamencie zosta³a przewidziana jakakolwiek korzy¶æ. Nie mog±
byæ równie¿ ¶wiadkami: ma³¿onek tej osoby, jej krewni lub powinowaci
pierwszego i drugiego stopnia oraz osoby pozostaj±ce z ni± w stosunku
przysposobienia.



§ 2. Je¿eli ¶wiadkiem by³a jedna z osób wymienionych w paragrafie
poprzedzaj±cym, niewa¿ne jest tylko postanowienie, które przysparza korzy¶ci
tej osobie, jej ma³¿onkowi, krewnym lub powinowatym pierwszego lub drugiego
stopnia albo osobie pozostaj±cej z ni± w stosunku przysposobienia. Jednak¿e
gdy z tre¶ci testamentu lub z okoliczno¶ci wynika, ¿e bez niewa¿nego
postanowienia spadkodawca nie sporz±dzi³by testamentu danej tre¶ci, niewa¿ny
jest ca³y testament.



Art. 958. Testament sporz±dzony z naruszeniem przepisów rozdzia³u
niniejszego jest niewa¿ny, chyba ¿e przepisy te stanowi± inaczej.


Spis ksi±g

DZIA£ II.


POWO£ANIE SPADKOBIERCY

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 959. Spadkodawca mo¿e powo³aæ do ca³o¶ci lub czê¶ci spadku jedn± lub
kilka osób.



Art. 960. Je¿eli spadkodawca powo³a³ do spadku lub do oznaczonej czê¶ci
spadku kilku spadkobierców, nie okre¶laj±c ich udzia³ów spadkowych,
dziedzicz± oni w czê¶ciach równych.



Art. 961. Je¿eli spadkodawca przeznaczy³ oznaczonej osobie w testamencie
poszczególne przedmioty maj±tkowe, które wyczerpuj± prawie ca³y spadek,
osobê tê poczytuje siê w razie w±tpliwo¶ci nie za zapisobiercê, lecz za
spadkobiercê powo³anego do ca³ego spadku. Je¿eli takie rozrz±dzenie
testamentowe zosta³o dokonane na rzecz kilku osób, osoby te poczytuje siê w
razie w±tpliwo¶ci za powo³ane do ca³ego spadku w czê¶ciach u³amkowych
odpowiadaj±cych stosunkowi warto¶ci przeznaczonych im przedmiotów.



Art. 962. Zastrze¿enie warunku lub terminu, uczynione przy powo³aniu
spadkobiercy testamentowego, uwa¿ane jest za nie istniej±ce. Je¿eli jednak z
tre¶ci testamentu lub z okoliczno¶ci wynika, ¿e bez takiego zastrze¿enia
spadkobierca nie zosta³by powo³any, powo³anie spadkobiercy jest niewa¿ne.


Przepisów tych nie stosuje siê, je¿eli ziszczenie siê lub nieziszczenie siê
warunku albo nadej¶cie terminu nast±pi³o przed otwarciem spadku.



Art. 963. Mo¿na powo³aæ spadkobiercê testamentowego na wypadek, gdyby inna
osoba powo³ana jako spadkobierca ustawowy lub testamentowy nie chcia³a lub
nie mog³a byæ spadkobierc± (podstawienie).



Art. 964. Postanowienie testamentu, przez które spadkodawca zobowi±zuje
spadkobiercê do zachowania nabytego spadku i do pozostawienia go innej
osobie, ma tylko ten skutek, ¿e ta inna osoba jest powo³ana do spadku na
wypadek, gdyby spadkobierca nie chcia³ lub nie móg³ byæ spadkobierc±. Je¿eli
jednak z tre¶ci testamentu lub z okoliczno¶ci wynika, i¿ spadkobierca bez
takiego ograniczenia nie by³by powo³any, powo³anie spadkobiercy jest
niewa¿ne.



Art. 965. Je¿eli spadkodawca powo³a³ kilku spadkobierców testamentowych, a
jeden z nich nie chce lub nie mo¿e byæ spadkobierc±, przeznaczony dla niego
udzia³, w braku odmiennej woli spadkodawcy, przypada pozosta³ym
spadkobiercom testamentowym w stosunku do przypadaj±cych im udzia³ów
(przyrost).



Art. 966. Gdy na mocy testamentu spadek przypad³ spadkobiercy nie
obci±¿onemu ustawowym obowi±zkiem alimentacyjnym wzglêdem dziadków
spadkodawcy, dziadkowie, je¿eli znajduj± siê w niedostatku i nie mog±
otrzymaæ ¶rodków utrzymania od osób, na których ci±¿y ustawowy obowi±zek
alimentacyjny, mog± ¿±daæ od spadkobiercy ¶rodków utrzymania w stosunku do
swoich potrzeb i do warto¶ci jego udzia³u spadkowego. Spadkobierca mo¿e
uczyniæ zado¶æ temu roszczeniu tak¿e w ten sposób, ¿e zap³aci dziadkom
spadkobiercy sumê pieniê¿n± odpowiadaj±c± warto¶ci jednej czwartej czê¶ci
swego udzia³u spadkowego.



Art. 967. § 1. Je¿eli osoba powo³ana jako spadkobierca testamentowy nie chce
lub nie mo¿e byæ spadkobierc±, spadkobierca ustawowy, któremu przypad³
przeznaczony dla tej osoby udzia³ spadkowy, obowi±zany jest, w braku
odmiennej woli spadkodawcy, wykonaæ obci±¿aj±ce tê osobê zapisy, polecenia i
inne rozrz±dzenia spadkodawcy.



§ 2. Przepis powy¿szy stosuje siê odpowiednio do spadkobiercy podstawionego
oraz do spadkobiercy, któremu przypada udzia³ spadkowy z tytu³u przyrostu.


Spis ksi±g

DZIA£ III.


ZAPIS I POLECENIE

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 968. § 1. Spadkodawca mo¿e przez rozrz±dzenie testamentowe zobowi±zaæ
spadkobiercê ustawowego lub testamentowego do spe³nienia okre¶lonego
¶wiadczenia maj±tkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis).



§ 2. Spadkodawca mo¿e obci±¿yæ zapisem tak¿e zapisobiercê (dalszy zapis).



Art. 969. (skre¶lony).



Art. 970. W braku odmiennej woli spadkodawcy zapisobierca mo¿e ¿±daæ
wykonania zapisu niezw³ocznie po og³oszeniu testamentu. Jednak¿e
zapisobierca obci±¿ony dalszym zapisem mo¿e siê powstrzymaæ z jego
wykonaniem a¿ do chwili wykonania zapisu przez spadkobiercê.



Art. 971. Je¿eli spadek przypada kilku spadkobiercom, zapis obci±¿a ich w
stosunku do wielko¶ci udzia³ów spadkowych, chyba ¿e spadkodawca postanowi³
inaczej. Przepis ten stosuje siê odpowiednio do dalszego zapisu.



Art. 972. Przepisy o powo³aniu spadkobiercy, o zdolno¶ci do dziedziczenia i
o niegodno¶ci stosuje siê odpowiednio do zapisów.



Art. 973. Je¿eli osoba, na której rzecz zosta³ uczyniony zapis, nie chce lub
nie mo¿e byæ zapisobierc±, obci±¿ony zapisem zostaje zwolniony od obowi±zku
jego wykonania, powinien jednak w braku odmiennej woli spadkodawcy wykonaæ
dalsze zapisy.



Art. 974. Zapisobierca obci±¿ony obowi±zkiem wykonania dalszego zapisu mo¿e
zwolniæ siê od tego obowi±zku tak¿e w ten sposób, ¿e dokona bezp³atnie na
rzecz dalszego zapisobiercy przeniesienia praw otrzymanych z tytu³u zapisu
albo przelewu roszczenia o jego wykonanie.



Art. 975. Zapis mo¿e byæ uczyniony pod warunkiem lub z zastrze¿eniem
terminu.



Art. 976. W braku odmiennej woli spadkodawcy zapis rzeczy oznaczonej co do
to¿samo¶ci jest bezskuteczny, je¿eli rzecz zapisana nie nale¿y do spadku w
chwili jego otwarcia albo je¿eli spadkodawca by³ w chwili swej ¶mierci
zobowi±zany do zbycia tej rzeczy.



Art. 977. Je¿eli przedmiotem zapisu jest rzecz oznaczona co do to¿samo¶ci,
do roszczeñ zapisobiercy o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot
po¿ytków lub o zap³atê ich warto¶ci, jak równie¿ do roszczeñ obci±¿onego
zapisem o zwrot nak³adów na rzecz stosuje siê odpowiednio przepisy o
roszczeniach miêdzy w³a¶cicielem a samoistnym posiadaczem rzeczy.



Art. 978. Je¿eli przedmiotem zapisu jest rzecz oznaczona co do to¿samo¶ci,
obci±¿ony zapisem ponosi wzglêdem zapisobiercy odpowiedzialno¶æ za wady
rzeczy jak darczyñca.



Art. 979. Je¿eli przedmiotem zapisu s± rzeczy oznaczone tylko co do gatunku,
obci±¿ony powinien ¶wiadczyæ rzeczy ¶redniej jako¶ci, uwzglêdniaj±c przy tym
potrzeby zapisobiercy.



Art. 980. Je¿eli przedmiotem zapisu s± rzeczy oznaczone tylko co do gatunku,
do odpowiedzialno¶ci obci±¿onego wzglêdem zapisobiercy za wady fizyczne i
prawne rzeczy stosuje siê odpowiednio przepisy o rêkojmi przy sprzeda¿y.


Jednak¿e zapisobierca mo¿e ¿±daæ od obci±¿onego zapisem tylko odszkodowania
za nienale¿yte wykonanie zapisu albo dostarczenia zamiast rzeczy wadliwych
rzeczy takiego samego gatunku wolnych od wad oraz naprawienia szkody
wynik³ej z opó¼nienia.



Art. 981. Roszczenie z tytu³u zapisu przedawnia siê z up³ywem lat piêciu od
dnia wymagalno¶ci zapisu.



Art. 982. Spadkodawca mo¿e w testamencie w³o¿yæ na spadkobiercê lub
zapisobiercê obowi±zek oznaczonego dzia³ania lub zaniechania, nie czyni±c
nikogo wierzycielem (polecenie).



Art. 983. Zapisobierca obci±¿ony poleceniem mo¿e powstrzymaæ siê z jego
wykonaniem a¿ do chwili wykonania zapisu przez spadkobiercê. Przepis ten
stosuje siê odpowiednio w wypadku, gdy polecenie obci±¿a dalszego
zapisobiercê.



Art. 984. Je¿eli osoba, na której rzecz zosta³ uczyniony zapis z obowi±zkiem
wykonania polecenia, nie chce lub nie mo¿e byæ zapisobierc±, spadkobierca
zwolniony od obowi±zku wykonania zapisu powinien w braku odmiennej woli
spadkodawcy polecenie wykonaæ. Przepis ten stosuje siê odpowiednio w
wypadku, gdy polecenie obci±¿a dalszego zapisobiercê.



Art. 985. Wykonania polecenia mo¿e ¿±daæ ka¿dy ze spadkobierców, jak równie¿


wykonawca testamentu, chyba ¿e polecenie ma wy³±cznie na celu korzy¶æ
obci±¿onego poleceniem. Je¿eli polecenie ma na wzglêdzie interes spo³eczny,
wykonania polecenia mo¿e ¿±daæ tak¿e w³a¶ciwy organ pañstwowy.


Spis ksi±g

DZIA£ IV.


WYKONAWCA TESTAMENTU

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 986. § 1. Spadkodawca mo¿e w testamencie powo³aæ wykonawcê testamentu.



§ 2. Nie mo¿e byæ wykonawc± testamentu, kto nie ma pe³nej zdolno¶ci do
czynno¶ci prawnych.



Art. 987. Je¿eli osoba powo³ana jako wykonawca testamentu nie chce tego
obowi±zku przyj±æ, powinna z³o¿yæ odpowiednie o¶wiadczenie przed s±dem.



Art. 988. § 1. Je¿eli spadkodawca nie postanowi³ inaczej, wykonawca
testamentu powinien zarz±dzaæ maj±tkiem spadkowym, sp³acaæ d³ugi spadkowe, w
szczególno¶ci wykonaæ zapisy i polecenia, a nastêpnie wydaæ spadkobiercom
maj±tek spadkowy zgodnie z wol± spadkodawcy i z ustaw±.



§ 2. Wykonawca testamentu mo¿e pozywaæ i byæ pozywany w sprawach
wynikaj±cych z zarz±du spadkiem. Mo¿e równie¿ pozywaæ w sprawach o prawa
nale¿±ce do spadku i byæ pozwany w sprawach o d³ugi spadkowe.



Art. 989. § 1. Do wzajemnych roszczeñ miêdzy spadkobierc± a wykonawc±
testamentu wynikaj±cych ze sprawowania zarz±du spadkiem stosuje siê
odpowiednio przepisy o zleceniu za wynagrodzeniem.



§ 2. Koszty zarz±du maj±tkiem spadkowym oraz wynagrodzenie wykonawcy
testamentu nale¿± do d³ugów spadkowych.



Art. 990. Z wa¿nych powodów s±d mo¿e zwolniæ wykonawcê testamentu.


Spis ksi±g

Tytu³ IV.


ZACHOWEK

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 991. § 1. Zstêpnym, ma³¿onkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby
powo³ani do spadku z ustawy, nale¿± siê, je¿eli uprawniony jest trwale
niezdolny do pracy albo je¿eli zstêpny uprawniony jest ma³oletni - dwie
trzecie warto¶ci udzia³u spadkowego, który by mu przypada³ przy
dziedziczeniu ustawowym, w innych za¶ wypadkach - po³owa warto¶ci tego
udzia³u (zachowek).



§ 2. Je¿eli uprawniony nie otrzyma³ nale¿nego mu zachowku b±d¼ w postaci
uczynionej przez spadkodawcê darowizny, b±d¼ w postaci powo³ania do spadku,
b±d¼ w postaci zapisu, przys³uguje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o
zap³atê sumy pieniê¿nej potrzebnej do pokrycia zachowku albo jego
uzupe³nienia.



Art. 992. Przy ustalaniu udzia³u spadkowego stanowi±cego podstawê do
obliczania zachowku uwzglêdnia siê tak¿e spadkobierców niegodnych oraz
spadkobierców, którzy spadek odrzucili, natomiast nie uwzglêdnia siê
spadkobierców, którzy zrzekli siê dziedziczenia albo zostali wydziedziczeni.



Art. 993. Przy obliczaniu zachowku nie uwzglêdnia siê zapisów i poleceñ,
natomiast dolicza siê do spadku, stosownie do przepisów poni¿szych,
darowizny uczynione przez spadkodawcê.



Art. 994. § 1. Przy obliczaniu zachowku nie dolicza siê do spadku drobnych
darowizn, zwyczajowo w danych stosunkach przyjêtych, ani dokonanych przed
wiêcej ni¿ dziesiêciu laty, licz±c wstecz od otwarcia spadku, darowizn na
rzecz osób nie bêd±cych spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku.



§ 2. Przy obliczaniu zachowku nale¿nego zstêpnemu nie dolicza siê do spadku
darowizn uczynionych przez spadkodawcê w czasie, kiedy nie mia³ zstêpnych.


Nie dotyczy to jednak wypadku, gdy darowizna zosta³a uczyniona na mniej ni¿


trzysta dni przed urodzeniem siê zstêpnego.



§ 3. Przy obliczaniu zachowku nale¿nego ma³¿onkowi nie dolicza siê do spadku
darowizn, które spadkodawca uczyni³ przed zawarciem z nim ma³¿eñstwa.



Art. 995. Warto¶æ przedmiotu darowizny oblicza siê wed³ug stanu z
chwili jej dokonania, a wed³ug cen z chwili ustalania zachowku.



Art. 996. Darowiznê uczynion± przez spadkodawcê uprawnionemu do zachowku
zalicza siê na nale¿ny mu zachowek. Je¿eli uprawnionym do zachowku jest
dalszy zstêpny spadkodawcy, zalicza siê na nale¿ny mu zachowek tak¿e
darowiznê uczynion± przez spadkodawcê wstêpnemu uprawnionego.



Art. 997. Je¿eli uprawnionym do zachowku jest zstêpny spadkodawcy, zalicza
siê na nale¿ny mu zachowek poniesione przez spadkodawcê koszty wychowania
oraz wykszta³cenia ogólnego i zawodowego, o ile koszty te przekraczaj±
przeciêtn± miarê przyjêt± w danym ¶rodowisku.



Art. 998. § 1. Je¿eli uprawniony do zachowku jest powo³any do dziedziczenia,
ponosi on odpowiedzialno¶æ za zapisy i polecenia tylko do wysoko¶ci nadwy¿ki
przekraczaj±cej warto¶æ udzia³u spadkowego, który stanowi podstawê do
obliczenia nale¿nego uprawnionemu zachowku.



§ 2. Przepis powy¿szy stosuje siê odpowiednio w wypadku, gdy zapis na rzecz
uprawnionego do zachowku zosta³ obci±¿ony dalszym zapisem lub poleceniem
albo uczyniony pod warunkiem lub z zastrze¿eniem terminu.



Art. 999. Je¿eli spadkobierca obowi±zany do zap³aty zachowku jest sam
uprawniony do zachowku, jego odpowiedzialno¶æ ogranicza siê do wysoko¶ci
nadwy¿ki przekraczaj±cej jego w³asny zachowek.



Art. 1000. § 1. Je¿eli uprawniony nie mo¿e otrzymaæ od spadkobiercy
nale¿nego mu zachowku, mo¿e on ¿±daæ od osoby, która otrzyma³a od
spadkodawcy darowiznê doliczon± do spadku, sumy pieniê¿nej potrzebnej do
uzupe³nienia zachowku. Jednak¿e obdarowany jest obowi±zany do zap³aty
powy¿szej sumy tylko w granicach wzbogacenia bêd±cego skutkiem darowizny.



§ 2. Je¿eli obdarowany sam jest uprawniony do zachowku, ponosi on
odpowiedzialno¶æ wzglêdem innych uprawnionych do zachowku tylko do wysoko¶ci
nadwy¿ki przekraczaj±cej jego w³asny zachowek.



§ 3. Obdarowany mo¿e zwolniæ siê od obowi±zku zap³aty sumy potrzebnej do
uzupe³nienia zachowku przez wydanie przedmiotu darowizny.



Art. 1001. Spo¶ród kilku obdarowanych obdarowany wcze¶niej ponosi
odpowiedzialno¶æ stosownie do przepisów artyku³u poprzedzaj±cego tylko
wtedy, gdy uprawniony do zachowku nie mo¿e uzyskaæ uzupe³nienia zachowku od
osoby, która zosta³a obdarowana pó¼niej.



Art. 1002. Roszczenie z tytu³u zachowku przechodzi na spadkobiercê osoby
uprawnionej do zachowku tylko wtedy, gdy spadkobierca ten nale¿y do osób
uprawnionych do zachowku po pierwszym spadkodawcy.



Art. 1003. Spadkobiercy obowi±zani do zaspokojenia roszczenia z tytu³u
zachowku mog± ¿±daæ stosunkowego zmniejszenia zapisów i poleceñ.



Art. 1004. § 1. Zmniejszenie zapisów i poleceñ nastêpuje w stosunku do ich
warto¶ci, chyba ¿e z tre¶ci testamentu wynika wola spadkodawcy.



§ 2. W razie zmniejszenia zapisu obci±¿onego dalszym zapisem lub poleceniem,
dalszy zapis lub polecenie podlega stosunkowemu zmniejszeniu.



Art. 1005. § 1. Je¿eli spadkobierca obowi±zany do zaspokojenia roszczenia z
tytu³u zachowku sam jest uprawniony do zachowku, mo¿e on ¿±daæ zmniejszenia
zapisów i poleceñ w takim stopniu, a¿eby pozosta³ mu jego w³asny zachowek.



§ 2. Je¿eli zapisobierca sam jest uprawniony do zachowku, zapis uczyniony na
jego rzecz podlega zmniejszeniu tylko do wysoko¶ci nadwy¿ki przekraczaj±cej
jego w³asny zachowek.



Art. 1006. Je¿eli zmniejszeniu podlega zapis, którego przedmiot nie da siê
podzieliæ bez istotnej zmiany lub bez znacznego zmniejszenia warto¶ci,
zapisobierca mo¿e ¿±daæ ca³kowitego wykonania zapisu, uiszczaj±c odpowiedni±
sumê pieniê¿n±.



Art. 1007. § 1. Roszczenia uprawnionego z tytu³u zachowku oraz roszczenia
spadkobierców o zmniejszenie zapisów i poleceñ przedawniaj± siê z up³ywem
lat trzech od og³oszenia testamentu.



§ 2. Roszczenie przeciwko osobie obowi±zanej do uzupe³nienia zachowku z
tytu³u otrzymanej od spadkodawcy darowizny przedawnia siê z up³ywem lat
trzech od otwarcia spadku.



Art. 1008. Spadkodawca mo¿e w testamencie pozbawiæ zstêpnych, ma³¿onka i
rodziców zachowku (wydziedziczenie), je¿eli uprawniony do zachowku:



1) wbrew woli spadkodawcy postêpuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami
wspó³¿ycia spo³ecznego;



2) dopu¶ci³ siê wzglêdem spadkodawcy albo jednej z najbli¿szych mu osób
umy¶lnego przestêpstwa przeciwko ¿yciu, zdrowiu lub wolno¶ci albo ra¿±cej
obrazy czci;



3) uporczywie nie dope³nia wzglêdem spadkodawcy obowi±zków rodzinnych.



Art. 1009. Przyczyna wydziedziczenia uprawnionego do zachowku powinna
wynikaæ z tre¶ci testamentu.



Art. 1010. § 1. Spadkodawca nie mo¿e wydziedziczyæ uprawnionego do zachowku,
je¿eli mu przebaczy³.



§ 2. Je¿eli w chwili przebaczenia spadkodawca nie mia³ zdolno¶ci do
czynno¶ci prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdy nast±pi³o z
dostatecznym rozeznaniem.



Art. 1011. Zstêpni wydziedziczonego zstêpnego s± uprawnieni do zachowku,
chocia¿by prze¿y³ on spadkodawcê.


Spis ksi±g

Tytu³ V.


PRZYJÊCIE I ODRZUCENIE SPADKU

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 1012. Spadkobierca mo¿e b±d¼ przyj±æ spadek bez ograniczenia
odpowiedzialno¶ci za d³ugi (przyjêcie proste), b±d¼ przyj±æ spadek z
ograniczeniem tej odpowiedzialno¶ci (przyjêcie z dobrodziejstwem
inwentarza), b±d¼ te¿ spadek odrzuciæ.



Art. 1013. (skre¶lony).



Art. 1014. § 1. Przyjêcie lub odrzucenie udzia³u spadkowego przypadaj±cego
spadkobiercy z tytu³u podstawienia mo¿e nast±piæ niezale¿nie od przyjêcia
lub odrzucenia udzia³u spadkowego, który temu spadkobiercy przypada z innego
tytu³u.



§ 2. Spadkobierca mo¿e odrzuciæ udzia³ spadkowy przypadaj±cy mu jako
spadkobiercy powo³anemu.



§ 3. Poza wypadkami przewidzianymi w paragrafach poprzedzaj±cych
spadkobierca nie mo¿e spadku czê¶ciowo przyj±æ, a czê¶ciowo odrzuciæ.



Art. 1015. § 1. O¶wiadczenie o przyjêciu lub odrzuceniu spadku mo¿e byæ
z³o¿one w ci±gu sze¶ciu miesiêcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedzia³
siê o tytule swego powo³ania.



§ 2. Brak o¶wiadczenia spadkobiercy w powy¿szym terminie jest jednoznaczny z
prostym przyjêciem spadku. Jednak¿e gdy spadkobierc± jest osoba nie maj±ca
pe³nej zdolno¶ci do czynno¶ci prawnych albo osoba, co do której istnieje
podstawa do jej ca³kowitego ubezw³asnowolnienia, albo osoba prawna, brak
o¶wiadczenia spadkobiercy w terminie jest jednoznaczny z przyjêciem spadku z
dobrodziejstwem inwentarza.



Art. 1016. Je¿eli jeden ze spadkobierców przyj±³ spadek z dobrodziejstwem
inwentarza, uwa¿a siê, ¿e tak¿e spadkobiercy, którzy nie z³o¿yli w terminie
¿adnego o¶wiadczenia przyjêli spadek z dobrodziejstwem inwentarza.



Art. 1017. Je¿eli przed up³ywem terminu do z³o¿enia o¶wiadczenia o przyjêciu
lub odrzuceniu spadku spadkobierca zmar³ nie z³o¿ywszy takiego o¶wiadczenia,
o¶wiadczenie o przyjêciu lub odrzuceniu spadku mo¿e byæ z³o¿one przez jego
spadkobierców. Termin do z³o¿enia tego o¶wiadczenia nie mo¿e siê skoñczyæ
wcze¶niej ani¿eli termin do z³o¿enia o¶wiadczenia co do spadku po zmar³ym
spadkobiercy.



Art. 1018. § 1. O¶wiadczenie o przyjêciu lub odrzuceniu spadku z³o¿one pod
warunkiem lub z zastrze¿eniem terminu jest niewa¿ne.



§ 2. O¶wiadczenie o przyjêciu lub odrzuceniu spadku nie mo¿e byæ odwo³ane.



§ 3. O¶wiadczenie o przyjêciu lub o odrzuceniu spadku sk³ada siê przed
s±dem lub przed notariuszem. Mo¿na je z³o¿yæ ustnie lub na pi¶mie z podpisem
urzêdowo po¶wiadczonym. Pe³nomocnictwo do z³o¿enia o¶wiadczenia o przyjêciu
lub o odrzuceniu spadku powinno byæ pisemne z podpisem urzêdowo
po¶wiadczonym.



Art. 1019. § 1. Je¿eli o¶wiadczenie o przyjêciu lub o odrzuceniu spadku
zosta³o z³o¿one pod wp³ywem b³êdu lub gro¼by, stosuje siê przepisy o wadach
o¶wiadczenia woli z nastêpuj±cymi zmianami:



1) uchylenie siê od skutków prawnych o¶wiadczenia powinno nast±piæ przed
s±dem;



2) spadkobierca powinien jednocze¶nie o¶wiadczyæ, czy i jak spadek
przyjmuje, czy te¿ go odrzuca.



§ 2. Spadkobierca, który pod wp³ywem b³êdu lub gro¼by nie z³o¿y³ ¿adnego
o¶wiadczenia w terminie, mo¿e w powy¿szy sposób uchyliæ siê od skutków
prawnych niezachowania terminu.



§ 3. Uchylenie siê od skutków prawnych o¶wiadczenia o przyjêciu lub o
odrzuceniu spadku wymaga zatwierdzenia przez s±d.



Art. 1020. Spadkobierca, który spadek odrzuci³, zostaje wy³±czony od
dziedziczenia, tak jakby nie do¿y³ otwarcia spadku.



Art. 1021. Je¿eli spadkobierca zarz±dza³ spadkiem, a potem go odrzuci³, do
stosunków miêdzy nim a spadkobiercami, którzy zamiast niego doszli do
spadku, stosuje siê odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez
zlecenia.



Art. 1022. Spadkobierca powo³any do spadku zarówno z mocy testamentu, jak i
z mocy ustawy mo¿e spadek odrzuciæ jako spadkobierca testamentowy, a przyj±æ
spadek jako spadkobierca ustawowy.



Art. 1023. § 1. Skarb Pañstwa ani gmina nie mog± odrzuciæ spadku, który im przypad³ z mocy ustawy.
§ 2. Skarb Pañstwa ani gmina nie sk³adaj± o¶wiadczenia o przyjêciu spadku, a spadek uwa¿a siê za przyjêty z dobrodziejstwem inwentarza.




Art. 1024. § 1. Je¿eli spadkobierca odrzuci³ spadek z pokrzywdzeniem
wierzycieli, ka¿dy z wierzycieli, którego wierzytelno¶æ istnia³a w chwili
odrzucenia spadku, mo¿e ¿±daæ, a¿eby odrzucenie spadku zosta³o uznane za
bezskuteczne w stosunku do niego wed³ug przepisów o ochronie wierzycieli w
razie niewyp³acalno¶ci d³u¿nika.



§ 2. Uznania odrzucenia spadku za bezskuteczne mo¿na ¿±daæ w ci±gu sze¶ciu
miesiêcy od chwili powziêcia wiadomo¶ci o odrzuceniu spadku, lecz nie
pó¼niej ni¿ przed up³ywem trzech lat od odrzucenia spadku.


Spis ksi±g

Tytu³ VI.


STWIERDZENIE NABYCIA SPADKU I OCHRONA SPADKOBIERCY

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 1025. § 1. S±d na wniosek osoby maj±cej w tym interes stwierdza nabycie
spadku przez spadkobiercê.



§ 2. Domniemywa siê, ¿e osoba, która uzyska³a stwierdzenie nabycia spadku,
jest spadkobierc±.



Art. 1026. Stwierdzenie nabycia spadku nie mo¿e nast±piæ przed up³ywem
sze¶ciu miesiêcy od otwarcia spadku, chyba ¿e wszyscy znani spadkobiercy
z³o¿yli ju¿ o¶wiadczenia o przyjêciu lub odrzuceniu spadku.



Art. 1027. Wzglêdem osoby trzeciej, która nie ro¶ci sobie praw do spadku z
tytu³u dziedziczenia, spadkobierca mo¿e udowodniæ swe prawa wynikaj±ce z
dziedziczenia tylko stwierdzeniem nabycia spadku.



Art. 1028. Je¿eli ten, kto uzyska³ stwierdzenie nabycia spadku, lecz
spadkobierc± nie jest, rozporz±dza prawem nale¿±cym do spadku na rzecz osoby
trzeciej, osoba, na której rzecz rozporz±dzenie nastêpuje, nabywa prawo lub
zostaje zwolniona od obowi±zku, chyba ¿e dzia³a w z³ej wierze.



Art. 1029. § 1. Spadkobierca mo¿e ¿±daæ, a¿eby osoba, która w³ada spadkiem
jako spadkobierca, lecz spadkobierc± nie jest, wyda³a mu spadek. To samo
dotyczy poszczególnych przedmiotów nale¿±cych do spadku.



§ 2. Do roszczeñ spadkobiercy o wynagrodzenie za korzystanie z przedmiotów
nale¿±cych do spadku, o zwrot po¿ytków lub o zap³atê ich warto¶ci, jak
równie¿ o naprawienie szkody z powodu zu¿ycia, pogorszenia lub utraty tych
przedmiotów oraz do roszczeñ przeciwko spadkobiercy o zwrot nak³adów stosuje
siê odpowiednio przepisy o roszczeniach miêdzy w³a¶cicielem a samoistnym
posiadaczem rzeczy.



§ 3. Przepisy powy¿sze stosuje siê odpowiednio w wypadku, gdy ¿±da wydania
swego maj±tku osoba, co do której zosta³o uchylone orzeczenie o uznaniu jej
za zmar³±.


Spis ksi±g

Tytu³ VII.


ODPOWIEDZIALNO¦Æ ZA D£UGI SPADKOWE

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 1030. Do chwili przyjêcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialno¶æ
za d³ugi spadkowe tylko ze spadku. Od chwili przyjêcia spadku ponosi
odpowiedzialno¶æ za te d³ugi z ca³ego swego maj±tku.



Art. 1031. § 1. W razie prostego przyjêcia spadku spadkobierca ponosi
odpowiedzialno¶æ za d³ugi spadkowe bez ograniczenia.



§ 2. W razie przyjêcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca
ponosi odpowiedzialno¶æ za d³ugi spadkowe tylko do warto¶ci ustalonego w
inwentarzu stanu czynnego spadku. Powy¿sze ograniczenie odpowiedzialno¶ci
odpada, je¿eli spadkobierca podstêpnie nie poda³ do inwentarza przedmiotów
nale¿±cych do spadku albo poda³ do inwentarza nie istniej±ce d³ugi.



Art. 1032. § 1. Je¿eli spadkobierca, który przyj±³ spadek z dobrodziejstwem
inwentarza, sp³aci³ niektóre d³ugi spadkowe nie wiedz±c o istnieniu innych
d³ugów, ponosi on odpowiedzialno¶æ za nie sp³acone d³ugi tylko do wysoko¶ci
ró¿nicy miêdzy warto¶ci± w inwentarzu stanu czynnego spadku a warto¶ci±
¶wiadczeñ spe³nionych na zaspokojenie d³ugów, które sp³aci³.



§ 2. Je¿eli spadkobierca, który przyj±³ spadek z dobrodziejstwem inwentarza,
sp³acaj±c niektóre d³ugi spadkowe wiedzia³ o istnieniu innych d³ugów
spadkowych, ponosi on odpowiedzialno¶æ za te d³ugi ponad warto¶æ stanu
czynnego spadku, jednak¿e tylko do takiej wysoko¶ci, w jakiej by³by
obowi±zany je zaspokoiæ, gdyby sp³aca³ nale¿ycie wszystkie d³ugi spadkowe.



Art. 1033. Odpowiedzialno¶æ spadkobiercy z tytu³u zapisów i poleceñ


ogranicza siê zawsze do warto¶ci stanu czynnego spadku.



Art. 1034. § 1. Do chwili dzia³u spadku spadkobiercy ponosz± solidarn±
odpowiedzialno¶æ za d³ugi spadkowe. Je¿eli jeden ze spadkobierców spe³ni³
¶wiadczenie, mo¿e on ¿±daæ zwrotu od pozosta³ych spadkobierców w czê¶ciach,
które odpowiadaj± wielko¶ci udzia³ów.



§ 2. Od chwili dzia³u spadku spadkobiercy ponosz± odpowiedzialno¶æ za d³ugi
spadkowe w stosunku do wielko¶ci udzia³ów.


Spis ksi±g

Tytu³ VIII.


WSPÓLNO¦Æ MAJ¡TKU SPADKOWEGO I DZIA£ SPADKU

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 1035. Je¿eli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólno¶ci maj±tku
spadkowego oraz do dzia³u spadku stosuje siê odpowiednio przepisy o
wspó³w³asno¶ci w czê¶ciach u³amkowych z zachowaniem przepisów niniejszego
tytu³u.



Art. 1036. Spadkobierca mo¿e za zgod± pozosta³ych spadkobierców rozporz±dzaæ
udzia³em w przedmiocie nale¿±cym do spadku. W braku zgody któregokolwiek z
pozosta³ych spadkobierców rozporz±dzenie jest bezskuteczne o tyle, o ile
narusza³oby uprawnienia przys³uguj±ce temu spadkobiercy na podstawie
przepisów o dziale spadku.



Art. 1037. § 1. Dzia³ spadku mo¿e nast±piæ b±d¼ na mocy umowy miêdzy
spadkobiercami, b±d¼ na mocy orzeczenia s±du na ¿±danie któregokolwiek ze
spadkobierców.



§ 2. Je¿eli do spadku nale¿y nieruchomo¶æ, umowa o dzia³ powinna byæ zawarta
w formie aktu notarialnego.



Art. 1038. § 1. S±dowy dzia³ spadku powinien obejmowaæ ca³y spadek. Jednak¿e
z wa¿nych powodów mo¿e byæ ograniczony do czê¶ci spadku.



§ 2. Umowny udzia³ spadku mo¿e obj±æ ca³y spadek lub byæ ograniczony do
czê¶ci spadku.



Art. 1039. § 1. Je¿eli w razie dziedziczenia ustawowego dzia³ spadku
nastêpuje miêdzy zstêpnymi albo miêdzy zstêpnymi i ma³¿onkiem, spadkobiercy
ci s± wzajemnie zobowi±zani do zaliczenia na schedê spadkow± otrzymanych od
spadkodawcy darowizn, chyba ¿e z o¶wiadczenia spadkodawcy lub z okoliczno¶ci
wynika, ¿e darowizna zosta³a dokonana ze zwolnieniem od obowi±zku
zaliczenia.



§ 2. Spadkodawca mo¿e w³o¿yæ obowi±zek zaliczenia darowizny na schedê
spadkow± tak¿e na spadkobiercê ustawowego nie wymienionego w paragrafie
poprzedzaj±cym.



§ 3. Nie podlegaj± zaliczeniu na schedê spadkow± drobne darowizny zwyczajowo
w danych stosunkach przyjête.



Art. 1040. Je¿eli warto¶æ darowizny podlegaj±cej zaliczeniu przewy¿sza
warto¶æ schedy spadkowej, spadkobierca nie jest obowi±zany do zwrotu
nadwy¿ki. W wypadku takim nie uwzglêdnia siê przy dziale spadku ani
darowizny, ani spadkobiercy zobowi±zanego do jej zaliczenia.



Art. 1041. Dalszy zstêpny spadkodawcy obowi±zany jest do zaliczenia na
schedê spadkow± darowizny uczynionej przez spadkodawcê jego wstêpnemu.



Art. 1042. § 1. Zaliczenie na schedê spadkow± przeprowadza siê w ten sposób,
¿e warto¶æ darowizn podlegaj±cych zaliczeniu dolicza siê do spadku lub do
czê¶ci spadku, która ulega podzia³owi miêdzy spadkobierców obowi±zanych
wzajemnie do zaliczenia, po czym oblicza siê schedê spadkow± ka¿dego z tych
spadkobierców, a nastêpnie ka¿demu z nich zalicza siê na poczet jego schedy
warto¶æ darowizny podlegaj±cej zaliczeniu.



§ 2. Warto¶æ przedmiotu darowizny oblicza siê wed³ug stanu z chwili
jej dokonania, a wed³ug cen z chwili dzia³u spadku.



§ 3. Przy zaliczaniu na schedê spadkow± nie uwzglêdnia siê po¿ytków
przedmiotu darowizny.



Art. 1043. Przepisy o zaliczeniu darowizn na schedê spadkow± stosuje siê
odpowiednio do poniesionych przez spadkodawcê na rzecz zstêpnego kosztów
wychowania oraz wykszta³cenia ogólnego i zawodowego, o ile koszty te
przekraczaj± przeciêtn± miarê przyjêt± w danym ¶rodowisku.



Art. 1044. Na ¿±danie dwóch lub wiêcej spadkobierców s±d mo¿e wydzieliæ im
schedy spadkowe w ca³o¶ci lub w czê¶ci w taki sposób, ¿e przyzna im pewien
przedmiot lub pewne przedmioty nale¿±ce do spadku jako wspó³w³asno¶æ w
okre¶lonych czê¶ciach u³amkowych.



Art. 1045. Uchylenie siê od skutków prawnych umowy o dzia³ spadku zawartej
pod wzglêdem b³êdu mo¿e nast±piæ tylko wtedy, gdy b³±d dotyczy³ stanu
faktycznego, który strony uwa¿a³y za niew±tpliwy.



Art. 1046. Po dokonaniu dzia³u spadku spadkobiercy s± wzajemnie obowi±zani
do rêkojmi za wady fizyczne i prawne wed³ug przepisów o rêkojmi przy
sprzeda¿y. Rêkojmia co do wierzytelno¶ci spadkowych rozci±ga siê tak¿e na
wyp³acalno¶æ d³u¿nika.


Spis ksi±g

Tytu³ IX.


UMOWY DOTYCZ¡CE SPADKU

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 1047. Z zastrze¿eniem wyj±tków przewidzianych w tytule niniejszym umowa
o spadek po osobie ¿yj±cej jest niewa¿na.



Art. 1048. Spadkobierca ustawowy mo¿e przez umowê z przysz³ym spadkodawc±
zrzec siê dziedziczenia po nim. Umowa taka powinna byæ zawarta w formie aktu
notarialnego.



Art. 1049. § 1. Zrzeczenie siê dziedziczenia obejmuje równie¿ zstêpnych
zrzekaj±cego siê, chyba ¿e umówiono siê inaczej.



§ 2. Zrzekaj±cy siê oraz jego zstêpni, których obejmuje zrzeczenie siê
dziedziczenia, zostaj± wy³±czeni od dziedziczenia, tak jakby nie do¿yli
otwarcia spadku.



Art. 1050. Zrzeczenie siê dziedziczenia mo¿e byæ uchylone przez umowê miêdzy
tym, kto zrzek³ siê dziedziczenia, a tym, po kim siê dziedziczenia
zrzeczono. Umowa powinna byæ zawarta z formie aktu notarialnego.



Art. 1051. Spadkobierca, który spadek przyj±³, mo¿e spadek ten zbyæ w
ca³o¶ci lub w czê¶ci. To samo dotyczy zbycia udzia³u spadkowego.



Art. 1052. § 1. Umowa sprzeda¿y, zamiany, darowizny lub inna umowa
zobowi±zuj±ca do zbycia spadku przenosi spadek na nabywcê, chyba ¿e strony
inaczej postanowi³y.



§ 2. Je¿eli zawarcie umowy przenosz±cej spadek nastêpuje w wykonaniu
zobowi±zania wynikaj±cego z uprzednio zawartej umowy zobowi±zuj±cej do
zbycia spadku, wa¿no¶æ umowy przenosz±cej spadek zale¿y od istnienia tego
zobowi±zania.



§ 3. Umowa zobowi±zuj±ca do zbycia spadku powinna byæ zawarta w formie aktu
notarialnego. To samo dotyczy umowy przenosz±cej spadek, która zostaje
zawarta w celu wykonania istniej±cego uprzednio zobowi±zania do zbycia
spadku.



Art. 1053. Nabywca spadku wstêpuje w prawa i obowi±zki spadkobiercy.



Art. 1054. § 1. Zbywca spadku zobowi±zany jest do wydania tego, co wskutek
zbycia, utraty lub uszkodzenia przedmiotów nale¿±cych do spadku zosta³o
uzyskane w zamian tych przedmiotów albo jako naprawienie szkody, a je¿eli
zbycie spadku by³o odp³atne, tak¿e do wyrównania ubytku warto¶ci powsta³ego
przez zu¿ycie lub rozporz±dzenie nieodp³atne przedmiotami nienale¿±cymi do
spadku.



§ 2. Zbywca mo¿e ¿±daæ od nabywcy zwrotu wydatków i nak³adów poczynionych na
spadek.



Art. 1055. § 1. Nabywca spadku ponosi odpowiedzialno¶æ za d³ugi spadkowe w
tym samym zakresie co zbywca. Ich odpowiedzialno¶æ wzglêdem wierzycieli jest
solidarna.



§ 2. W braku odmiennej umowy nabywca ponosi wzglêdem zbywcy odpowiedzialno¶æ
za to, ¿e wierzyciele nie bêd± od niego ¿±dali spe³nienia ¶wiadczeñ na
zaspokojenie d³ugów spadkowych.



Art. 1056. W razie zbycia spadku spadkobierca nie ponosi odpowiedzialno¶ci z
tytu³u rêkojmi za wady fizyczne i prawne poszczególnych przedmiotów
nale¿±cych do spadku.



Art. 1057. Korzy¶ci i ciê¿ary zwi±zane z przedmiotami nale¿±cymi do spadku,
jak równie¿ niebezpieczeñstwo ich przypadkowej utraty lub uszkodzenia
przechodz± na nabywcê z chwil± zawarcia umowy o zbycie spadku, chyba ¿e
umówiono siê inaczej.


Spis ksi±g

Tytu³ X.


PRZEPISY SZCZEGÓLNE O DZIEDZICZENIU GOSPODARSTW ROLNYCH

Spis tre¶ci w Ksiêdze czwartej



Art. 1058. Do dziedziczenia z ustawy gospodarstw rolnych obejmuj±cych
grunty rolne o powierzchni przekraczaj±cej 1 ha stosuje siê przepisy tytu³ów
poprzedzaj±cych ksiêgi niniejszej ze zmianami wynikaj±cymi z przepisów
poni¿szych.



Art. 1059.*) Spadkobiercy dziedzicz± z ustawy gospodarstwo rolne, je¿eli w chwili otwarcia spadku:



1) stale pracuj± bezpo¶rednio przy produkcji rolnej albo


2) maj± przygotowanie zawodowe do prowadzenia produkcji rolnej, albo


3) s± ma³oletni b±d¼ te¿ pobieraj± naukê zawodu lub uczêszczaj± do szkó³,
albo


4) s± trwale niezdolni do pracy.



Art. 1060.*) W granicach okre¶lonych w art. 931 § 2 wnuki spadkodawcy, które w chwili otwarcia spadku odpowiadaj± warunkom przewidzianym w art. 1059 pkt 1 i 2, dziedzicz± gospodarstwo rolne tak¿e wtedy, gdy ich ojciec lub matka nie mog± gospodarstwa dziedziczyæ dla braku warunków
przewidzianych w art. 1059. Przepis ten stosuje siê odpowiednio do dalszych
zstêpnych.



Art. 1061. (uchylony).



Art. 1062.*) § 1. Rodzeñstwo spadkodawcy, które w chwili otwarcia spadku odpowiada warunkom przewidzianym w art. 1059 pkt 1 i 2, dziedziczy gospodarstwo rolne tak¿e wtedy, gdy zstêpni spadkodawcy nie mog±
gospodarstwa dziedziczyæ dla braku warunków przewidzianych w art. 1059 lub w
art. 1060.



§ 2. W granicach okre¶lonych w art. 934 dzieci rodzeñstwa spadkodawcy, które
w chwili otwarcia spadku odpowiadaj± warunkom przewidzianym w art. 1059 pkt
1 i 2, dziedzicz± gospodarstwo rolne tak¿e wtedy, gdy ich ojciec lub matka
nie mog± gospodarstwa dziedziczyæ dla braku warunków przewidzianych w art.
1059 lub w § 1 niniejszego artyku³u. Przepis ten stosuje siê odpowiednio do
dalszych zstêpnych.



Art. 1063.*) Je¿eli ani ma³¿onek spadkodawcy, ani ¿aden z jego krewnych
powo³anych do dziedziczenia z ustawy nie odpowiada warunkom przewidzianym
dla dziedziczenia gospodarstwa rolnego albo je¿eli uprawnionymi do
dziedziczenia s± wy³±cznie osoby, które w chwili otwarcia spadku s± trwale
niezdolne do pracy, gospodarstwo dziedzicz± spadkobiercy na zasadach
ogólnych.



Art. 1064.*) Rozporz±dzenie Rady Ministrów okre¶li, jakie przygotowanie
zawodowe uwa¿a siê za przygotowanie zawodowe do prowadzenia produkcji
rolnej, a tak¿e wypadki, w których pobieranie nauki zawodu lub uczêszczanie
do szkó³ uprawnia do dziedziczenia gospodarstwa rolnego, oraz zasady i tryb
stwierdzania trwa³ej niezdolno¶ci do pracy.



Art. 1065. (skre¶lony).



Art. 1066. W stwierdzeniu nabycia spadku wymienia siê osobno spadkobierców
dziedzicz±cych gospodarstwo rolne oraz ich udzia³y w tym gospodarstwie.



Art. 1067. § 1. Do zapisu, którego przedmiotem jest ¶wiadczenie
pieniê¿ne, stosuje siê odpowiednio przepis art. 216.



§ 2. Je¿eli wykonanie zapisu prowadzi³oby do podzia³u gospodarstwa rolnego
lub wk³adu gruntowego w rolniczej spó³dzielni produkcyjnej, sprzecznego z
zasadami prawid³owej gospodarki rolnej, spadkobierca zobowi±zany do
wykonania zapisu mo¿e ¿±daæ zamiany przedmiotu zapisu na ¶wiadczenie
pieniê¿ne.



Art. 1068. (skre¶lony).



Art. 1069. (skre¶lony).



Art. 1070. W razie podzia³u gospodarstwa rolnego, które nale¿y do spadku, stosuje siê odpowiednio przepisy o podziale gospodarstw rolnych przy
zniesieniu wspó³w³asno¶ci.



Art. 10701. W razie zbycia udzia³u w spadku obejmuj±cym gospodarstwo rolne stosuje siê odpowiednio art. 166 oraz art. 3 i 4 ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kszta³towaniu ustroju rolnego (Dz. U. nr 64, poz. 592).

Art. 1071-1073. (skre¶lone).



Art. 1074. (uchylony).



Art. 1075. (skre¶lony).



Art. 1076. (skre¶lony).



Art. 1077. (uchylony).



Art. 1078. (skre¶lony).



Art. 1079. Je¿eli oprócz gospodarstwa rolnego spadek obejmuje inne
przedmioty maj±tkowe, udzia³y spadkobierców w gospodarstwie rolnym zalicza
siê na poczet ich udzia³ów w ca³o¶ci spadku.



Art. 1080. (skre¶lony).



Art. 1081. Odpowiedzialno¶æ za d³ugi spadkowe zwi±zane z prowadzeniem
gospodarstwa rolnego ponosi od chwili dzia³u spadku spadkobierca, któremu to
gospodarstwo przypad³o, oraz spadkobiercy otrzymuj±cy od niego sp³aty. Ka¿dy
z tych spadkobierców ponosi odpowiedzialno¶æ w stosunku do warto¶ci
otrzymanego udzia³u. Odpowiedzialno¶æ za inne d³ugi ponosz± wszyscy
spadkobiercy na zasadach ogólnych.



Art. 1082. Je¿eli do spadku nale¿y gospodarstwo rolne, ustalenie
zachowku nastêpuje z uwzglêdnieniem przepisów niniejszego tytu³u, a tak¿e
odpowiednio art. 216.



Art. 1083-1085. (skre¶lone).



Art. 1086. Przepisy tytu³u niniejszego stosuje siê odpowiednio w wypadku,
gdy do spadku nale¿y wk³ad gruntowy w rolniczej spó³dzielni produkcyjnej, o
ile przepisy poni¿sze nie stanowi± inaczej.



Art. 1087.*) § 1. Nale¿±cy do spadku wk³ad gruntowy w rolniczej spó³dzielni
produkcyjnej dziedzicz± ci spo¶ród spadkobierców, którzy w chwili otwarcia
spadku:



1) s± cz³onkami tej spó³dzielni albo


2) b±d¼ s± ma³oletni, b±d¼ te¿ pobieraj± naukê zawodu lub uczêszczaj± do
szkó³, albo


3) s± trwale niezdolni do pracy.



§ 2. W braku spadkobierców okre¶lonych w punkcie pierwszym paragrafu
poprzedzaj±cego wk³ad gruntowy w rolniczej spó³dzielni produkcyjnej
dziedzicz± równie¿ spadkobiercy, którzy pracuj± w gospodarstwie rolnym
spó³dzielni albo w ci±gu sze¶ciu miesiêcy od otwarcia spadku zostan±
cz³onkami tej spó³dzielni.



§ 3. Przepisy paragrafów poprzedzaj±cych dotycz± równie¿ dzia³ki
przyzagrodowej i siedliskowej, je¿eli nale¿± one do spadku.



Art. 1088. (skre¶lony).




Spis Tytu³ów w Ksiêdze czwartej

Spis ksi±g



UWAGA, na podstawie wyroku Trybuna³u Konstytucyjnego z 31 stycznia 2001 r. sygn. akt P. 4/99 (Dz. U. Nr 11 z 14 lutego 2001 r., poz. 91):
art. 1059 w brzmieniu nadanym przez ustawê z dnia 26 pa¼dziernika 1971 r. zmieniaj±c± ustawê Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 27, poz. 252) i w brzmieniu nadanym przez ustawê z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321) w zakresie, w którym odnosi siê do spadków otwartych od dnia 14 lutego 2001 r., jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 2 w zwi±zku z art. 21 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.

art. 1060 w brzmieniu nadanym przez ustawê z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321) jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 2 w zwi±zku z art. 21 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zakresie, w którym odnosi siê do spadków otwartych od dnia 14 lutego 2001 r.

art. 1062 w brzmieniu nadanym przez ustawê z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321) jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 2 w zwi±zku z art. 21 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zakresie, w którym odnosi siê do spadków otwartych od dnia 14 lutego 2001 r.

art. 1063 w brzmieniu og³oszonym dnia 18 maja 1964 r. (Dz.
U. Nr 16, poz. 93) i zmienionym przez ustawê z dnia 26 pa¼dziernika 1971 r.
zmieniaj±c± ustawê Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 27, poz. 252) jest niezgodny z
art. 21 ust. 1 i 2 oraz z art. 64 ust. 1 i 3 w zwi±zku z art. 31 ust. 3
Konstytucji RP; w brzmieniu nadanym przez ustawê z dnia 26 marca 1982 r. o
zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz o uchyleniu ustawy o uregulowaniu
w³asno¶ci gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 11, poz. 81) jest zgodny z art. 64
ust. 1 i 2 w zwi±zku z art. 21 ust. 1 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.

art. 1064 w brzmieniu nadanym przez ustawê z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321)
jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 2 w zwi±zku z art. 21 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zakresie, w którym odnosi siê do spadków otwartych od dnia 14 lutego 2001 r.

art. 1087 jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 2 w zwi±zku z art. 21 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zakresie, w którym odnosi siê do spadków otwartych od dnia 14 lutego 2001 r., nie jest niezgodny z art. 64 ust. 3 Konstytucji RP.

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • pajaa1981.pev.pl