demon

Indeks

po polsku

RIVELV - DEMON
AUTOR - "DRAVENHTML : ARGAILOpowiadanie
zamieszczone za wiedz� i zgod� Autora
  1.    Rivelv uni�s� wzrok
znad czyszczonej szabli. Ostrze zal�ni�o w padaj�cym przez okno blasku promieni
s�onecznych. Siedzia� na ��ku w ma�ym, zakurzonym pokoiku wy�cielonym
nied�wiedzi� sk�r�. Za nim w zmi�tej po�cieli le�a�a filigranowa posta� o
zgrabnych, okr�g�ych kszta�tach uwydatniaj�cych si� spod bia�ej cienkiej
ko�derki.    Po tym jak dosta� si� do Viliany, sam nie m�g�
uwierzy� temu co si� sta�o. Temu jak to wszystko si� szybko potoczy�o. Przyby�
tu na pro�b� ch�opca, pokona� czarownika i o ma�o nie straci� �ycia. A to
wszystko dzia�o si� tak szybko. Za szybko. Wiedzia� kim jest, wiedzia� co musia�
zrobi�, wiedzia� �e nie mo�e zgin��.     Cho� gdy
czarnoksi�nik Dewiusz d�gn�� go no�em, gdy upad� i wykrwawia� si� na ziemi,
by�o mu wszystko jedno. Ale uda�o si�.. I to si� teraz
liczy.    Zerkn�� za siebie k�ad�c szabl� na stoliku, obok
sporego glinianego kubka i tacy z nadkrojonym chlebem. Spojrza� na niedok�adnie
przykryt�, spokojnie �pi�c� dziewczyn�- uosobienie ciszy. Jego ciszy. U�miechn��
si� pod nosem widz�c ten niewinny wr�cz obraz. Odgarn�� z jej czo�a kr�cone
kosmyki ciemnoz�otych w�os�w, przykry� kocem a� po szyj�.
Podziwia�.    U�miechn�a si� nagle,
poruszy�a.-    No pi�knie- powiedzia� cicho, prawie szepc�c.-
Obudzi�em ci�, Mina?    Dziewczyna milcza�a. U�miecha�a si� z
zamkni�tymi oczyma.-    Nie chcia�em.-
Wiem �e nie chcia�e�, Naytrel- u�miechn�a si� szeroko ukazuj�c szereg bia�ych
z�bk�w.-    To dobrze, chcia�em ci� tylko
przykry�.    Mina wyci�gn�a si� pod kocem, obr�ci�a si� w
jego stron� le��c wspar�a si� na �okciu.-    P�no ju�?-
zapyta�a.-    Prawie po�udnie.-    Ojciec
mnie nie szuka�?-    Zdziwiona?-    Ahm.
Rzadko zdarza si�, aby jedna z jego c�rek wychodzi�a ze swojego pokoju w �rodku
nocy, zakrada�a si� do pokoju rannego rivelva i ....-    I
zosta�a tam do po�udnia- przerwa�.- Ciekawe kiedy zauwa�y �e ci� nie
ma?    Mina u�miechn�a si�.-    Jest
w�jtem. Jest naprawd� bardzo zaj�ty.- powiedzia�a.-
Domy�lam si�.    Naytrel wsta�. By� na wp�
nagi.-    Kiedy za�o�y�e� spodnie?- zapyta�a
zdziwiona.    Nie odpowiedzia�. Za�mia�
si�.    Dziewczyna spojrza�a na czarny znak wypalony na
torsie rivelva, na nic nie przypominaj�c� wypalon� sk�r�, sprawiaj�c� wra�enie
bardziej bolesnej rany, ni�magicznego Znaku Dharmonu. Nic nie powiedzia�a.
Dopiero po d�u�szej chwili, widz�c zadowolenie rivelva
zapyta�a:-    Co ci� tak bawi?-    Nic-
si�gn�� po dzbanek wody stoj�cy w rogu pokoiku.- Dziwi� si�
sobie.    Usiad� na ��ku, �ci�gn� serwetk� okrywaj�c� g�rn�
cz�� dzbanka i nala� wody do stoj�cego na stole glinianego
kubka.-    Dziwi� si� sobie, Mina.-
Hm?-    Dziwi� si� temu, co zrobi�em. A bardziej tego, z
kim.-    Co ty gadasz?!-    Nie wa�ne.-
wypi� wod� z kubka, nala� znowu.- Chcesz?-    Nie.-
zmarszczy�a brwi dziewczyna.- Co� dziwnie si� zachowujesz, rivelvie. Wszystko
jest dobrze?-    Sam nie wiem. Chyba za d�ugo siedz� tu i nic
nie robi�.-    Dwa tygodnie to nie tak du�o! Musisz
wyzdrowie�.    Naytrel chwyci� si� za brzuch. Po g��bokiej
ranie zadanej sztyletem pozosta�a tylko blizna.-    Ju�
wyzdrowia�em.- mrukn��.    Mina
westchn�a.-    Jak to m�wi m�j ojciec, nigdy tego nie
zrozumiem. Rana znikn�a po nieca�ym tygodniu.-    Tak. One
bardzo szybko znikaj�, w ka�dym razie u mnie. Ale jeszcze szybciej przybywaj�.
Wiesz?-    Wiem.- usiad�a otulaj�c si� kocem.- Teraz pewnie
powiesz, �e odjedziesz?-    W ko�cu musz�. Nie mog� tak
siedzie� bezczynnie.-    To te� wiem. A
wr�cisz?    Naytrel nie odpowiedzia�.
Drzwiczki do pokoiku uchyli�y si� z donios�ym skrzypem. Mina rozwar�a szeroko
swoje zielone oczy i w mgnieniu oka znikn�a pod kocem. Naytrel chwyci�
niepewnie szabl� i �cierk�, udaj�c �e przed chwil� przerwa�
czyszczenie.    Drzwi zaskrzypia�y przeci�gle. Zza nich,
bardzo powoli wychyli�y si� kolejno: sto�ek czarnego kaptura, wystaj�ce spod
niego kosmyki czarnych w�os�w, sprytne, wyra�ne niebieskie oczka i krety�ski
u�mieszek.    Naytrel patrzy� na drzwi z niedowierzaniem. W
ko�cu wykrztusi�:-    K... Kostek?    Do
pokoiku wszed� ( a raczej wskoczy�) drobnej budowy m�czyzna w szerokich,
ciemnoczerwonych spodniach, obcis�ej, czarnej szacie z bardzo lu�nymi r�kawami,
z czarnym, obszywanym ciemnobr�zow� sk�r� kapturem, do kt�rego r�cznie doszyta
by�a obdarta peleryna, si�gaj�ca wysoko powy�ej pasa, u kt�rego mia� d�ugi
pugina�.    Wygl�da� na sztyleciarza.-
Witaj Naytrel!- roz�o�y� r�ce Kostek. By� nieogolony; jak zwykle
zreszt�.-    Co ty tu robisz?- u�miechn�� si� rivelv
wstaj�c.-    Sam nie wiem szczerze m�wi�c. Za Aplegate uciek�
mi ko�. A raczej nie ko�. To by� raczej osio� albo wyro�ni�ty pies bo nie chcia�
i�� a jak go klepn��em �eby jecha� to narobi� wrzasku i uciek�. Ot g�upie
stworzenie!-     Jak si� tu
dosta�e�?-    To d�uga historia- kiwn�� g�ow� Kostek.- A
co?-    Nic. Obiecano mi, �e nie wpuszcz� tu
nikogo.-    Hie, hie! Maj� problem! Bo ja TU jestem! Nie m�w
mi �e si� nie cieszysz?!-    Jasne, �e si� ciesz�, chod�,
usi�d�, porozmawiamy.    Z drugiego k�ta sali przyci�gn�li
spore drewniane krzes�o z obijanym oparciem.-   Masz jakie� piwo?
Jakie� wino, czy co?- zapyta� sztyleciarz zacieraj�c r�ce i lustruj�c pokoik
rozbieganym wzrokiem.-     Wod� �r�dlan�, dla drobnej
odmiany.-    Heh... Cho� przy wodzie nie da si� zbyt dobrze
pogaworzy�.- zerkn�� na prawo i lewo.- A od tych krasnoludzkich g�wien ju� mi
�epetyna p�ka.-    Zawsze mia�e� t�g� g�ow�, co si� sta�o,
Kostek?-    Nadal mam t�g� g�ow�!- oburzy� si� sztyleciarz-
Tylko nie mam dukata na dzban piwa, ani anta�ek wina.-
Znowu przegra�e� wszystko w tawernie?-    Ej! Nie m�w tak
nigdy! Ja nie przegrywam. Ja po prostu oddaj� moje pieni�dze na przechowanie. W
pewnym sensie, oczywi�cie.-    Hm?-    Nie
rozumiesz? Wczoraj przegra�em z takim jednym w dziupl� kopanym krasnoludem.
Da�em mu na przechowanie moje trzydzie�ci dukat�w. Bo widzisz, gdy nast�pnym
razem z nim zagram, wygram, a on nie do��, �e odda mi moje trzydzie�ci, to
jeszcze dorzuci jakie� trzysta ze swoich!    Naytrel wypi�
wody.-    Prawda- powiedzia�.- Przy tym nie mo�na sobie
porozmawia�.-    No. A nie m�wi�em ci?-
M�wi�e�.    Za plecami rivelva, spod zmi�tolonego koca,
wyjrza�y zielone, dziewcz�ce oczy. Kostek wyszczerzy� si� weso�o, zerkn�� na
Naytrela.-    Go��beczka, co?-
zapyta�.-    Co? A, tak. To jest Mina.
Dziewczyna wyjrza�a zza koca, u�miechn�a si� niepewnie.
Kostek zrzuci� kaptur. Mia� kruczoczarne w�osy, spi�te w kr�ciutk�
kitk�.-    Witam go��beczk�!- chwyci� j� elegancko za d�o�,
poca�owa�. Wr�ci� na krzes�o, wych�epta� wod� z naczynia.
Mina spojrza�a ze zdziwieniem na Naytrela. Rivelv wzruszy�
ramionami.-    To m�j przyjaciel- wyja�ni�.- nazywa si�
Kostek.    Sztyleciarz odstawi� dzban, przetar� usta r�kawem
i uk�oni� si� energicznie, o ma�y w�os nie uderzaj�c g�ow� w
st�.-    Dziwnych masz przyjaci�, rivelvie- powiedzia�a
Mina.-Bardzo dziwnych.    Naytrel pokiwa� g�ow�, po czym
zwr�ci� si� do sztyleciarza:-    O co chodzi, Kostek?
Przyby�e� mnie tylko odwiedzi�? Czy co� si� sta�o?-
No.-    Co „no"?-    Szczerze m�wi�c, i to
i to. Ju� nied�ugo zima, Naytrel.- chwyci� kawa� chleba i ugryz� kawa�ek.- Czas
rusza� w drog�. Czas zarobi� troch� pieni�dzy na �ar�o i prze�y� zim�. Czas
pojecha� gdzie� do jakiego� wi�kszego miasta.    Rivelv
zerkn�� na smutn� min� dziewczyny. Potem spojrza� zn�w na
Kostka.-    Co masz na my�li? Jakie� konkretne miasto?-
zapyta�.    Kostek prze�kn��, zapi�
wod�.-    Talikard.-    Chcesz jecha� do
Talikard?-    Ahm. Szykuje si� tam drobna
rob�tka.-    Jaka?-    Powiem ci po
drodze, mo�esz rusza�?    Naytrel zn�w zerkn�� na Min�.
Unika�a jego wzroku.-    Mo�esz?!- zapyta� ponownie Kostek
pluj�c okruchami chleba.    Rivelv nie odpowiedzia�. Do
pomieszczenia wpad� w�jt, przytrzymuj�c na g�owie wymi�ty beret z
pi�rkiem.-    Mo�ci Naytrelu!- krzycza�.- Kto� obcy jest we
wsi! Pono� ten z�odziej, o kt�rym tyle m�wi�! Kostek uni�s� g�ow� znad chleba,
spojrza� przed siebie okr�g�ymi, przestraszonymi oczyma. Naytrel zerkn�� na
sztyleciarza, potem na w�jta, na le��c� w ��ku Min�. -
Mo�ci Naytrelu.. Co si� tu.. Co ona, co oni? To znaczy..
Kostek wsta� od sto�u, szparko podszed� do w�jta. W jednej r�ce trzyma� kromk�
chleba, w drugiej kubek wody. Nieudolnie udaj�c z�o�� zacz�� odwraca� uwag�
w�jta:-    Co to ma by�?! Co to ma by�? Wy jeszcze si�
pytacie w�jcie!?-    A kim ty u licha
jeste�?-    Ja? Kim ja jestem? Jam jest.. Nie wa�ne kim jam
jest!    Naytrel u�miechn�� si� paskudnie, otworzy� okno, da�
znak Minie. Dziewczyna zabra�a ubranie, wspar�a si� o parapet i wyskoczy�a do
ogr�dka, za oknem.-    I co to jest, w�jcie!?- wrzeszcza�
Kostek.- Mojego przyjaciela o chlebie i wodzie trzymacie?! Co? To ju� lepiej w
lochu by mu by�o! On wam dupy poratowa�, a wy mu wod� i chleb
dajecie?!-    Ale..- zaj�ka� si� w�jt.- Przecie� mo�ci
Nay..-    Nie ma �adnego „ale"!-    Ale�
mo�ci Naytrel sam chcia� wod� i chleb do pokoju!    Kostek
zamilk�. Zmru�y� jedno oko, co zazwyczaj oznacza�o, �e w tym momencie my�li i
nie wolno mu przeszkadza�. Spojrza� na w�jta podejrzliwie, odgryz� kawa�ek
chleba i popi� �ykiem wody, po czym odwr�ci� si� do ubieraj�cego si� ju�
Naytrela.-    Naprawd� nie chcia�e�
wina?-    Tak- przyzna� rivelv.    Kostek
zd�bia�, za�mia� si� z niedowierzaniem.-    Mo�ci Naytrelu-
zaj�ka� si� znowu w�jt.- A gdzie moja.. To znaczy tu w ��ku le�a�a.. To
znaczy..-    S�ucham, w�jcie?- rivelv zapina� klamry w
butach.- Co m�wicie?-    Tu by�a...-
Hm?-    Nie wiem.. My�la�em, �e widzia�em tu moj�
c�rk�.    Kostek g�o�no zarechota�, a� zach�ysn�� si� pit�
wod�, zakaszla�.-    Tu nikogo nie by�o- powiedzia� Naytrel z
lekkim u�mieszkiem. Zapi�� klamry pas�w przecinaj�cych jego kamizel�. Do pochew
w�o�y� szable.-    Chmm...- chrz�kn�� w�jt poprawiaj�c
ko�nierz i wydymaj�c wargi.- Mo�liwe, mo�ci Naytrelu, ca�kiem, ca�kiem mo�liwe.
Ale�, kim jest ten tutaj, w czer� odziany osobnik?-    To
Kostek, m�j przyjaciel.    Sztyleciarz sk�oni� si� w p�
�uj�c chleb.-    Kostek? C� za dziwne
imi�.-    Bo to nie jest moje prawdziwe imi�- wyja�ni� Kostek
podchodz�c do w�jta szlacheckim krokiem: dostojnie i z
gracj�.-    A wi�c jakie jest pana prawdziwe
imi�?-    Findariel de Bonteht- uk�oni� si� przypadkiem
wylewaj�c wod� na pod�og�.- „Kostek" to przezwisko, jakie zyska�em w
przydro�nych tawernach i zajazdach.-    Otrzyma� je, bo ile
razy gra� w ko�ci zawsze musia� przegra�- doda� rivelv.-
Zamknij si�! Wiesz �e ja tylko...-    Tak, tak. Dajesz na
przechowanie.-    No w�a�nie.-
Niewa�ne- warkn�� Naytrel wchodz�c mi�dzy w�jta a Kostka.- Musz� podzi�kowa� za
go�cin� i opu�ci� Vilian�.    W�jt spojrza� na niego
marszcz�c brwi:-    Odje�d�asz ju� przyjacielu?-
zapyta�.-    Odje�d�am.-    Chmm...-
u�miechn�� si� smutno.- Wi�c ruszaj. Lekkiego stepu
�ycz�.-    Dzi�kuj�, w�jcie.- kiwn�� g�ow� rivelv i wyszed�.
W�jt spu�ci� g�ow�, zerkn�� za nim, jak znika� w
korytarzu.-    Chod� Kostek!- wrzasn��
Naytrel.    Sztyleciarz w po�piechu prze�u� k�s chleba i
wyszed�, w�cibsko zezuj�c na w�jta.2.
    Opu�cili Vilian� p�nym popo�udniem. Najpierw prowadzili
konie, wspinaj�c si� na wzniesienia, a gdy wioska znikn�a z pola widzenia, gdy
widzieli ju� tylko mkn�ce w niebo smugi szarego dymu z komin�w- dosiedli koni.
Naytrel jecha� na swym karym ogierze, Kostek na tarantowatym
sekielu.-    Pyta�e� mnie o rob�tk�, pami�tasz?- zapyta�
sztyleciarz.-    No, m�w.-    W Talikard,
chc� �eby kto� zaopiekowa� si� c�rk� jednego z baron�w, czy jako� tak.
Pomy�la�em sobie �e daliby�my rad�. Tak tylko, �eby przetrzyma� zim�. Co?
Naytrel?-    Jak to, zaopiekowa� si�?-
W mie�cie maj� problemy. W�a�ciwie, to ten baron ma problemy, ale nie o to
chodzi. Wielu najemnych chce dobra� si� do tej ma�ej i na pewno im si� to uda,
ale je�li tam b�dziemy, to kto wie?-
Pomy�l�.*    Jechali d�ugo, przez trawiaste
r�wniny i stepy. Podr�owali przez pag�rkowate polany i �wierkowe lasy, przez
��ki, w�r�d szumu rzek. Brodzili w szerokich, rw�cych potokach, przedostawali
si� z brzegu na brzeg, w�r�d tn�cych okolic� drobnych potoczk�w i wielkich,
g�rskich rzek. Podziwiali wodospady, przy kt�rych zdarzy�o im si� zatrzyma�,
podziwiali g�rskie nied�wiedzie i or�y.    Opuszczaj�c te
krajobrazy, wjechali w nieko�cz�cy si� las, na zaro�ni�te paprociami w�skie
�cie�ki i nie wydeptane dr�ki. Biwakowali na ma�ych polankach, spali nad
ods�oni�tym niebem. Czasem zdarzy�o im si� zboczy� z drogi i sp�dzi� noc w
zaje�dzie, kt�rych w okolicy by�o sporo. Jednak noc, kt�r� zapami�tali, sp�dzili
przy ognisku w�a�nie na ma�ej polance, w nieko�cz�cym si� morzu paproci, w
ogromnym, nie maj�cym ko�ca �wierkowym
lesie.*-    Zobacz- powiedzia� Kostek staj�c w
strzemionach i wskazuj�c r�k�. Przed nimi, dr�ka kt�r� jechali ko�czy�a si�
do�� szerokim i g��bokim ost�pem.Ost�p wype�niony by� po brzegi zesch�ymi
ga��ziami i kamieniami. Nad nim, na drug� stron� prowadzi�y dwa szerokie,
zwi�zane ze sob� powalone pnie drzew robi�ce tu za most. W „mo�cie" nie by�o
por�czy- zosta�y wy�amane.    Na ubitej powierzchni pni,
le�a�o cia�o ros�ego m�czyzny, odzianego w d�ugie szaty, z he�mem na g�owie.
M�czyzna le�a� nieruchomo na brzuchu, w czym� co musia�o by� niedawno wielk�
ka�u�� krwi. Teraz pozosta�a tylko czerwona, ciemna plama. Drugie cia�o, innego
m�czyzny, le�a�o po drugiej stronie mostu. Ten nie mia� g�owy, ani sporej
cz�ci brzucha. Inny, ros�y i tyczkowaty le�a� plackiem na dole, w ost�pie. W
sinej i granatowej ju� d�oni, trzyma� ca�y czas drzewiec w��czni. Konie zar�a�y
donio�le, ta�cz�c w miejscu, tupi�c kopytami. Kostek uspokoi� sekiela i
szepn��:-    Tego tu nie by�o jak jecha�em
ostatnio.-    Domy�lam si�.-
Hm?-    To co si� tu wydarzy�o- powiedzia� Naytrel- mia�o
miejsce wczorajszego wieczora lub dzisiejszej nocy. Zwr�� uwag� na cia�a, jakie
s� sine i blade.-    To tak jak twoja twarz- pokiwa� g�ow�
Kostek.- Ale bez obrazy ma si� rozumie�.    Rivelv zerkn�� na
niego z ukosa:-    Zamknij si�.
Sztyleciarz za�mia� si� pod nosem mru��c oczy.-    Mo�e to
rozb�jnicy?- zapyta�.- S�ysza�em o rozbitej opodal armii. Wiesz chyba, �e takie
niedobitki chwytaj� si� pierwszego lepszego zaj�cia?-    Tak,
wiem- Naytrel zszed� z siod�a.- Podobnie by�o te� ponad tydzie� temu, w kasztelu
przy Vilianie. Niedobitki po��czy�y si� w jedn� grup� i razem grabili
karawany.-    By�o ich paru, co? Te! Nayt, gdzie
idziesz?-    Zobacz� co si� tu sta�o.-
Nie widzisz? Go�ciom wypruli flaki, tak trudno to
zobaczy�?!-    Cicho.    Kostek wzruszy�
ramionami, rozejrza� si� woko�o.-    Za�o�� si� w pierwszej
lepszej tawernie Naytrel, �e ci tutaj, to ludzie z karawany, kt�r� zaatakowali
rozb�jnicy.    Rivelv stan�� na �rodku mostu obok le��cego
twarz� do ziemi m�czyzny w p�aszczu, z wgniecionym he�mem na g�owie. Po pniach
mostu, na zakrzep�ej plamie krwi w�drowa�y muchy, podobnie te� po we�nianym
p�aszczu m�czyzny. Naytrel si�gn�� do pasa, ze sk�rzanej pochwy wyci�gn�� tani
sztylet, o drewnianej r�koje�ci. Ko�cem ostrza odchyli� p�aszcz okrywaj�cy
m�czyzn� w he�mie.-    Przegra�by� zak�ad!- krzykn�� do
Kostka.-    Co?-    Tego tutaj z�ar�o
jakie� bydl�.-    Jakie bydl� znowu?- sztyleciarz stan�� w
strzemionach.-    Nie wiem. Ale to co tu widz� nie wygl�da mi
na robot� najemnych.-    Hm?-    Ten
tutaj, co le�y przede mn� jest po�amany w p�.-    W
p�?    Naytrel kiwn� g�ow�, zawr�ci�, dosiad�
konia.-    Jed�my st�d- powiedzia� d�gaj�c konia
pi�tami.-    Nie b�d� si� sprzeciwia�.
Przejechali przez most. Kostek zmarszczy� twarz w obrzydzeniu, wykrzywi� si�.
Splun�� za siebie.-    Co ich tak za�atwi�o?-
zapyta�.-    �ebym to ja wiedzia�.-
Ohyda! Mo�e wyverna albo jaki� wilko�ak?-    Kto wie?-
wzruszy� ramionami rivelv- Co� jest w tym lesie. �yje tu jakie� dziwne
stworzenie kt�rego nie znam. Ca�kiem mo�liwe �e przesz�o przez g�ry w
poszukiwaniu jad�a i zaszy�o si� gdzie� tutaj. Ale to nas nie
interesuje.-    Aha!- wyszczerzy� z�by Kostek.- Wiedzia�em �e
jednak co� wiesz!-    Po prostu
wydedukowa�em.-    Hm?-    Na mo�cie
le�a�y dwa cia�a. Jedno le�a�o po�rodku i by�o z�amane w p�, facet nie mia�
w�troby. Jego przyjaciel te�. Ten stw�r wyszed� z lasu noc�, lub te� bardzo
wczesnym rankiem. Musia� zaskoczy� tych ludzi i znienacka zaatakowa�. Zauwa�,
Kostek, �e ten w ost�pie trzyma kawa�ek w��czni. Chcia� si� broni�, ale nie
zd��y�. Co� wyrzuci�o go w d�, niszcz�c w drzazgi
balustrad�.    Milczeli, ca�y czas jad�c. Trzymali si� drogi
prowadz�cej na Talikard, coraz to bardziej zag��biaj�c si� w
las.-    Dziwne.- powiedzia� w ko�cu
Kostek.    Rivelv nic nie powiedzia�, popatrzy� tylko na
sztyleciarza.-    Gdyby to byli jacy� rybacy, zrozumia�bym
to. Sprawa wygl�da�aby inaczej: dw�ch rybak�w posz�o sobie nad rzeczk� �eby
po�owi�, a tu nagle na mo�cie nad ost�pem napada ich wyverna, albo ghul. Ale
tych dw�ch by�o uzbrojonych. Co si� tu mo�e dzia�? -    To co
zwykle- u�miechn�� si� kpi�co Naytrel.- Pewnie ten potw�r porwa� jak�� dam�
dworu z Talikard i teraz ka�dy szlachcic rusza z mieczem �eby j� uratowa�.
Zawsze jest to samo. -    Pewnie!- wyszczerzy� si� Kostek.-
�eby jeszcze chodzi�o o honor. A tu chodzi tylko o s�aw�, kobiet� i
dukaty!-    Powiedzia�, wz�r cn�t- prychn��
Naytrel.*    W�r�d drzew zamajaczy�o ognisko.
Wok� zata�czy�y cienie wysokich �wierk�w. Aksamit nieba, upstrzony setkami
ma�ych, bladych punkcik�w, mlecznym blaskiem roz�wietla� blady ksi�yc w pe�ni.
Wiecz�r by� zimny. Kostek otuli� si� szczelniej p�aszczem, przysun�� si� bli�ej
ogniska.-    Paskudnie zimno- zauwa�y�.- Brakuje mi tu
jakiej� gospody.-    Zapomnia�e� jak to jest nocowa� pod
go�ym niebem, co Kostek?-    Ca�kiem mo�liwe. Przez ostatnie
trzy miesi�ce siedzia�em na dworze baronowej Elblair, robi�em tam za
t�umacza.-    T�umacza?-    No.. Podawa�em
si� za t�umacza i znawc� starych win. A ta baronowa przyjmowa�a wielu zacnych
go�ci. Wszystkich spoza granicy. Byli to g��wnie jacy� nad�ci kupcy, arty�ci,
wielmo�e, szlachta rodowa.-    I co?
T�umaczy�e�?    Kostek u�miechn�� si� paskudnie, chowaj�c
twarz w cieniu rzucanym przez kaptur.-    T�umaczy�em tylko
dla zachowania pozor�w- powiedzia�.- Gdy tylko wszyscy poszli spa� podkrada�em
si� do ich komnat i „po�ycza�em" co si� da.-    Tak jak
my�la�em- pokiwa� g�ow� rivelv.-    No chyba. Nie wiem co ty
tam sobie o mnie my�lisz.-    Chcesz troch� tego suszonego
mi�sa?-    Nie, nie jem niezdrowych
potraw.    Rivelv powstrzyma� si� od
komentarza.    Ognisko zacz�o przygasa�. P�omie� stawa� si�
coraz mniejszy. Naytrel dorzuci� ga��zi. Posypa�y si� iskry,
zaskwiercza�o.    Kostek zatrz�s� si�. Rozchyli� p�aszcz,
wysun�� r�k�, nasun�� sobie kaptur na oczy.-    Dobranoc-
powiedzia�.-    Idziesz ju� spa�?-    Nie.
Posiedz� tak sobie a� mi ty�ek przyro�nie do ziemi! Co ty Naytrel, jasne �e id�
spa�! U was w Dharmonie nie m�wiono „dobranoc" przed
snem?-    Nie. U nas nikt nie �yczy� drugiemu dobrej nocy. Bo
po co niby.-    A to niby czemu?-    Bo
ka�dy wiedzia�, �e lepiej by� ju� nie mo�e.    Kostek
pokr�ci� g�ow�, zdj�� kaptur.-    Chyba wiem o co ci chodzi,
Naytrel.-    Ciekawe.-    Je�li dobrze
my�l�, traktujesz Dharmon jak swoje osobiste piek�o, przez kt�re musia�e�
przej�� i kt�re zrobi�o z ciebie to, czym teraz jeste�. Zrobi�o z ciebie
rivelva. Naytrel zmarszczy� brwi.-    Mam racj�? Pami�tasz to
czego nie powiniene� pami�ta� i prze�y�e� to czego nie powiniene�
prze�y�.-    Co niby takiego? Na wszystko zas�u�y�em.
Wszystko jest w naturalnym porz�dku. Tak by� powinno.-
Pieprzenie! Nikt nie zas�u�y� na przyk�ucie do blaszanego s�upa i wypalanie mu
olbrzymiego znaku na torsie! Nikt! Chocia�by by� najgorszym morderc� na �wiecie,
nawet gorszym od ciebie!-    No
w�a�nie...-    W�a�nie, Naytrel. By�e� morderc�, najemnym,
mia�e� wrog�w, z�apali ci� i zlali na �mier�. A� dziw �e unikn��e� pala. Le�a�e�
umieraj�cy gdzie� na �mierdz�cym wrzosowisku i wtedy zjawili si� ci mnisi z
Dharmonu. Mam racj�?-    Dali mi
wyb�r.-    Ha! To jest wyb�r: �ycie czy �mier�? Idiota
wybra�by �mier�! Sk�d mog�e� wiedzie� co z tob� zrobi�?-
Nie mog�em..-    Zrobili z ciebie kap�ana magii, jeste� na
ich us�ugach, masz w�drowa� po krainach i tropi� mag�w, zabija� ich, odbiera� im
magi�. Prawda? Wina le�y po ich stronie. Pami�taj o tym i nie my�l ju�, spr�buj
zapomnie�.-    Prawda jest taka, �e to nie mnisi zrobili ze
mnie rivelva.-    A kto?-    Ch�� ycia,
Kostek.-    No prosz�.. Chcia�e� �y�, wi�c jeste�
rivelvem?-    No w�a�nie.-    O rany,
Naytrel...-    Co?-    Chmm.. Nic-
u�miechn�� si� sztyleciarz.- Ale wiedz, �e i ja nie mia�em dobrze.
-    Jak rodowy szlachcic, �yj�cy w luksusach, mo�e narzeka�
na to, �e jest mu �le?-    Jak wida� mo�e, jestem tego
najlepszym przyk�adem.-    No tak- pokiwa� g�ow� rivelv.-
Uciek�e� z domu i pokaza�e� �wiatu swoje zami�owanie do hazardu przegrywaj�c
ca�y sw�j maj�tek.-    No i popatrz, Naytrel. Du�o o sobie
wiemy. A najlepsze jest to, �e siedzimy tu i gaworzymy a wok� nas, mo�e nawet
za tamtymi krzakami, siedzi jaka� bestia, kt�ra czeka tylko a� zasn�, �eby zje��
moj� w�tr�bk�!    Rivelv u�miechn�� si� pod
nosem.-    No. Pozwolisz �e p�jd� spa�. Chc� szybko zasn��, a
nigdy dobrze nie zasypiam w lesie, na jakiej� polance. Dobrze zasypiam w
gospodach. A nie na polankach, psia ich ma�! Obud� mnie na moj�
wart�.    Sztyleciarz zarzuci� kaptur na g�ow�, po�o�y� si�
na ziemi i otuli� czarnym p�aszczem.-    Dobranoc,
Naytrel.    Rivelv patrzy� w ogie�.
Milcza�.*    Obudzi� go krzyk. Gdy si� otrz�sn��
i przys�ucha�, zrozumia� �e to nie krzyk. To p�acz, p�acz dziecka. G�o�ny szloch
dziewczynki.    Zerwa� si� z ziemi, si�gn�� po
szable.    Ognisko zgas�o. Polank� roz�wietla�
ksi�yc.    Ksi�yc w pe�ni.-    Co jest w
mord�?- obudzi� si� Kostek.- Naytrel? Co to jest?    Rivelv
nie odpowiedzia�. Rozgl�da� si�, nas�uchiwa�.-    Co to
jest?- zapyta� ponownie sztyleciarz.-    Nie wiem- sykn��
rivelv. Oczy p�on�y mu gniewem.    Wrzask i krzyk nie
ustawa�. Pot�ny charcz�cy ryk, mkn�cy w mroku w�r�d krzew�w. Ksi�yc w
pe�ni.    Zata�czy�y wierzcho�ki �wierk�w w ciemnym
borze.    P�acz dziewczynki coraz dalej.
Dalej.    Cisza.-    Co to ma by�- szepn��
Kostek.- Co to kurwa ma by�??-
Cicho.    Nasta�a grobowa cisza. G�o�no zawy� wiatr, rozdar�
milczenie. Zagwizda� mi�dzy �wierkami, pomkn�� borem w dal, za oddalaj�cym si� w
ciemno�� p�aczem ma�ej dziewczynki.-
Cicho.-    Co jest?-    Cicho
Kostek.-    Ja chc� na dw�r baronowej.. Obiecuj� �e nie b�d�
wi�cej krad�.-    Zamknij si�.-
Ale..-    Powiedzia�em zamknij si�. Nic nie
s�ysz�.-    Ja te� nic nie s�ysz�.-
Cicho.-    Tego tu nie ma.-
Zamilcz..-    Tego tu nie ma, Naytrel.-
Chyba odesz�o.-    Odesz�o... ... .. Co?
3.    Droga przecina�a rozleg�e pole faluj�ce z�ot�
pszenic� i dwa ma�e zagajniki, granicz�ce z ciemnym lasem. Na drodze, przy
zagajnikach sta�a grupka wie�niak�w wygl�daj�cych jak nieruchome pos�gi ze
stercz�cymi w g�r� wid�ami i kosami. Stali w milczeniu, ze zrezygnowaniem
patrz�c przed siebie, na swych „dow�dc�w", zajadle k��c�cych si� ze
sob�.    „Dow�dc�w" by�o dw�ch. Jeden- m�czyzna w sile
wieku, kr�py, g�sto zaro�ni�ty o d st�p do g�owy, drugi- podstarza�y dziadunio,
wspieraj�cy si� na wysokiej, pokr�conej lasce, o wiele od niego
wy�szej.-    Jeste� idiot�, Henryku!- wrzasn�� dziadunio
trz�s�c z nerw�w pokr�con� lask�.- Skoro �lady prowadz� tam, w las, to dlaczego
mamy i�� przez pole na wrzosowiska?-    Bo wiem �e potw�r
chcia� nas zmyli�- broni� si� zwany Henrykiem.- I nie nerw�j si� tak, dziadu, bo
zadyszki dostaniesz..-    Ja ci dam, baranku ty jeden! Zaraz
ci no poka��, co my�l� o tobie i twoich zadyszkach! -Spokojnie, dziadu.
Spokojnie! Na pewno stw�r ruszy� o tam, na wrzosowiska. Zaufajcie, mi dziadku,
zaufajcie. Ja wiem, �e wy i tak nie p�jdziecie z nami, bo zadyszka i tak was z
n�g zniesie..    Staruszek zamachn�� si� lag�, przeci�gn��
lask� po twarzy Henryka. M�czyzna run�� na plecy kilka krok�w dalej. Wie�niacy
ohn�li ch�rem.-    Masz! Ot, co my�l� o twoich zadyszkach,
kmiotku- powiedzia� dziadek i zrobi� gro�n� min�. Kostek zobaczy� wszystko
pierwszy, zatrzyma� si� na skraju lasu i czeka� na Naytrela, kt�rego potrzeba
zatrzyma�a z ty�u. Zarechota� weso�o, widz�c jak przygarbiony staruszek ok�ada
kijem o wiele m�odszego od siebie w
wie�niaka.-    Z czego si� �miejesz?- us�ysza� nagle za
sob�.    Odwr�ci� si�.-    Zobacz, tam w
dole- wskaza� r�k�.-    Hm?-    Ten dziadu
bije jakiego� wie�niaka.    Naytrel u�miechn�� si�
kpi�co.-    Chod�, zobaczymy sobie.
Sztyleciarz d�gn�� konia pi�tami, galopem pu�ci� si� �rodkiem drogi. Rivelv
wolno ruszy� za nim.    Staruszek wyci�gn�� r�k�, pomacha� do
nadje�d�aj�cego Kostka. Kilku ch�op�w pomog�o wsta� poobijanemu
Henrykowi.    Sztyleciarz zatrzyma� si� przed dziadem,
�ci�gn�� wodze, wzbi� tumany kurzu.-    Witaj, zacny panie-
powiedzia� staruszek.- Gdzie to zmierzacie?-    Do Talikard,
starcze. A za co to bijesz tego ch�opa?- za�mia� si� pod nosem.- Czym
zas�u�y�?-    Aa.. G�upie nasienie, mleko pod nosem jeszcze
ma a k�uci si� ze mn�.-    K�uci si�?-
Bo widzicie panie, tragedia si� sta�a. Szukamy dziecka po
lasach.-    Zgubi�o si�?-    Chyba tak.
Znikn�o nam wczoraj male�stwo, z podw�rza co� je porwa�o. Wiecie, panie. Tak
jak lis kradnie kury.-    No, to co?-
No i co� zabra�o nam dziecko z podw�rza. Od niedawna si� s�yszy, �e po lesie
kr�ci si� jaki� stw�r przedziwny. Ni to ogr jest, a nawet i nie ghul. W�druje
paskudztwo le�nymi drogami, a �pi podobno na li�ciach zgni�ych. Nocami wychodzi
na pola i nam kartofle wyjada!    Sztyleciarz uni�s� brwi z
niedowierzaniem.-    Co wy gadacie, dziadu?- zapyta�.- Jaki
potw�r wam kartofle wyjada? Przecie� to si� kupy nie
trzyma..-    Nie s�uchajcie go, mo�ci rycerzu- chwiejnym
krokiem zbli�y� si� do nich Henryk, trzyma� si� za nos.- Ten dziadu g�upoty
plecie. To� to bestia jest sprytna, ale nie wy�era nam ziemniak�w, bo po co by
niby dziewczynk� porywa�a?-    Zamknij g�b�, ch�opku
roztropku!- uni�s� lag� dziad.     Henryk zas�oni� si�
r�koma.-    Spokojnie- powiedzia� Kostek.- Bez
nerw�w.-    No- rzek� spokojniej Henryk zerkaj�c na dziada z
ukosa.- To jakem m�wi�, stw�r ten porwa� nam c�rk� w�jta naszego, w�jt wyjecha�,
do Talikard na targi pojecha�, bo on najs�awniejsz� hodowl� koni
ma.-    A, pojecha� na targ koni?-    No
przecie m�wi�- prze�kn�� s�yszalnie �lin�.- A wczoraj z wieczora, konie
niespokojne jakie� by�y, psy ujada�y jak oszala�e, ju� przypuszcza�em, �e co
z�ego idzie.-    A ja to czu�em w ko�ciach!- wtr�ci� si�
staruszek.    Henryk zerkn�� na niego i
powiedzia�:-    No.. I jakem m�wi�, dziewczynka ma�a, c�rka
w�jta, kt�r� ojciec zostawi� pod nasz� opiek�, wysz�a sobie w nocy na gwiazdy
popatrze�. Jak na ni� co� wyskoczy�o, to tylko mrugn�� okiem zd��y�em!
Paskudztwo jakie� z boru wysz�o, przeskoczy�o p�ot jak �aba, dorwa�o ma�� i
uciek�o w las. A rycza�o przy tym!! Kto by pomy�la�. Powiedzia�bym �e to smok,
albo jaki jaszczur!-    I nie wiecie co to jest?- dopytywa�
si� Kostek.-    Nie.-    No tak-
powiedzia� dziadek.- Ja wiem jedno na pewno. Ten zwierz normalny nie
by�.    Sztyleciarz usiad� wygodniej w
siodle.-    To znaczy?- zapyta�.-    Czu�
od niego tym czym�..-    Czym?-
Magi�.-    Magi�?-    No. Tropiciel
powiedzia� nawet, �e ten stw�r zostawia �lady magiczne i �e nie pomo�e nam go
znale��, bo �ycie mu jest mi�e, a kieszenie jak na razie ma
pe�ne.-    Kieszenie?- Kostek zareagowa� szerokim
u�miechem.-    Ano kieszenie. A bo co?-
No, no.. Bo widzicie dziadku, ja to mam puste kieszenie.-
Chmm... Ale my was nie potrzebujemy, panie. Wy nie tropiciel, wy podr�nik. Nam
jaki� tropiciel jest potrzebny.-    A sk�d wiecie kim
jestem?-    Widz� po odzieniu. Jeste� panie
kupcem.    Kostek zarechota� weso�o:-
S�ysza�e� Naytrel?! Jestem kupcem!!    Rivelv, kt�ry przez
ca�y ten czas jecha� sobie spokojnie w �lad za Kostkiem, dopiero teraz ukaza�
swoje oblicze. Wolniutko podjecha� do rechocz�cego sztyleciarza i zatrzyma� si�
przy nim.-    S�ysza�e�?- �mia� si�
sztyleciarz.-    S�ysza�em.    Wie�niacy
zaszemrali mi�dzy sob�. Ze strachem zerkali w stron�
Naytrela.-    A wy kto?- zapyta� w ko�cu Henryk wysuwaj�c si�
na prz�d, wypinaj�c tors.-    Chmm..- pomy�la� staruszek
mru��c oczy, g�adz�c br�dk� d�oni�.- To jest rivelv-
powiedzia�.    Henryk cofn�� si� o krok, zmarszczy� czo�o.
Wie�niacy zaszemrali jeszcze g�o�niej ni� poprzednio.-
Rivelv...- szepn�� Henryk i popatrza� na staruszka.- Odsu� si� dziadu! On
promieniuje z�� moc�!    Staruszek spojrza� na niego
krzywo:-    Co ty gadasz, t�py baranku!? Oto jedyny, kt�ry
mo�e nam teraz pom�c.-    Rivelv?!-
Ano- pokiwa� g�ow�.- Oto jedyny, kt�rego mo�emy teraz prosi�, o
pomoc.    Kostek spojrza� na staruszka, potem na Naytrela,
znowu na staruszka. U�miechn�� si� paskudnie.-    Tak, tak-
powiedzia�.- Oto jedyny, kt�rego mo�ecie prosi�. Ale wiedzcie, �e nie pomaga on
za darmo.-    Co?-    Ja i m�j drogi
przyjaciel Naytrel, podr�ujemy ju� od jakiego� czasu. Jeste�my g�odni i
spragnieni snu pod dachem; ale powiedzcie, starcze, gdzie ten stw�r uciek�?
    Staruszek westchn�� g��boko, zmru�y� oczy. Szuka� czego�
w swej pami�ci.. W ko�cu powiedzia�:-    To znaczy..
Tropiciel zgubi� �lad w�a�nie tutaj. W tym miejscu. Podobno �lady id� w las,
cho� ja uwa�am, �e stw�r uciek� tam, na wrzosowiska.
Zadudni�y kopyta. W chwil� potem na drog� wpadli okuci w stal je�d�cy,
prowadzeni przez bogato wystrojonego jegomo�cia, w sporej czapie ze stercz�cym z
niej fantazyjnie d�ugim pi�rem.-    Hola!- zawo�a� szlachcic
z pi�rem zatrzymuj�c konia.- Zacni panowie! Witajcie na ziemiach kr�la
Eryka!    Naytrel zerkn�� na Kostka, ten kpi�co u�miechn��
si� pod nosem- nie lubi� szlachcic�w. -    Zacni m�owie-
m�wi� szlachcic szczerz�c z�by- Widz�, �e nasi wie�niacy ju� wam obja�nili o c�
chodzi? Doskonale. Jak wiecie szukamy potwora, kt�ry jakoby kryje si� w tych
lasach. Dra� niszczy karawany id�ce do Talikard, sprawia tym problemy nam i
naszemu w�adcy. Czy wy, zacni m�owie, zechcecie nas
wspom�c.    Kostek zerkn�� na Naytrela z ukosa i mimo tego,
�e rivelv kr�ci� g�ow�, sztyleciarz powiedzia�:-    Jeste�my
tu przejazdem, panie. Spieszymy si�.-    Ha!- klepn�� si� w
udo szlachcic.-Jeste�cie na mojej ziemi, m�owie. Czy�by�cie nie wiedzieli �e
mog� wam kaza� p�aci� za przejazd po niej?    Kostek
prychn��:-    Potw�r nie p�aci.-    Potw�r
to potw�r.. Jak brzmi odpowied�?-    Powtarzam. Jeste�my
przejazdem, nie planujemy tu zostawa�, zaraz st�d odje�d�amy. Ale je�li jeste�
m�dry wiesz zapewne, panie, �e nic nie trzyma podr�nika na miejscu tak bardzo
jak brz�k monety.    Szlachcic pokr�ci�
g�ow�.-    Tak jak my�la�em. Ile
chcecie?    Sztyleciarz zmarszczy�
brwi.-    Nale�y si� spyta�- powiedzia�.- Ilu by�o �owc�w i
najemnych przed nami? Ilu chcia�o tego potwora ubi�? Ilu si� to nie
uda�o?-    Ha!- szlachcic znowu klepn� si� w udo-Nie jestem
taki g�upi! Je�li powiem, �e by�o paru, podbijecie stawk� t�umacz�c si�, �e
skoro tamtym si� nie uda�o to i niebezpiecze�stwo jest
wi�ksze!-    Racja. Ale skoro nie chcecie powiedzie�, drogi
panie, oznacza to, �e by�o ich wi�cej ni� mog� sobie wyobrazi�, wi�c suma b�dzie
jeszcze wi�ksza.-    Psia wasza ma�!-
Skoro tak.. Proponuj� sto monet. Nie musz� by� najlepszej jako�ci, byleby z�ote.
Wa�ne jest, aby je w karczmach przyjmowali.-    Stu nie dam.
Siedemdziesi�t.-    Ha!- Kostek klepn� si� w udo, parodiuj�c
szlachcica.- Za siedemdziesi�t nie op�aca nam si� nosa z lasu
wystawia�!-    Siedemdziesi�t pi��! Ale to
koniec!-    Wiecie kim jest ten tutaj? M�j przyjaciel? To
rivelv. Wiecie kim jest rivelv? Je�li wiecie, to od razu podbijcie do
osiemdziesi�ciu, bo za siedemdziesi�t pi�� nic nie
zrobimy.-    Zgoda!-    Doskonale,
zrobili�cie dobry interes panie szlachcic.*
Szary ry� odpoczywa� na drzewie krzywo wyros�ym nad id�c� t�dy le�n� dr�k�,
zerka� spode �ba na ka�dego kto t�dy przeje�d�a�.    Zwierz�
unios�o �eb ze z��czonych �ap, nastawi�o uszy, porusza�o nosem, �ypn�o
wielkimi, kocimi oczyma i zwinie zeskoczy�o z drzewa gin�� w
zaro�lach.-    Wydawa�o mi si� �e widzia�em kota- powiedzia�
Kostek zerkaj�c w krzaki w kt�re wskoczy� przed chwil� ry�.- Tak.. To na pewno
by� kot.    Naytrel mia� kamienny wyraz twarzy. Sztyleciarz
to zauwa�y�:-    Co jest, Naytrel?-
Wiesz dobrze, co jest.-    Nie nie wiem.. O�wie�
mnie.-    Nie musia�e� naci�ga� tych
ludzi.-    Co?! O to ci chodzi?-    A o co
niby? Ci wie�niacy wyskrobi� dla nas ostatniego grosza, �eby tylko uratowa� to
dziecko.-    Pheeh... To nie o to chodzi,
Naytrel.-    A o co niby? Teraz ty mnie
o�wie�.-    Cz�owieku, ja wezm� pieni�dze od szlachcica, a
nie od zgrai tych obdartych barank�w,spokojnie.-    Akurat.
Wiesz dobrze �e ten szlachetka zap�aci pieni�dzmi
ch�op�w.-    To ju� nie m�j, ani tw�j
problem.-    Daj spok�j. To jest w�a�nie nasz
problem.-    G�upi� czy co? Ty chyba zapomnia�e� jakie jest
�ycie Naytrel. Zapomnia�e� �e teraz liczy si� moneta, bez monety nie ma �ycia.
Wygrywaj� silniejsi i sprytniejsi i dlatego zarobimy na tym czy ci si� to podoba
czy nie.-    Nie rozumiesz mnie.-    Masz
racj�, nie rozumiem.. Jak mo�na �y� tak jak ty? Bez grosza w kieszeni, bez
miedziaka, bez dachu nad g�ow�? Jak mo�na wala� si� po krainie od zajazdu do
zajazdu, walczy� za nic, po nic, bez celu.-    Jest
cel..-    Jaki? Wybi� wszystkich
mag�w?-    Odebra� magi� i ...-    G�upi
jeste�. A je�eli nawet, mag te� cz�owiek, jego ci nie �al? Nie �al
ci?    Rivelv nie odpowiedzia�. Nie zd��y�, zatka�o go.
Rycerz pojawi� si� na drodze ni st�d ni zow�d, niczym zjawa. By� daleko, a z tej
odleg�o�ci rivelv dostrzeg�, �e m�czyzna ten mia� na sobie pe�n� zbroj�,
odziany by� jak na turniej rycerski. W r�ce mia� kopi�.
Jecha� w ich stron� powoli. Bardzo powoli. Jego bia�y rumak, przystrojony
pikowanym kropierzem, brz�cza� postronkiem, gryz�
w�dzid�o.    W drugiej r�ce rycerz mia� tarcz�. Na g�owie
mia� he�m wielki, z zas�on� w kszta�cie szerokiego
krzy�a.-    A to kto?- zapyta�
Naytrel.-    Nie widzisz?- za�mia� si� niepewnie Kostek.-
Rycerz.-    A co robi w �rodku lasu?
Hm?-    Zbiera grzyby?    Rycerz nie
ponagla� konia. Jecha� przed siebie spokojnie, bardzo spokojnie. Jego rumak
szed� przed siebie z gracj�, szed� w wyuczonym marszu, wysoko unosi� kopyta.
Rycerz patrzy� w ich stron�. Siedzia� w siodle sztywno. Milcza�, nie
gestykulowa�. Zatrzyma� konia w odleg�o�ci trzydziestu krok�w od
nich.    Rivelv milcza�. Zobaczy� �e rycerz siedzia� w sporym
siodle kopijniczym, opr�cz kopii i tarczy mia� nadziak przy siodle, toporek za
pasem i miecz u boku. By� gro�nym przeciwnikiem.    Kostek
zacz�� rozmow�:-    Witam waszmo��. Co robicie tu w lesie
panie? Sami?    Rycerz poruszy�
he�mem.-    Wy kto?- zabucza� z wn�trzno�ci
he�mu.-    Podr�ni. A wy ? Panie?-    Na
prz�d chc� wiedzie� czy li ze szlachcicami mam spraw�.-    Ze
szlachcicami, mo�ci rycerzu- odpar� Kostek k�aniaj�c si� w siodle.- Jam jest
Findariel de Bonteht. A to mo�ci Naytrel z Dharmonu.
Rycerz poruszy� he�mem. Zbrojn� r�kawic� uderzy� si� w praw�
pier�.-    Jam jest Hern z Talikard. Jestem tu w poszukiwaniu
demona, kt�ry spok�j kap�an�w w �wi�tyni Talikardzkiej
zak��ca.-    My tak�e- odpar� Kostek.- I sami panie tu
jeste�cie?-    Sk�d�e. Skoro i wy szlachcice, zapraszam do
obozu. Jest tam napitek i jad�o. Za mn�!     Na miejsce
dojechali w ciszy. Kostek i Naytrel, za plecami rycerza wymieniali ze sob� tylko
spojrzenia, jakby boj�c si� cokolwiek powiedzie�. Ob�z znajdowa� si� na
rozleg�ej polanie, przy wysokich ska�ach, na wydeptanej i ubitej trawie,
otoczonej lasem. Nie rozpalone ognisko czeka�o na ogie� nieopodal ska�. Bardziej
pod nimi sta� w�z wy�adowany po brzegi beczkami, futrami, przer�nymi skrzyniami
i broni�. Zaraz za nim, sta�a ma�a dwuk�ka, zaprz�ona w osio�ka, z kt�rego
wyprz�eniem m�czy�a si� jaka� kobieta. Opr�cz tego, na polance pas�y si� cztery
konie, kt�rych w�a�cicielami byli najpewniej m�czy�ni siedz�cy przy ognisku:
oty�y grubasek w habicie o wygl�dzie mnicha, m�czyzna odziany w kolorowe szaty,
d�ugow�osy, �uj�cy prymk� tabaki i �ysawy m�czyzna, z obanda�owan�
g�ow�.-    To twoi kompani, mo�ci Hernie z Talikard?-
przerwa� milczenie Kostek.    Rycerz odwr�ci� si� do nich i
dopiero teraz uni�s� zas�on� w kszta�cie krzy�a, ods�aniaj�c twarz. By� m�em w
sile wieku, o twarzy zapracowanego m�czyzny, naznaczon� wieloma niepotrzebnymi
zmarszczkami.-    Tak- powiedzia�.- Chod� nie ze wszystkimi
wyruszy�em z Talikardu na poszukiwanie demona. Chod�cie.
Kopi� i he�m rzuci� na ziemi�, sam zgramoli� si� powoli z siod�a, rozejrza� si�
dooko�a i zagwizda�.    Zza wozu wychyli�a si� ry�a czupryna,
potem piegowata buzia, a na ko�cu wybieg� zza niego ma�y ch�opak w odzieniu
giermka.-    Chod� tu Felst, podrostku jeden!- zawo�a� Hern.-
Com ci m�wi� ch�opcze?-    Wybaczy pan- przeprosi� ch�opak i
zacz�� odpina� pasy trzymaj�ce napier�nik rycerza. Potem wzi�� si� za wspornik
kopii, taszki i folgowy fartuch. Na ko�cu oswobodzi� rycerza z nakolannik�w i
ci�kich but�w z ostrogami, a zrobi� to tak szybko, �e nie wiadomo kiedy, z
wielkiego blaszanego rycerza, sir Hern zmieni� si� w tylko dobrze zbudowanego
m�czyzn�.-    Zapraszam- powiedzia� kieruj�c si� w stron�
kompanii siedz�cej przy ognisku.    Naytrel i Kostek dopiero
teraz zwr�cili uwag� na to, �e przez ca�y czas mieli otwarte g�by ze zdziwienia.
Zsiedli z koni i ruszyli za rycerzem.-    Oto m�owie
Findariel de Bonteht i Naytrel z Dharmonu- przedstawi� ich Hern.
   Z ludzi siedz�cych przy ognisku, tylko mnich uni�s� si� z
miejsca i u�miechn�� przyjacielsko.-    Brat Morten, panowie-
powiedzia� �ciskaj�c ich d�onie.- Zawsze do us�ug.-    To m�j
kompan.- wyja�ni� rycerz- Z nim i tym podrostkiem Felstem ruszyli�my z Talikard
w te lasy. Ci panowie i tamta dama, to napotkani tutaj poszukiwacze owego
demona. A wi�c moi i wasi przyjaciele.    Inni m�czy�ni
siedzieli na swoich miejscach. Zerkali na nowo przyby�ych. Kobieta mocowa�a si�
z uprz꿱 osio�ka.    Kolorowo odziany m�czyzna, jeden z
tych siedz�cych przy ognisku, mia� kpi�cy wyraz twarzy, jego ubi�r przypomina�
str�j jaki zwykli nosi� b�a�ni na dworach kr�lewskich.
R�ni�o ich tylko to, �e ten m�czyzna mia� u boku d�ug� szpad�, a b�a�ni na
dworach, zwykli nosi� tylko zabawnie wygl�daj�c�
kukie�k�.-    Witam- powiedzia� podaj�c r�k�. Nie wsta�.-
Nazywam si� Milton E. Milton. Witam nowych. Sk�d to wiatr
przyni�s�?-    Z Viliany- u�miechn�� si�
Kostek.-    Viliana?- zapyta� nagle �ysy z obanda�owan� g�ow�
siedz�cy obok.- To tam gdzie ten rivelv jatk� urz�dzi�
tak?    Kostek zerkn�� na Naytrela.-
No- powiedzia�.-    Cholera- parskn�� ysy.- Jestem Herfryn,
„Sznyta" i by�em wtedy w Vilianie, razem z moimi druhami. Dowodzi� nami Castor
zwany Krwawym, mocarz nad mocarzy. Gdy cz�� moich druh�w pojecha�a do wsi, ja
zosta�em w kasztelu, �eby pilnowa� czarownika nazywanego Dewiuszem. We wsi
rivelv zabi� mego przyjaciela. Prosto w pier� mu trafi�. Pies jeden. A p�niej
sam Castor wr�ci� do kasztelu ze smutn� nowin�, ze w�ciek�o�ci zacz�� nas
wszystkich obija�. Wi�c uciek�em.-    Ciekawe- poda� mu r�k�
Kostek.-    A wy panie?- sztyleciarz zwr�ci� si� do kolejnego
m�czyzny, tego d�ugow�osego.-    To Anzeer- przedstawi� go
Herfryn nazywany „Sznyt�".    Anzeer podzi�kowa� Sznycie
przelotnym spojrzeniem, wyplu� za siebie prymk� �utej tabaki i
wsta�.-    Anzeer- przedstawi� si� wyci�gaj�c �ylast�,
pokaleczon� r�k�- �owca, tropiciel i najemnik. Jestem przyw�dc� tej drobnej
gromadki.    Naytrel sta� z ty�u w milczeniu. �owca mia�
powa�n� twarz. Szorstk� nieogolon� brod�, wystaj�ce ko�ci policzkowe, puste,
czarne oczy. Bez wyrazu.    Na czerwon� koszul�, narzucony
mia� kawa� grubej �wiekowanej sk�ry, sprawiaj�cej wra�enie prymitywnego
naramiennika. Koszul� spi�t� mia� szerokim pasem, a przy nim zwyk�y,
wyszczerbiony miecz. Na nogach wysokie je�dzieckie buty z ostrogami.
-    Mesfa!- zawo�a� Anzeer, najpewniej do kobiety mocuj�cej
si� z uprz꿱 osio�ka. Dziewczyna obr�ci�a si� w ich stron�. Kostek u�miechn��
si� od ucha do ucha.Mesfa nie by�a pi�kno�ci�, ale Naytrel wiedzia� �e jego
nierozgarni�ty kompan i tak zrobi zaraz jakie� g�upstwo.    A
odziana by�a w sk�rzany, obcis�y str�j je�dziecki z czarn� kurt� przyozdobion�
paciorkami i �a�cuszkami. U pasa mia�a ma�y sztylet i kord, kt�rego r�koje��
zdobi�o do� przywi�zane orle pi�ro.    Spojrza�a na nich
zaskoczona. Jak na kobiet� mia�a kr�tkie w�osy; zakrywa�y jej zaledwie szyj�.
Ich kolor by� nad wyraz dziwny. Naytrel stwierdzi� jednoznacznie, �e kobieta nie
raz je farbowa�a, czy to tylko dla zabawy, czy ku uciesze kompanii, czy te� mo�e
nale�a�a wcze�niej do jakiego� szczeg�lnego ludu, kt�rego zwyczajem by�o
farbowanie pasemek w�os�w, tak jak ona to robi�a. Nie wiedzia� tego. Domy�la�
si� jednak, �e nie mog�a by� wojowniczk�. �adna blizna nie znaczy�a jej twarzy;
twarzy niezbyt pi�knej, ale maj�cej sw�j w�asny urok. Tak jak
ona.-    Findariel de Bonteht- wyszczerzy� si� Kostek padaj�c
w uk�on przed id�c� Mesf�. Dziewczyna nie zwolni�a kroku, zignorowa�a go i
wymin�a staj�c przy Anzeerze, obejmuj�c go czule.-    Mi�o
mi, tak czy inaczej- wzruszy� ramionami sztyleciarz.-    To
jest Mesfa, panowie- powiedzia� Anzeer: �owca, tropiciel i
najemnik.-    �adna Mesfa- pomacha� jej
Kostek.    �owca zamilk�. Pu�ci� mu wrogie
spojrzenie.-    Nied�ugo zmierzch nadejdzie- przerwa� Hern.-
Przygotujmy si� wi�c na noc. Czas przygotowa� piecze� i napitek wyci�gn�� z
juk�w. Dalej Felst! Wyskrobku jeden! Dalej! Wyjmij dzbany i anta�ki! A
�wawo!
4.    Ognisko p�on�o. Jasne p�omienie mkn�y ku
gwiazdom li��c czer� nocy.    Wszyscy wpatrywali si� w ogie�.
Braciszek Morten stroi� lutni�, rycerz Hern obgryza� nabity na kij kawa�
rozszarpanego mi�siwa, z ty�u za nimi ma�y Felst oblizywa� palce ko�cz�c w�a�nie
sw�j kawa�ek kolacji.    Czw�rka pod komend� Anzeera
siedzia�a po drugiej stronie ogniska. Herfryn „Sznyta" wyciera� usta kawa�kiem
szmaty. Twarz umazan� mia� w t�uszczu.Milton E. Milton spa�. Mesfa zerka�a
na Naytrela, le��c na kolanach swego m�czyzny. Rivelv jednak nie zwraca� na ni�
uwagi. Nie spuszcza� z oczu Herfryna. Dziwi� si� �e go jeszcze nie rozpozna�.
Wszak to on, nikt inny zabi� strza�em z kuszy jednego z tych najemnik�w w wiosce
Vilianie. Wiedzia�, �e pr�dzej czy p�niej to nast�pi. Dlatego te� zwr�ci� na
niego swoj� uwag�. Herfryn na szcz�cie zaj�ty by� wy��cznie ocieraniem twarzy z
t�uszczu.    Kostek kt�ry ca�y czas siedzia� obok rivelva
znikn��. Gdy Naytrel zwr�ci� na to uwag�, po sztyleciarzu zosta�a tylko
wygnieciona trawa na kt�rej siedzia�.    Anzeer �u� prymk�
tabaki. Zauwa�y� jego zdziwienie wywo�ane nag�ym znikni�ciem
przyjaciela.-    Poszed� gdzie� sobie- powiedzia� jedn� r�k�
g�adz�c w�osy Mesfy.-    Zobacz�- odpar� rivelv
wstaj�c.-    Pewnie poszed� si� odla�. Daj mu
spok�j.-    Zobacz�.    Anzeer zrobi�
wredn� min�:-    A co wy? Za r�czki si�
prowadzacie?    Mesfa patrzy�a na rivelva. Naytrel spojrza�
na ni�. Na Anzeera, potem zn�w na ni�. Nie spuszcza�a z niego
wzroku.    Nie min�a chwila, us�ysza� w oddali g�o�ne
bekni�cie, wtedy usiad� na miejsce.-    Ju� jestem!- z
ciemno�ci wy�oni� si� Kostek.- Podla�em krzaki jak trzeba... Anzeer u�miechn��
si� paskudnie. Splun�� w ognisko.-    M�wi�em-
powiedzia�.-    Co m�wi�e�?- sztyleciarz usiad� na swoim
miejscu.-    �e� krzaki podla�.-    A ty
sk�d wiedzia�e�?    Anzeer odwr�ci� wzrok. By�
z�y.    Braciszek Morten uderzy� w struny lutni zwracaj�c ich
uwag�. Zacz�� gra� spokojn�, cich� melodi�. Mesfa u�miechn�a si� i po�o�y�a
wygodniej na kolanach Anzeera.    Kostek zbli�y� si� do
Naytrela, poda� mu kubek z winem:-    Znalaz�em kogo� w
dwuk�ce – szepn�� tajemniczo.-    Co?-
W dwuk�ce tych �owc�w. Znalaz�em tam kogo�.-    Kogo
znalaz�e�?-    Ciszej, Nayt. Id� i zobacz. W dwuk�ce le�y.
Ma�y taki, chyba mocno go obili.    Rivelv wypi� wino, wsta�,
otrzepa� spodnie i poszed� nikn�c w czerni nocy. Wok� panowa� nieprzenikniony
mrok, �piewa�y cykady, hucza�y sowy. Tylko ksi�yc i ognisko dawa�y tu nik�e
�wiat�o pozwalaj�ce dojrze� co wi�kszy kamie� i unikn�� ewentualnego potkni�cia
si�.    Doszed� do g�az�w. Us�ysza� g�o�ne chrapanie
dochodz�ce ze stoj�cego tutaj wozu. To zapewne Milton E. Milton, pomy�la�
rivelv. Facet ubrany jest jak b�azen. Kto wie czy �pi, czy tylko udaje. Z takimi
nigdy nic nie wiadomo.    W dwuk�ce le�a� zakneblowany
nizio�ek. W ka�dym razie przypomina� nizio�ka. By� ma�y, beczkowaty i odziany w
�miesznie wygl�daj�cy zielony mundurek z mankietami na kt�rych wyszyty mia�
kr�tki napis: „Bereen". Jego pyzat�, obro�ni�t� twarz zniekszta�ca�y
ciemnogranatowe siniaki; jeden zamieni� jego oko w pulchn� �liw�.
-    A jednak Kostek by� trze�wy- mrukn�� do siebie
Naytrel.    Poklepa� go po twarzy, ocuci�. Gdy nizio�ek
otworzy� zdrowe oko, rivelv nakaza� palcem milczenie i wyci�gn�� z jego ust
brudn� szmat�.-    Cicho- powiedzia�.
Nizio�ek obliza� suche wargi:-    Ty nie jeste� jednym z
nich, panie- zaszepta�.-    Ty chyba te�
nie.-    Nazywam si� Berfod Bereen, z Talikardu pochodz�..
Pom�cie mi!!-    Ciszej!!-    Ajj..
Wybacz mi panie..-    Co ty tu robisz?- zapyta�
rivelv.-    Wracam z Aplegate, z targ�w.. Wioz�em trunki,
sk�ry i wybit� Aplegadzk� stal do Talikard, gdzie mam w posiadaniu
gospod�.-    A co tu robisz?-    Nie
pami�tam zbyt wiele..- zmarszczy� brwi Berfod- Gdy�my przez most na ost�pie
przeje�d�ali, napadli nas zb�je i ograbi� chcieli... A to sprytne
gady!-    Nie mia�e� ochrony karle?-
Mia�em Vighiego! Po co mi ochrona..- oburzy� si� nizio�ek- I �aden ze mnie
karze� ty.. Ty.. Co� ty w og�le za jeden?!-    Ciszej! Je�li
jeszcze raz si� wydrzesz wetkn� ci t� szmat� z powrotem w
g�b�.-    Aj... Wybaczy pan.. Pomo�esz
mi?-    Najpierw musz� si� dowiedzie� co ty robisz w tej
dwuk�ce.-    Le�� w dwuk�ce!?- zakrzykn��
nizio�ek.    Naytrel szybkim ruchem zatka� mu usta
wygniecion� szmat�. Rozejrza� si� szybko. Berfod szamota� si� jak szalony,
pr�bowa� wyplu� brudn� tkanin�.    Us�ysza�
kroki.    Pech, pomy�la�. Kto� us�ysza� krzyki tego ma�ego
kretyna.    Powoli si�gn�� po szable, nie wyci�gn�� ich z
pochew. Kto� szed� od ogniska. W �wietle ognia, Naytrel zobaczy� zgrabn�,
szczup�� kobiec� sylwetk�.-    Spokojnie- us�ysza�- Nie
obawiaj si� mnie.    Rivelv zmru�y� oczy. To by�a
Mesfa.-    Czego chcesz?- zapyta� niepewnie- Ja ju� wracam do
obozu.    Mesfa podesz�a do niego. Spojrza�a mu w twarz.
U�miechn�a si�.-    Pewnie, �e tak. Nie b�j si�. Niczego nie
powiem.-    Niby czego nie powiesz?-
Nie umiesz k�ama�, podr�niku. Jak si� tam nazywasz?-
Naytrel.-    Wiem �e rozmawia�e� z karze�kiem. S�ysza�am
wszystko.    Jest �le, pomy�la�
Naytrel.-    Ale nic nikomu nie powiem- Mesfa podesz�a do
dwuk�ki- Nie nara�� ci� na gniew Anzeera.-    Niby dlaczego
mia�aby� tego nie zrobi�, pani?-    Bo Anzeer, to z�y
cz�owiek a ja jestem jego �uczniczk�.-    W takim razie
dlaczego si� go trzymasz?-    Gdybym tylko mog�a, ju� dawno
bym go opu�ci�a. Ale jest to nie mo�liwe. Nawet je�eli uda�oby mi si� uciec,
pr�dzej czy p�niej z�apa�by mnie i ukara�.-    Wi�c co
zrobisz?-    Opowiem ci co�, Naytrel.
Pos�uchasz?    Uni�s� brwi ze zdziwienia. Zaskoczy�a
go.-    Pos�ucham- odpar�.-    Chod�.
Usi�d� obok mnie. Nie b�j si�. Nikt tego nie zobaczy.
Usiad�.-    Pochodz� z Fliari. Wiesz gdzie to
jest?-    Fliari czyli..-    „Wi�niowe
Wzg�rza" wiesz gdzie to jest?-    Nie.-
To malownicza wioska na po�udnie st�d. Daleko na po�udnie-zastanowi�a si�
chwil�-Cholera ju� sama nie pami�tam.. Nie wiem czy bym tam
trafi�a.-    Do domu zawsze si� trafia- u�miechn�� si� lekko
rivelv.-    Wiesz jak d�ugo nie widzia�am domu? Wiesz jak
dawno mnie tam nie by�o? Bardzo dawno. I raczej tam nie
wr�c�.-    Dlaczego?-    Wiesz kim jest
Anzeer? Kim jest Milton i Sznyta? Wiesz kim ja jestem? Jeste�my... – przerwa�a.
Wida� by�o, �e kolejne s�owa przychodz� jej z trudem- Jeste�my z�odziejami,
mordercami i najemnikami. Porywamy ludzi, �eby potem sprzeda� ich na jakim�
targu, jak przedmioty.    Naytrel zmarszczy�
brwi.-    Napadli�my na tego nizio�ka kt�ry le�y w dwuk�ce.
To jego w�z. Dwuk�ka nale�y do tego rycerza Herna, czy jak mu
tam.-    Dlaczego mi to m�wisz?-    A komu
mam to niby powiedzie�? Jestem uwi�ziona, Naytrel. Niedawno dowiedzia�am si�, �e
kr�tko po moim wyje�dzie m�j rodzinny dom spalono a rodzic�w wywieziono gdzie�
poza granice.-    Anzeer?-    Nie wiem.
Pragn� �eby to nie by� on.-
Dlaczego?-    Bo... Sama nie wiem.. Chyba
go...-    Rozumiem.-    Ale to ju� by�o..
To uczucie min�o. Teraz nikomu nie mog� ufa�. Teraz nie mog�
nikomu.    Tylko tobie.-    Dlaczego
akurat mi? Sk�d wiesz kim jestem? Nie znasz mnie przecie�. Mog� by� gorszy ni�
Anzeer.    Niespodziewanie przywar�a do niego,
poca�owa�a.-    Znam.. Nikt nie patrzy� na mnie tak jak
ty.-    To ty na mnie si� patrzy�a�...-
Na razie chc� tylko jednego- szepn�a cicho k�ad�c mu d�o� na
udzie.-    Czego?-    Zobaczysz...-
przybli�y�a si� jeszcze bardziej.
*    Rankiem obudzi� go Hern- rycerz z Talikardu.
Powiedzia� �e czas na przygotowania i niewiele czasu zosta�o. Nale�y wyruszy�
p�ki mg�a osnuwa jezioro. Pono� demon w�a�nie tam ma sw�
kryj�wk�.    Naytrel wys�ucha� tych s��w na wp� przytomny.
By� zm�czony, ale czu� si� �wietnie. Nawet bardziej ni� �wietnie. Wszyscy byli
ju� na nogach. Nawet Kostek, kt�ry za zwyczaj bra� sobie odpoczywanie do p�nego
popo�udnia krz�ta� si� i kr�ci� po obozie, czasami nawet dobudzaj�c
pozosta�ych.-    Z czego si� tak cieszysz?- zapyta�
Naytrela.-    Z niczego.. A co?-    No
przecie� widz� �e oczy ci si� �miej�.. Ledwo nad sob� panujesz, jak po
ch�do�eniu.-    Cicho..-    A czemu niby?
Lepiej powiedz mi co ci� tak bawi.    Rivelv u�miechn�� si�
pod nosem, wsta�, ubra� koszul�, zapi�� spodnie i wzi�� pasy z
szablami.-    Zaraz ruszamy Kostek. Gotowy do
drogi?-    Wiedzia�em.. Ch�do�y�e�!-
Zamknij si�!-    Wybacz mi, Nayt, wybacz.. Ahaaa... Czy�by�
zesz�ej nocy z Mesf�?-    A widzisz tu inn�
kobiet�?    Kostek u�miechn�� si� pod
nosem:-    No nie..-    Ot� to.. Gotowy
do drogi?-    „Jedynka" i „Czw�rka" s� zawsze
gotowi.-    Co? Jaka jedynka?    Kostek
strzepn�� d�o�mi, w jednej chwili w jego d�oniach pojawi�y si� dwa ostre jak
brzytwa sztylety.    Uni�s� do g�ry trzymane
ostrza:-    Jedynka i Czw�rka, moi celni
koledzy.    Naytrel pokr�ci� g�ow�:-
Jeste� chory.-    He he.. A �eby� wiedzia�!- strzepn�� d�o�mi
i na powr�t sztylety znikn�y w jego r�kawach.-    Masz
jeszcze jakie� no�e?-    Tylko ten przy pasie- wskaza�
palcem- A zreszt�, nic ci do tego przyjacielu- u�miechn��
si�.    S�owa Kostka przerwa�o g�o�ne r�enie konia. W chwil�
potem ukaza� si� bia�y ogier Herna z Talikardu, z rycerzem w
siodle.-    Spokojnie, Sejd�ur, spokojnie- powiedzia� i
poklepa� rumaka po szyi.    Kostek skrzywi� si� w parodii
u�miechu:-    Co on powiedzia� do tego
konia?-    Nie wiem.-    Gotowi do drogi?-
zapyta� Hern.-    A gdzie masz doln� cz�� zbroi,
panie?    Kostek dopiero teraz zauwa�y� �e rycerz mia� na
sobie tylko napier�nik, naramienniki i r�kawice. Doln� cze�� zast�pi�y sk�rzane
spodnie. W jego uzbrojeniu brakowa�o kopii.-    Bez tego
obci��enia b�d� czu� si� znacznie pewniej i poprawi to m� szybko�� w
bezpo�redniej konfrontacji z przeciwnikiem- odpar� Hern.- przygotujcie si�
panowie, we�cie or� i zbroje, za chwil� ruszamy nad jezioro gdzie w�r�d
wysch�ych trzcin, pod k�odami spr�chnia�ych drzew kryje si� nasz demon, kt�rego
musimy zabi�.    Hern poklepa� po szyi swego
konia:-    Po raz kolejny, m�j wierny Sejd�ur pomo�e mi
odnie�� zwyci�stwo.-    W�tpi�- powiedzia� spokojnie Kostek
d�ubi�c paznokciem w z�bach.- Anzeer powiedzia� �e idziemy piechot�. Ko� mo�e
przel�c si� i ponie��. Nie ryzykuj, Hernie z
Talikard.*    Ob�z pozostawili pod opiek� Miltona
E. Miltona, kt�ry zaofiarowa� si� m�wi�c �e zostanie w obozie i popilnuje
rzeczy. Narzeka� twierdz�c �e traci wspania�� zabaw�, ale te� cieszy� si�, bo w
beczkach zosta�o jeszcze sporo drogiego, Aplegadzkiego wina. R�wnina osnuta by�a
mg��. Wok� panowa�a cisza. Trawa by�a wysoka, bujna, skroplona porann� ros�. W
powietrzu unosi� si� ten specyficzny zapach, zapach informuj�cy o tym, �e jest
to dzie� w kt�rym wydarzy si� co� nadzwyczajnego.    Mg�a
by�a g�sta, ale z wolna zacz�a opada�. Wia�o ch�odem.-    I
co my�lisz, Kostek?- zapyta� Naytrel poprawiaj�c narzucony na siebie czarny
p�aszcz z kapturem.-    Niby o czym?-
No o tym wszystkim.-    Znaczy o demonie i
dziewczynce?-    Chmmm... Nic. Wiesz przecie� �e je�eli ten
demon jest naprawd� magiczny, to za�atwisz go jednym
dotykiem.-    A je�li nie?-    Nie
rozumiem?-    A je�li nie za�atwi� go jednym
dotykiem?-    Nawet tak nie m�w. Dlaczego mia�by� nie
za�atwi� go tym swoim wysysaj�cym tkni�ciem?!-    Bo wtedy
dowie si� o tym ten ca�y Sznyta. Nie chc� �eby mnie rozpozna�. Nie potrzeba nam
rozlewu krwi.-    Pheh.. Nie rozpozna ci�. Ma�o to rivelv�w w
krainie?! Ha ha!..-    Ma�o..-    Nie
przesadzajmy, Nayt. Wiesz �e Sznyta ci� nie widzia�, jak mo�e ci�
rozpozna�?-    A chocia�by po tym, �e powiedzia�e� �e wracamy
z Viliany.-    Ale mo�emy powiedzie� �e byli�my tam
przejazdem.-    Takiemu si� nie wyt�umaczysz, dobrze o tym
wiesz.-    Racja... Ale nie wa�ne.. Szczerze m�wi�c w�tpi�
�eby to dziecko jeszcze �y�o.-    Dlaczego tak
m�wisz?-    Zbyt wiele czasu min�o. Ale nie martw si�, �ywa
czy martwa, znajdziemy demona, zabijemy go i tak nam
zap�ac�.    Naytrel pokr�ci� g�ow�:-    To
chyba dobrze, �e zapomnia�em o tym �e na �wiecie liczy si� tylko pieni�dz, bo
tobie, przyjacielu, od tego wszystkiego pomiesza�o si� we
�bie.*    Brat Morten pomodli� si� za nich nim
weszli do lasu, nim ruszyli sk�pan� w szarych ob�okach drog� szczelnie
wy�cielon� paprociami. Z braciszkiem zosta�a Mesfa, stali pod koron� pokr�conego
drzewa. Mesfa nie umia�a si� modli�, ale gdyby tylko umia�a, na pewno by to
zrobi�a.    Anzeer szed� pierwszy, za nim szed� Sznyta, dalej
Kostek, Naytrel i Hern, pop�dzaj�cy co chwila Felsta, nios�cego tarcz�
rycerza.-    Ustrzel� demona z �uku a Sznyta dobiegnie do
niego i dobije go mieczem- powiedzia�    Anzeer ca�y czas
id�c przed siebie i nie odwracaj�c si�- mam nadziej� �e wszystko jasne?
Pieni�dze i tak podzielimy po po�owie.-    Jak�e to?!-
oburzy� si� Hern.- Mamy patrze� jak ubijacie stwora?! A gdzie w tym wszystkim
honor i m�stwo?!-    Honor i m�stwo zostawi�em w obozie, nie
b�d� nam tu potrzebne. Zaraz dojdziemy do jeziora. Je�li on tam naprawd� b�dzie,
o tej porze powinien wraca� z �ow�w. Dopadniemy go dzisiaj albo
nigdy.    Sznyta u�miechn�� si� szyderczo wystawiaj�c popsute
z�by. Twarz mia� umalowan� ciemnozielonymi pasami, jak barbarzy�ca id�cy na
bitw�.
5.    Nad spokojn�, czyst� i r�wn� tafl� jeziora
unosi�a si� lekka, zwiewna mgie�ka. By�o spokojnie, a jednak panowa� nastr�j
grozy i og�lne zaniepokojenie. Wywo�ane to by�o chocia�by t� g�uch� cisz�,
milczeniem i dziwnym, nienormalnym spokojem. �aden ptak nie za�piewa� w koronach
drzew, �adna czapla nie przelecia�a nad jeziorem. Panowa�a cisza.
    Anzeer kucn�� na samym przodzie, obok siebie po�o�y� �uk,
wyjrza� zza zas�aniaj�ce pla�� krzaki dzikiego bzu. Robi� to bardzo ostro�nie,
cicho. Kuca� tam i nas�uchiwa�, w milczeniu. Nie dawa� �adnych znak�w, jakby
zamieni� si� w kamie�. Jego towarzysze st�oczeni z ty�u, za szerokim pniem
zwalistego drzewa oczekiwali jego reakcji ca�y czas obserwuj�c i nas�uchuj�c
wszelkich odg�os�w.    W pewnej chwili Anzeer chwyci� �uk,
naci�gn�� strza��. Szybko nakaza� palcem milczenie i przygarbiony wyszed� zza
krzak�w, rozgl�daj�c si� uwa�nie na prawo i lewo. Panowa�a cisza. Nic si� nie
dzia�o.    �owca st�pa� powoli, rozgl�da� si� czujnie, jak
my�liwy, czaj�cy si� na zwierzyn�.    Czujnie lustrowa� brzeg
jeziora, obrastaj�ce wszystko czciny, Wysok� �cian� lasu na przeciwleg�ym brzegu
rozlewiska.    Wida� by�o, �e w jednej chwili si� uspokoi�,
�e nie dostrzeg� niczego niezwyk�ego. Opu�ci� powoli �uk i kucn�� nad mi�kk�,
piaszczyst� ziemi�. Widnia� tam odcisk pi�ciopalcej �apy, na pewno nie nale��cej
do cz�owieka. Nast�pny, identyczny by� kawa�ek dalej. �lady ci�gn�y si� z tego
miejsca a� w las, za jeziorem.    Da� znak kompanom, �eby
zbli�yli si� do niego. Wszyscy ruszyli r�wno, szli g�siego, lekko przygarbieni,
opr�cz Sznyty, id�cego sztywno, wypinaj�cego tors.    Przez
cisz� przedar� si� g�o�ny kwak dzikiej kaczki. W mgnieniu oka Anzeer napi��
strza�� i naci�gn� ci�ciw� a� do ucha.-    Spokojnie-
powiedzia� Kostek kt�ry doszed� do niego pierwszy.- To tylko kaczka. Anzeer
odetchn��.-    �lady id� w las- burkn��.- Ruszajmy. Im
szybciej to za�atwimy, tym lepiej dal nas.    Nagle
rozrywaj�c cisz� niczym grom, zakwaka�y kaczki w trzcinach. Dwie wzbi�y si� do
lotu. Anzeer energicznie napi�� ci�ciw�, wymierzy� machinalnie i
strzeli�.    Jeden z ptak�w run�� ci�ko do
wody.    Kostek pokr�ci� g�ow�, za�mia�
si�.    Anzeer spojrza� na niego krzywo marszcz�c
brwi.    Sztyleciarz wzruszy� ramionami i rechocz�c poszed�
tropem w las, wzd�u� jeziora.-    Plan mam taki- powiedzia�
Anzeer- Rycerz i ch�opek p�jd� lasem, Naytrel i ten drugi p�jd� brzegiem t�dy z
lewej, a ja i Sznyta sprawdzimy prawy brzeg. Spotkamy si� na polanie po drugiej
stronie jeziora.-    Gdyby�cie go zauwa�yli, krzyczcie- doda�
Herfryn zwany Sznyt�.    Anzeer za�mia� si�
paskudnie:-    Tego nie trzeba niekt�rym
m�wi�.    Spojrza� na rivelva.-    Ruszaj
Naytrel, czy jak ty tam si� zwiesz. Ruszaj za swoim
towarzyszem.*-    S�ysza�e� chama jednego?-
zapyta� Kostek rzucaj�c od jeziora kawa�ek u�amanej ga��zi.- Denerwuj�cy jest
ten Anzeer, naprawd� denerwuj�cy. My�li �e jak podaje si� za wodza, najemnika i
�owc� to wszystko mu wolno.-    Niech mu b�dzie. Nie
wa�ne.    Sztyleciarz schyli� si�, urwa� �d�b�o trawy,
wsadzi� do ust:-    Po prostu denerwuje mnie �e tak si�
rz�dzi, cham jeden. Nawet nie pami�ta� mojego imienia.-    Bo
nie poda�e� mu imienia.-    Ale s�ysza� jak do mnie m�wi�.
Nie powiedzia� normalnie Kostek, tylko „ten drugi". To wredny ignoruj�cy
wszystkich frajer i nie mam zamiaru si� z nim zadawa�. I to paskudne „tego
niekt�rym m�wi� nie trzeba".. Pheh.. chyba m�wi� sam o sobie..
.-    Daj ju� spok�j.-    Dobra, dobra..
Ale i tak go nie lubi�.    Omsza�a, obro�ni�ta wok� k�adka
prowadzi�a z brzegu nad jezioro w�r�d g�szczu trzcin. By�a to zwyk�a drewniana
k�adka jak� zazwyczaj budowali rybacy �eby potem �owi� z niej ryby. By�o by w
tej k�adce niczego przedziwnego, gdyby nie fakt, �e zamiast rybaka, sta�a na
niej ma�a dziewczynka.    Sta�a tam w d�ugiej, ubrudzonej
koszulce nocnej, wpatruj�c si� w to� wody. W r�ku trzyma�a bukiecik polnych
kwiat�w. W�osy mia�a rozpuszczone i brudne, co chwila rozwiewane przez lekki
wiatr id�cy znad jeziora.    Kostek wyplu� �d�b�o i zawo�a�
Naytrela.-    Zobacz- szepn��- chyba j�
znale�li�my.    Dziewczynka nie zwraca�a na nich uwagi. Chyba
w og�le ich jeszcze nie zobaczy�a. Sta�a na k�adce, z bukietem kwiat�w w r�ku i
wpatrywa�a si� w to� wody.    Wok� panowa�a cisza. Szumia�
las, wia� wiatr. Szele�ci�y trzciny.    Rivelv energicznie
zatrzyma� Kostka, nim ten zrobi� krok aby wej�� na k�adk�. W jego oczach
odmalowa� si� strach. Wiedzia� co si� dzieje. Dostatecznie d�ugo zna� Naytrela,
�eby wiedzie� w jakich sytuacjach si� tak zachowuje. Zacz�li si� cofa�. Bardzo
powoli. Dziewczynka odwr�ci�a si� do nich. Mia�a umazan�
buzi�.    Po chwili zatrz�s�a si� k�adka, zafalowa�a woda w
jeziorze. Rozleg� si� g�o�ny warkot. Kostek zlustrowa� faluj�ce trzciny, szed� w
ty�. Przy nim Naytrel, ca�y czas maj�cy na twarzy ten dziwny wyraz
strachu.-    Chcecie kwiatka?- zapyta�a piskliwie dziewczynka
wyci�gaj�c w ich stron� ��tego mlecza z bukietu.
Sztyleciarz zmarszczy� brwi, zerkn�� na rivelva. Ten odpowiedzia� mu pytaj�cym
spojrzeniem.    Warkot usta�. Przesta�a si� trz�� k�adka.
Znowu zapad�a cisza. Dziewczynka wpatrywa�a si� nich b��kitnymi oczyma. G�o�no
szele�ci�y trzciny.-    Chcecie kwiatka?- zapyta�a
ponownie.    Stali w bezruchu, jak pos�gi. Stali w
milczeniu.-    Co robimy?- szepn��
Kostek.-    On tu jest- powiedzia� Naytrel. Prawie
bezg�o�nie.-    Gdzie?-    Tam...- lekko
wskaza� brod�.- W trzcinach.    Sztyleciarz popatrzy� w
trzciny. W�r�d ich g�szczu dostrzeg� wielki, czarny i zgarbiony kszta�t,
rytmicznie powi�kszaj�cy si�, w takt oddechu. Dostrzeg� par� czerwonych,
�wi�skich �lepi, wpatruj�cych si� w niego w�ciek�ym
wzrokiem.-    O kurwa- zakl��.- Ale bydlak z
niego.-    Wiesz co masz zrobi�?-
Nie..-    Przesta�...- sykn�� przez z�by
rivelv.    Kostek westchn��:-    Wiem..
Ale wcale mi si� to nie podoba.    W jednej chwili zerwa� si�
do biegu, wpad� na k�adk� i porwa� dziewczynk�. Rozleg� si� pot�ny ryk jakby
ogromnego rysia gotuj�cego si� ze w�ciek�o�ci. Sztyleciarz czmychn�� z k�adki
wzywaj�c wszystkich mo�liwych bog�w.    Potw�r wystrzeli� z
ukrycia, wyrywaj�c przy okazji setki zaro�li. Zarycza� przera�liwie, wyszczerzy�
k�y ukazuj�c przy okazji przekrwione dzi�s�a. W tej samej chwilina k�adk�
wbieg� rivelv. Wrzasn��, wyrwa� szable, wzbi� si� w powietrze i ci��, obiema na
raz.    Potw�r zaskomla�, zamacha� �apami i bezradnie zwali�
si� na pomost mia�d��c go w drzazgi. Naytrel tak�e opad� na pomost, stan�� na
nim i z�apa� r�wnowag�. Deski zachrobota�y g�o�no, zgi�y si� wolno i z
trzaskiem zawali�y si� pod jego ci�arem. Straci� r�wnowag� i run�� w
trzciny.    K�tem oka zobaczy�, �e Kostek znikn�� za
drzewami. Spojrza� na stwora. Oci�ale unosi� si� na nogi. Ca�y pokryty by�
szczecin�. Jego demonicznie wygl�daj�c twarz przyozdobiona by�a par� stercz�cych
w g�r�, sporych uszu.    Gdy doszed� do r�wnowagi, zawarcza�
pot�nie, ukaza� z�biska, uderzy� kilka razy pi�ciami w szcz�tki pomostu. Sta�
po kolana w wodzie. Naytrel czu� bij�c� od niego magi�. Wiedzia� �e to
stworzenie nie jest jak ka�de inne, ju� wcze�niej czu� jego obecno��, czu� od
samego pocz�tku.    Potw�r ruszy� w jednej chwili, rivelv
zacisn�� z�by, wsta� i zamachn�� si� szabl�. W mgnieniu oka stw�r uskoczy� w
bok, silnie uderzy� go ramieniem, zwali� na ziemi�. Naytrel pu�ci� szable.
Przeszy� go b�l. Bez czucia upad� w trzciny. Demon wyskoczy� na l�d, zarycza�,
�ypn�� na przeciwnika czerwonymi �lepiami i z miejsca pogna� w las gin�c w�r�d
drzew.    Rivelv le�a� w�r�d rozmoczonych i przegnitych
trzcin. Przed oczami mia� mg�� i by� oszo�omiony. Gdy pr�bowa� si� podnie��, na
ziemi� zwali� go ostry niczym uk�ucia setek igie� b�l w lewym barku. Wrzasn��
przera�liwie i run�� z powrotem na ziemi�.*
Kostek wpad� na polan� z dziewczynk� na r�kach. P�dzi� jak szalony, co chwila
obracaj�c si� za siebie. Przy roz�o�ystym drzewie czekali na niego Sznyta, Hern,
Anzeer i ma�y Felst.-    Demoon!- wrzasn�� w biegu Kostek.-
Demon mnie goni!-    Gdzie� on?- wyst�pi� na prz�d Hern
bior�c od Felsta tarcz�.    Anzeer wyci�gn�� z ko�czanu jedn�
strza��, naci�gn� ci�ciw�.-    Gdy trafi�, Sznyta go
dobije.    Dziewczynka p�aka�a. W jej r�ku zosta� tylko jeden
mlecz.    Sztyleciarz usiad� pod drzewem. Ci�ko oddycha�.
Posadzi� dziecko obok siebie.-    Spokojnie, cicho-
powiedzia� g�aszcz�c j� po g�owie.- Ciiicho.-    Powiedz jej
�eby si� zamkn�a- warkn�� Anzeer.-    Robi� co
mog�.-    A gdzie tw�j towarzysz?-    Nie
wiem.    Stw�r wyszed� na polan� z g�stych zaro�li. By�
olbrzymi, zwalisty niczym pie� drzewa. �apy mia� szerokie i d�ugie, a� po zgi�te
kolana.    Anzeer kl�kn�� i strzeli�. W tym samym momencie
Sznyta wyrwa� z pochwy pa�asz.    Pogna� na stwora z mieczem
nad g�ow�. Strza�a wbi�a si� w pier�, troch� powy�ej serca. Demon zakwili�,
z�ama� strza�� i od�amkiem rzuci� w nadbiegaj�cego Herfryna. Wojownik doskoczy�
do niego trzema susami, wrzasn�� i ci��, z ca�ej si�y. Potw�r niezdarnie uderzy�
w d�o� Sznyty, wybi� mu pa�asza z r�ki, niczym kot przywar� do ziemi i susem
obali� go na ziemi�.-    Kurwa!!- Anzeer napi�� kolejn�
strza��- Za szybko ruszy�!!    Strzeli�. Pocisk przeby�
odleg�o�� w czas jednego oddechu. Grot ze �wistem zci�� kawa�ek ucha
stworu.    Dziewczynka p�aka�a. Kostek wsta� do pionu,
zrzuci� kaptur. -    Nie strzelaj teraz!- krzykn�� puszczaj�c
si� w stron� przygniecionego do ziemi Herfryna. Naytrel pojawi� si�
niespodziewanie. Chwiejnym krokiem wyszed� z lasu, lew� r�k� trzymaj�c zgi�t�
blisko cia�a. Podszed� do demona, jego prawa d�o� zap�on�a niebieskim
blaskiem.    Kostek gna� jak szalony.
Rivelv zacisn�� z�by, przymkn�� oczy i uderzy� otwart� d�oni� w zwaliste cielsko
demona. Stw�r drgn��, szarpn�� si�, zarycza�.    Kostek
dopad� Sznyty, wzi�� go pod rami�, odci�gn�� kawa�ek
dalej.    Czysty, niebieski blask przemkn�� przez d�o�
Naytrela, przeszed� przez r�k�, znikn�� za kamizel�. Jego tors rozb�ys� mlecznym
blaskiem.    Demon zarycza� g�ucho, osun�� si� na ziemi�,
zwis� na pi�ci. �y�. Ci�ko oddycha�.    Naytrel kaszln��,
przetar� twarz r�kawem i zamkn�� oczy. Sznyta zmarszczy�
brwi.    Rivelv spojrza� w twarz Herfryna , wreszcie ukaza�
swoje oblicze, oblicze kt�re musia� przed nim ukrywa�. Pokaza� sw�j prawdziwy
wygl�d. Ukaza� to kim jest. Czarne oczy, z b�yszcz�cymi, ��tymi �renicami,
p�on�c� niebieskim blaskiem praw� d�o�.-    To on- sykn��
Sznyta.- To skurwiel kt�ry zabi� Menthota!    Naytrel sta�
bez ruchu. By� s�aby, ledwo trzyma� si� na nogach.    Demon
le�a� obok niego, ci�ko oddycha�, charcza�.    Anzeer
naci�gn�� strza��, spu�ci� ci�ciw�. Pocisk zagwizda� g�o�no, trafi� Naytrela w
lewe rami�, zni�s� go z n�g.-    Co ty na Boga robisz, mo�ci
Anzeer!?- zapyta� Hern.    �owca naci�gn� kolejn� strza��.
Wycelowa� w rycerza.-    Dlaczego?- zapyta� ponownie Hern.
Zmarszczy� brwi.    Anzeer zagwizda�. Z przeciwnej strony
polany wyjecha� Milton E. Milton i Mesfa. Mieli ze sob� dwa objuczone
luzaki.
    Kostek podbieg� do rivelva. Naytrel �y�, by�
wyczerpany.    Sztyleciarz zmarszczy� brwi. Strzeli�
spojrzenie Sznycie. Szed� tu, schyli� si� po pa�asz, wzi�� bro� do
r�ki.-    Odsu� si�- zadudni� Herfryn.- Daj mi go zabi�, do
ciebie nic nie mam.    Kostek nie odpowiedzia�. Doskoczy� do
niego i w locie strzepn�� r�kawami. „Jedynka" i „Czw�rka" za�wiszcza�y w
powietrzu wpad�y w d�onie sztyleciarza. Kostek ci�� oboma na raz, od wewn�trz,
rozk�adaj�c r�ce. Sznyta zacharcza�, chwyci� si� za gard�o. Pad� na kolana. Krew
wyciek�a spomi�dzy jego palc�w. Charkn�� g�ucho, wywali� j�zyk i wolno run�� na
plecy.-    Dlaczego to robicie, Anzeer?!- dopytywa� si� Hern
z Talikard, oddaj�c pos�usznie sw�j miecz i tarcz�.-    To
ju� nie powinno ci� interesowa�- odpar� �owca.- Milton!
B�azen zeskoczy� z rumaka, chwyci� dziewczynk�, wrzuci� j� na ko�. Podni�s� z
ziemi poka�n� ga�� i jednym uderzeniem pozbawi� rycerza
przytomno�ci.-    Z�apcie jeszcze giermka- rozkaza� �owca.-
Rivelv i sztyleciarz uciekli a Herfryn „Sznyta" nie �yje, co za strata. Ale� kim
by�, �eby uczci� jego odej�cie chwil� ciszy? Ruszajmy!
6.    Ob�z sta� w bezruchu otulony szaro�ci� zimnego
poranka. Wygl�da� jak nieruchomy obraz, przez kt�ry malarz chcia� wyrazi� sw�j
smutek i pochmurny nastr�j.     Na polanie bowiem zosta�
tylko w�z, dwuk�ka i rozorana kopytami ziemia, pozosta�o�� po
obozowiczach.-    Bracie Morten!- krzyk przedar� si� przez
grub� �cian� ciszy.- Bracie Morten jeste� tu?    Nie�li
rivelva razem. Hern za nogi, Kostek za r�ce. Brat Morten wyszed� zza wozu z
naci�gni�t� kusz� w r�kach.-    Co tu na Boga si� dzieje?-
zapyta�.- Ten b�azen i niewiasta zwariowali! Zacz�li konie rozp�dza�, jad�a
nakradli i odjechali. Nic zrobi� nie mog�em.-    Porwali
Felsta i t� ma�� ze wsi. Pom�cie nam bracie- powiedzia� rycerz- Nasz przyjaciel
ranny.    Morten odrzuci� kusz�, �ci�gn�� z wozu szerok�
futrzan� p�acht�.-    Tutaj, po��cie go na futro. A
�ywo!-    Trzeba wy�ama� strza��!- zaci�gn�� r�kawy
Kostek.-    Nie! Zaczekaj. Najpierw dajcie trunki, rozpalmy
ognisko i trza b�dzie nagrza� metal. Nale�y wypali� ran�!-
Wy si� znacie braciszku na leczeniu- rzek� Hern i ruszy� w stron�
wozu.-    Jeste�cie pewni tego co robicie?- zapyta� niepewnie
Kostek.    Braciszek Morten spojrza� na niego
spokojnie.-    Wyjmiemy grot, zdezynfekujemy i wypalimy ran�-
po�o�y� d�o� na ramieniu sztyleciarza.- B�dzie �y�, ten wasz przyjaciel.
Wieczorem si� ocknie, zaufajcie mi.*-    Te,
nizio�- warkn�� Kostek klepi�c po twarzy �pi�cego w dwuk�ce karze�ka. Ten
obudzi� si�, usiad�, zamlaska� oswobodzonymi od szmaty suchymi
ustami.-    Jestem Berfod Bereen, je�li �aska. A nie nizio�.
Nale�� si� wam podzi�kowania szlachetny panie. O! Nie widz� tej paskudnej
bandy.. Jak mi�o.-    Z�a� z dwuk�ki nizio�, musimy
porozmawia�.-    O co chodzi?-    Nasz
przyjaciel jest ranny, przed chwil� ockn�� si� na
chwil�...-    Bardzo mi mi�o ale..-
Powiedzia�, �ebym uwolni� ci� i zapyta� o Anzeera i jego sp�k�, wi�c
gadaj.-    Bardzo mi mi�o, �e wasz towarzysz zwr�ci� na mnie
sw� uwag�, ale po pierwsze, nie jestem �aden nizio�, tylko Berfod Bereeen, a po
drugie nie zwracaj si� do mnie takim tonem, ty... Co� ty w og�le za
jeden?!-    Kto� kto ci� oswobodzi�, wi�c
gadaj!-    Grzeczniej prosz�, je�li
�aska.-    Powiedz�e kim jest ten Anzeer i jego kompani, a
dam ci �wi�ty spok�j.-    Musz� si�
napi�.*-    A wi�c by�o to tak- powiedzia�
Berfod.- Widzia�em ich ju� w Aplegate. Wida� jechali za mn� a� z targu, dziwne
�e nie zareagowa�em.. A dali o sobie zna� dopiero w rosn�cych opodal lasach.
Wraz z Vighim, bo tylko on by� ze mn� podczas tej w�dr�wki, wracali�my do
Talikard z wozem pe�nym przer�nych towar�w. Oczywi�cie, jak ju� wiemy, nie
doatr�em do domu. Na mo�cie przez ost�p, zaatakowali nas, Anzeer i jego ludzie.
Vighi nie da� sobie rady sam. Nic mu si� nie sta�o co prawda, ale banda zdo�a�a
porwa� i mnie i m�j w�z. A s� oni z�odziejami i porywaczami jakich
ma�o!-    Powtarzasz Vighi.. Co za Vighi jecha� z tob� i
gdzie on jest teraz?-    Zostawili�my go w lesie...- otworzy�
oczy rivelv.-    Naytrel? Ockn�� si�! Te Hern! Naytrel si�
ockn��!    Rivelv uni�s� si� na
�okciu:-    Zostawili�my go w lesie..- powiedzia�.- Ten, ten
demon to Vighi.. To Thron jest..-    A- pokiwa� g�ow�
nizio�ek i u�miechn�� si�.- Widz� �e mo�ci rivelv rozpozna� mego towarzysza.
Prawda to, �e Vighi jest Thronem.     Kostek zerkn�� na
Herna, pokr�ci� g�ow�, zmarszczy� brwi.-    A c� to Thron?-
uprzedzi� pytanie Berfod.- Ju� wyja�niam. Thronem nazywamy golema z cia�a,
kt�rego zadaniem jest wype�nianie rozkaz�w swego pana, w tym�e wypadku MNIE, ma
si� rozumie�.-    Czy to znaczy �e kaza�e� temu czemu� porwa�
dziewczynk�?-    Ale� sk�d?! Wida� dziewczynk� porwa� kto�
inny. Przypuszczam �e..-    Anzeer- doko�czy� Kostek.- Dobra,
nie wa�ne.-    Vighi jest moim przyjacielem i cho� wygl�da
koszmarnie zas�uguje na m� przyja��. Cieszcie si� �e strzeg� tego dzieciaka.
Najpewniej pomyli� go ze mn�. To dobry golem, zaufajcie mi. Mia� po prostu z�ego
stw�rc�.-    Nie rozumiem nizio�ku- powiedzia� Hern.- Kto
stworzy� tego twojego potwora?-    Pewien czarnoksi�nik ma
si� rozumie�! Mag, je�li tak wolisz, rycerzu. Tylko magowie mog� tworzy� takie
dziwactwa. Sporo za to zap�aci�em...    Hern zmarszczy�
brwi.-    A dlaczego?- Berfod zapyta� sam siebie.- Ot�
dlatego, �e ludziom ufa� nie mo�na. Nie mo�na te� ufa� krasnoludom, ani
nizio�kom, �adnym gnomom, ani elfom. Przez �ycie idzie si� samemu, przyjaciele.
Nikt nie patrzy na to czy b�dziesz w przysz�o�ci wojownikiem, czy rolnikiem.
Nikogo to nie obchodzi. Obwisa im to czy zginiesz jutro czy pojutrze. Ufa� mo�na
tylko sobie i nikomu wi�cej. A pom�c w tym mog� pieni�dze. I to jak mog� pom�c!
-    Nie mamrocz nam tu o pieni�dzach!- w�ciek� si� Hern z
Talikard.- Je�li si� nie pospieszymy zgin�� mog� niewinni ludzie! Nie mam
zamiaru siedzie� tu i czeka� a� ten pod�y �owca niewolnik�w sprzeda Felsta na
pierwszym lepszym straganie!-     Zosta� Naytrel,
wydobrzej- westchn�� Kostek.-    Jad� z wami- powiedzia�
rivelv i zgramoli� si� z futra.-    Chyba ci odbi�o, Naytrel.
Przecie� nie dasz rady nam pom�c. Masz wybity bark, a do tego jeszcze ran� po
strzale! Nie ma mowy.-    Chmm...- pomy�la� g�o�no Berfod
Bereen.- Nie lubi� go, ale ma racj�. To ca�kowicie nie odpowiedzialne, nie
przystoi takie zachowanie doros�emu cz�owiekowi.-    Musz�
jecha� z wami. Chc�. A z reszt�, co� mi si� widzi �e nie masz najmniejszej
ochoty ich ratowa�.    Nizio�ek pokiwa�
g�ow�:-     Mam co�, co postawi waszego przyjaciela na
nogi, jednak nie r�cz� za skutki tego specyfiku.-    Co to
jest?- zapyta� Naytrel.- Mam nadziej� �e nic tworzonego magi�, ani
wzmacnianego?-    Nie.. sk�d.. . Mam Jadowic�, ale nie wiem
czy powinienem pozwoli�, �eby wasz przyjaciel za�y� tego leku. Kuruje si� tym
konie z ci�kich uraz�w pracy w polu.-    Czy Naytrel wygl�da
jak ko�?- u�miechn�� si� w z�o�ci sztyleciarz.-    Zamknij
si� Kostek. Daj mi ten lek, Berfod.-    Chwilk�. Jak ju�
m�wi�em, bandyci mnie okradli. Nie mam poj�cia co wzi�li, a co zostawili.
Chmmm..... . Chwilk�.. Jest! Butelka Jadowicy z najdalszych zak�tk�w naszych
pi�knych G�r Zachodnich. �ap, Naytrel! Tylko zastan�w si� jeszcze, czy
warto.-    Przypomnij sobie co m�wi�e�, Berfod i zastosuj si�
do tego.-    Chmmm... Dobrze.... NAYTREL!! NIE PIJ TEGO!!!
Co� ty?! Oszala�e�?! Znieczuli�by� si� na amen, to nawet rozcie�czone jest
mocniejsze od najgorszej krasnoludzkiej w�dki!.. Daj mi to. Trzeba troch� wla�
na ran� i po k�opocie. Nie poczujesz b�lu cho�by ci nog� urwa�o! To jest takie
same uczucie jakby� wpad� w berserker! Nic nie czu�! Oczywi�cie nie mam
por�wnania. Nigdy nie by�em w berserkerze, ale m�j przyjaciel jeden.. Co? Piecze
pewnie? To normalka. Konie te� zawsze chrapa�y... .-
Aaaaach...- sykn�� Naytrel chwytaj�c si� za przestrzelony bark.- Chwa�a ci za to
�e tego nie wypi�em nizio�ku.-    Nie dzi�kuj przyjacielu.
Ostrzeg�em tylko. Ale na twoim miejscu zosta�bym jeszcze i wypali� ran�. Teraz
gdy pieczenie ustanie, b�dziesz ca�kowicie
znieczulony.*    �lady nie znikn�y, ci�gn�y si�
od miejsca potyczki, wzd�u� jeziora i gin�y g��boko w lesie. Tam zaton�y w
ogromnym i szerokim morzu paproci. Za nim ci�gn�y si� trzy dr�ki, jedna
bardziej zakrzaczona od drugiej. M�czy�ni dopiero tam zdali sobie spraw�, �e
zgubili �lad na dobre.-    No to koniec- pokr�ci� g�ow�
Kostek.- Przegrali�my.    Naytrel westchn�� g��boko zsiad� z
konia. Schyli� si� nad drog�. Szuka� jakiegokolwiek
tropu.-    Nie m�cz si� Nayt- powiedzia� sztyleciarz.-
Mogli�my si� tego spodziewa�.-    Nie nale�y si� poddawa�-
warkn�� Hern.- Na pewno nie rozp�yn�li si� w powietrzu.-
No nie wiem- nie odpuszcza� Kostek.- Widzia�o si� r�ne rzeczy. Mo�e powinni�my
zawr�ci�?-    Poddajesz si� wyj�tkowo �atwo, mo�ci
Bonteht.-    Tylko w sytuacjach bez wyj�cia. Nie wytykaj mi
moich wad. Znam je.-    Dobrze- zsiad� z konia rycerz.-
Pomog� ci szuka�, mo�ci Naytrelu. Czuj� powiew optymizmu.-
No c�.- wzruszy� ramionami Kostek.- Osobi�cie uwa�am to za g�upot�, ale dobrze.
Chyba zawr�c� i sprawdz� tam. Mo�liwe �e co�
przeoczyli�my?-    Wracaj tu- warkn�� Naytrel.- Nie denerwuj
mnie.-    O co ci chodzi?-    Wracaj tu.
Dobrze wiesz, �e niczego nie przeoczyli�my. Oni pojechali w kt�r�� z tych trzech
dr�ek, je�li b�dzie trzeba rozdzielimy si�.-    No co ty?
Pojedynczo nas powyka�czaj�! Nie przesadzajmy!-    P�niej
b�dziesz filozofowa�. Pom� nam szuka�!    Hern wyci�gn��
miecz. Ostrym ci�ciem wyrwa� z ziemi kilka paproci razem z torfem i
korzeniami.-    Nie mam zamiaru odda� Felsta tym diab�om!!-
wrzasn��.- A wasze g�upie gadanie mnie tylko irytuje! Je�li si� nie uspokoicie,
zamieni� was w �arcie dla ps�w!Kostek zmarszczy� brwi, wychyli� si� w
siodle, jakby co� dojrza�. Po chwili spi�� konia, przejecha� obok rycerza nie
zwracaj�c uwagi na jego gro�ne s�owa.-    Zobacz, Naytrel-
powiedzia� schylaj�c si� w siodle.-
Co?    Kostek wyprostowa� si�. W d�oni trzyma� kawa�ek
u�amanej strza�y.-    Co to?-    Kawa�ek
strza�y. Le�a� tutaj, przy tej dr�ce. Grot wskazywa� w�a�nie te
krzaki!    Naytrel doskoczy� do konia, wskoczy� na
siod�o.-    Chyba wiem do kogo to nale�y-
powiedzia�.    Hern u�miechn�� si� szeroko, zawin�� mieczem
nad g�ow�.-    Chwa�a niech b�dzie Bogom!! Ha ha! Jest
nadzieja!-    Nie ma czasu.- strzeli� palcami Kostek.- Ta
droga wiedzie nad trz�sawisko. Trzeba pozby� si� tych krzaczor�w, oni jako� je
wymin�li.    Naytrel u�miechn�� si� do
sztyleciarza:-    Przeskoczyli je- zawr�ci�, wzi�� rozbieg,
rozp�dzi� konia i przesadzi� krzaki.    Hern schowa� miecz do
pochwy. Dosiad� konia i zerkn�� w stron� sztyleciarza:-    A
ty chcia�e� wraca�, mo�ci Bonteht!-    Ano chcia�em, mo�ci
Hernie. Ale niech mnie cholera, je�li wr�c�!
7.    Kiedy� nazywano ich T�picielami. �yli z polowania na
futrzanego zwierza, �yj�cego w�r�d bagien. Dostarczali futra na wszelakie targi
w Aplegate i Talikardzie, a tak�e na przydro�ne stragany, pojawiaj�ce si� raz do
roku w okolicach. Sprzeda� futer przesta�a by� op�acalna i po wielu latach
T�piciele opu�cili swoje obozowisko. Pozosta�o po nich tylko
wspomnienie.-    Jeste�my na Trz�sawiskach T�picieli- pokiwa�
g�ow� Kostek.- Nie�le. Sam bym nie znalaz� lepszej kryj�wki. Dzi�kujmy tej
dziewczynie �e zostawi�a nam znaki. Bez nich nie by�oby mowy o trafieniu
tutaj.-    Mo�ci Findariel m�drze m�wi- powiedzia� Hern.- Jak
przypuszczam, te dwie inne drogi kt�re widzieli�my, okr��aj� trz�sawiska
szerokim �ukiem.-    Mamy po prostu szcz�cie- podsumowa�
Naytrel.    Siedzieli ukryci w�r�d drzew. Spogl�dali stamt�d
na wydeptany kawa� ziemi granicz�cy z rozleg�ym morzem pa�ek na kt�ry prowadzi�
spruchnia�y, ale wci�� stabilny pomost. Widzieli sporej wielko�ci drewnian�
chat�, wyrastaj�c� na �rodku wydeptanego placu. Chat� o du�ych powybijanych
oknach, szerokich drzwiach do kt�rych poci�gni�te by�y schody i omsza�ym,
okrytym ga��ziami spadzistym dachem. Przed chat� sta�y cztery osiod�ane konie.
Nikogo przy nich nie by�o.    Plac by�
pusty.-    I co teraz?- zapyta� w ko�cu Kostek.- Wiemy �e s�
w �rodku. Podejdziemy z zaskoczenia?-    Tak- kiwn�� g�ow�
Naytrel.-    Jak? Po prostu wpadniemy do
�rodka?-    Chmm.. Nie wiem.. Jakie� pomys�y mo�ci
Hernie?-    Jestem za wywo�aniem ich na
podw�rko.    Kostek wywr�ci� oczyma:-
Nie.. . To g�upie. Zosta�cie tutaj, zaraz wr�c�.-    Gdzie
idziesz?-    Rozejrz� si�.    Sztyleciarz
zarzuci� na g�ow� kaptur, zgarbi� si�, wyszed� na plac i
przykucn��.    Rozejrza� si� szybko doko�a i pu�ci� si�
biegiem w kierunku koni. Skry� si� za jednym z nich, przylgn�� do ziemi i
odczeka� chwil�. Nie min�a chwila, jak wspi�� si� na balustrad�, przesadzi� j�
i zajrza� przez okno do wn�trza chatki.-    Sprytny jest z
niego rycerz- pokiwa� g�ow� Hern.- W jakim zakonie go tego
nauczono?-    Wola�by� nie wiedzie�.
Kostek postanowi� wraca�. Ponownie przesadzi� balustrad�, wymin�� konie i pu�ci�
si� biegiem w kierunku ukrytych towarzyszy.    W nast�pnej
chwili drzwi chaty otworzy�y si� z donios�ym skrzypem stan�� w nich Anzeer.
Energicznie napi�� uk i spu�ci� strza��.    Uszy
prze�widrowa� ostry �wist.    Sztyleciarz krzykn��, uskoczy�
i przeturla� si�.-    Na Boga!- wykrzykn�� Hern.- Zabi�
go!    Kostek wsta�, wskoczy� za pierwsze lepsze drzewo.
Obmaca� si� ca�y i odetchn��.-    Nie.. . Nie trafi� go-
u�miechn�� si� Naytrel.-    Wyjd�cie tch�rze! Zmierzcie si� z
nami jak nale�y. Tylko na tyle was sta�? Zapraszam! Nie po to chyba p�dzili�cie
przez p� lasu? Nie po to �eby si� kry� po krzaczorach!?
Pierwszy wyszed� Hern. W jednej r�ce trzyma� tarcz�, drug� na r�koje�ci
miecza:-    Wypu�� dzieci- zadudni�.- Wypu��, albo przyjdzie
ci si� ze mn� zmierzy�!    �owca niewolnik�w
zarechota�:-    No i prosz�.. . Jeden
wyszed�.-    Wypu�� dzieci m�wi�!-    A
gdzie z�odziejaszek i rivelv co? S� tam z tob�?-    Czy
s�yszysz co do ciebie m�wi�, kreaturo?!-    Niech wyjd� twoi
towarzysze, wtedy porozmawiamy.-    Po co? �eby� ich z �uku
powystrzela�?-    Milton!- wrzasn�� Anzeer.- Przyprowad� j�
tu.    B�azen pojawi� si� za plecami �owcy, wytarga� Mesf� z
budynku. Milton trzyma� j� za w�osy, g�ow� odchylon� do ty�u, przy�o�y� n� do
gard�a i zarechota�.-    Poznajesz j�? Rivelvie?!- wrzasn��
Anzeer a jego oczy zap�on�y gniewem.- Poznajesz zdrajczyni�?! Milton ci�
widzia�, skurwysynu! Widzia� was razem! Nie chodzi o to, �e pokaza�a wam drog�
jak tu trafi�! Chodzi o ciebie! To ty jeste� przyczyn� tego wszystkiego! To ty
zaraz zginiesz, a ona przez ciebie, je�li nie wyjdziesz z
ukrycia!    Naytrel wyszed� zza drzewa bez wahania, wyci�gn��
szable. obydwie wbi� w ziemie i odszed� kilkana�cie krok�w
dalej.-    Dobrze- pokiwa� g�ow� �owca.- Dobrze jest widzie�
twoj� paskudn� mord�. A gdzie no�ownik?!    Kostek wychyli�
si� zza drzewa, pomacha� r�k� i na powr�t za nim znikn��.-
Wy�a�!- wrzasn�� Anzeer i naci�gn�� strza��.- Ty i rycerz mo�ecie odej��. Chodzi
mi tylko o rivelva.    Naytrel zerkn�� na
Herna:-    We�cie Mesf� i spieprzajcie
st�d.    Rycerz u�miechn�� si�. Pokr�ci�
g�ow�.-    Odejdziemy wszyscy.-    Dobrze
wi�c- wykrzywi� twarz Anzeer.- Je�li tak bardzo chcecie, to patrzcie na to
wszyscy. Milton si� nie zastanawia�. Wykona� jeden szybki mechaniczny
ruch.N� prze�lizn�� si� po gardle dziewczyny, pociek�a krew. Mesfa osun�a
si� na ziemi�, upad�a wprost pod nogi Anzeera.    �owca
u�miechn�� si� z zadowoleniem.    Rivelv wrzasn�� okropnie,
zakl��. Jednocze�nie Anzeer spu�ci� ci�ciw�.    Strza�a
za�wiszcza�a p�dz�c w Naytrela. Hern wskoczy� przed niego, pocisk zatopi� si� w
tarczy rycerza. Wyrwa� miecz z pochwy, zakr�ci� nim w
r�ce.    Kostek wyskoczy� zza drzewa, przetoczy� si� po
szable Naytrela wyrwa� je z ziemi i rzuci� mu obie.    Rivelv
doskoczy� do Anzeera w trzech szybkich susach, nie pozwoli� mu na kolejne
spuszczenie strza�y, ci�ciem szabli z�ama� drzewce w p�; polecia�y drzazgi. W
nast�pnej chwili �owca si�gn�� po miecz. Zd��y� jedynie musn�� r�koje��, czubem
buta oberwa� w brzuch, upad� na ziemi�, przetoczy� si�. Rivelv zawin�� szablami,
ruszy� na niego. Milton E. Milton rozprostowa� palce, u�miechn�� si� szyderczo,
spojrza� na Herna.    Rycerz odpowiedzia� mu r�wnie wrogim
spojrzeniem, �cisn�� w r�ce miecz, uni�s� wy�ej tarcz�.-
Nie b�dzie to wyr�wnany pojedynek- powiedzia� b�azen zci�gaj�c z g�owy czap� i
delikatnie odk�adaj�c j� na ziemi�.-    Milcz potworze! Teraz
liczy si� tylko to, �eby pozby� si� ciebie, pod�a kreaturo. Poddaj si�, albo
zginiesz tu na tej ziemi.-    Nie b�d� nad tym my�la�- rzek�
b�azen �miej�c si� ci�gle.- Pozw�l, �e sprowadz� ci� na d�, przyjacielu. �aden
b�g ci nie pomo�e.    Hern run�� do przodu, wzni�s� miecz nad
g�ow�. Milton szybkim i wyuczonym ruchem wyci�gn�� z pochwy szpad�, zwinnie
uskoczy� na bok, stan� sztywno na palcach.    Rycerz zacisn��
z�by w gniewie, zamachn�� si� pot�nie, wykr�ci� w biodrach a� zazgrzyta�a
zbroja. Milton odbi� w bok, zatoczy� w miejscu ko�o, stan�� z powrotem na
palcach. Hern ci�� powietrze. B�azen wykona� szybki ruch. Proste i precyzyjne
pchni�cie w szczelin� zbroi. Hern j�kn��, zamachn�� si� niezdarnie by odbi�
tkwi�c� w jego ciele szpad�. Milton cofn�� ostrze, uskoczy� w ty�. Rycerz wspar�
si� na mieczu, powsta� do pionu, uni�s� wy�ej tarcz�.-
Walcz- powiedzia�.    Anzeer doby� miecza, zgrabnie odbi�
nadlatuj�ce ci�cia rivelva. Parowa� w szale�czym tempie nadlatuj�ce Dharmo�skie
ostrza, tn�ce powietrze, zatrzymuj�cej si� na stali jego miecza. Naytrel uderzy�
od g�ry i opad� na kolano, drug� szabl� ci�� w nogi. �owca zwinnie uskoczy� do
ty�u, opar� si� plecami o balustrad� chaty, obur�cz chwyci� miecz, by�
zm�czony.-    Wiesz �e nie mo�esz wygra�!- krzykn��.- twoja
z�o�� ci nie pozwoli!    Wygl�da�o na to, �e rivelv go nie
s�yszy. Powsta� do pionu, zerkn�� na �owc� spode�ba, ruszy� na� do
przodu.    Jego oczy by�y straszne.
Anzeer zmarszczy� brwi. W jego oczach zatli�a iskierka
strachu.-    �ryj!- wrzasn��. W nast�pnej chwili zamachn��
si� mieczem. Or� wy�lizn�� mu si� z r�k, poszybowa� w kierunku Naytrela. Rivelv
odbi� or� obiema szablami na raz. Odlecia� poza zasi�g �owcy niewolnik�w. Ten
zakl�� szpetnie, przetar� czo�o z potu. Nie min�a chwila, jak obr�ci� si� na
pi�cie, wspi�� na balustrad� i omal nie wywalaj�c si� na tarasie dopad� drzwi.
Rivelv pop�dzi� za nim.    Hern zakrzykn�� przera�liwie,
zamachn�� si� mieczem. Nie trzyma� ju� tarczy. Nie by�a mu potrzebna. Twarz
zalan� mia� krwi�. Sk�r� poci�t� w bruzdy. Oczy mia� na wp� zamkni�te,
spojrzenie m�tne. Wydawa�o si� �e zaraz padnie.    Milton
u�miecha� si� paskudnie, sta� z opuszczon� szabl� i przygl�da� si� swemu
dzie�u.-    Widzisz, rycerzyku. Gdyby bogowie istnieli, czy
nie zes�ali by ci jakiejkolwiek pomocy? No, chyba �e nie zas�ugujesz na
jak�kolwiek pomoc. No c�. Ca�kiem mo�liwe, �e twoja ofiara b�dzie daremna. Nie
wiadomo. Jedno jednak, wiem raczej na pewno. Wkr�tce... .-
Zginiesz- warkn�� Hern.- Ty zginiesz.. .-    Chmmm... . Nie
to mia�em na my�li, ale skoro ju� o tym wspomnia�e�.. .
Ruszyli na siebie r�wno. Hern zakrzykn�� bojowo, wzni�s� miecz obur�cz nad
g�ow�, wystawi� z�by. Milton ruszy� z miejsca szybko, aczkolwiek zgrabnie,
sztywno, z opuszczon� szabl�. Zbli�ali si� do siebie z zawrotn� szybko�ci�. Hern
zakrzykn�� jeszcze g�o�niej, Milton wzni�s� szabl�, zab�ysn�o zakrwawione
ostrze, u�miechn�� si� szyderczo, wyszczerzy� z�by, zmarszczy� brwi, zamachn��
si� pot�nie. Mi�dzy nich wpad� Kostek. Sztylet zab�ys� w jegor�ku. Ci��
szybko i r�wno, silnie. Milton zach�ysn�� si�, kaszln��, z rozci�tego gard�a
buchn�a krew. Hern zamachn�� si� jak rozw�cieczony diabe�, ostrze nabra�o p�du,
zci�o b�azna jak �wieczk�. G�owa uskoczy�a w bok. Cia�o run�o na
ziemi�.    Hern zatoczy� si�, upad� na ziemi�, zaraz za swoim
mieczem. J�kn�� g�ucho. Kostek dolecia� do niego w nast�pnej chwili, przeci�gn��
go, posadzi� go na schodach.-    Ale� teraz wygl�dasz..
Spokojnie, zaraz zawioz� ci� do tego nizio�a, ona ma jakie�
leki.-    To.. To nic takiego.-    Jasne
�e nic takiego. Zaczekaj chwil�. Sci�gn� z ciebie zbroj�. Jak to si�
robi?-    Nie.. Nie wa�ne, mo�ci Bonteht.. Nie
wa�ne.-    Co jest stary?- zapyta�.- Nie m�w mi �e tego nie
wytrzymasz.    Rycerz zerkn�� na niego m�tnym
wzrokiem.-    Przecie� nic nie m�wi�.. . Ju�.. Ju� nic nie
m�wi�.. .-    Nie nie.... . M�w! Gadaj ile chcesz! Po raz
pierwszy nie b�dzie mi to przeszkadza�o! Na serio! Gadaj co chcesz i ile chcesz,
nie �artuj�!*    �owca ucieka�. Przebieg� przez
chat� nie odwracaj�c si� za siebie nawet na sekund�. Naytrel szed� za nim. Szed�
spokojnie.Anzeer ci�ko oddycha�, mkn�� pokojami, wywraca� stoj�ce pod
�cianami stare, zakurzone segmenty.    Rivelv szed� za nim,
milcza�.-    Zostaw mnie! Odejd�! We� co chcesz! Zabierz te
bachory! Zostaw mnie!! One.. One s� w piwnicy na dole.. Zabierz je stamt�d i
spieprzaj! Odejd�, draniu! Bydlaku! Daj mi spok�j!- potkn�� si� na le��cym na
ziemi po�amanym krze�le. Na czworaka dopad� do tylnich drzwi. Kurczowo chwyci�
si� za klamk�, podci�gn� si� na niej, szarpn�, otworzy� drzwi i zamar� w
bezruchu.    Wpatrywa�a si� w niego para czarnych,
nieprzeniknionych, demonicznie z�ych �lepi.    Zak�apa�a
z�bata g�ba, pe�na lepkiej �liny. Stw�r zawarcza�, obna�y� k�y. To by� Thron;
golem z cia�a.    Stali tam w bezruchu. Olbrzymi, zwalisty
kolos i ma�y �owca niewolnik�w, bezsilnie pr�buj�cy powstrzyma� ciekn�ce nogawk�
siki.    Rivelv pojawi� si� za nim. Patrzy�. Anzeer odwr�ci�
si� powoli, bardzo powoli. W oczach mia� �zy. Nogawka silnie przylega�a
donogi.-    P.. Pom�rz mi, Naytrel...- j�kn�.- B�agam
ci�.. Pom� mi.    U�miechn�� si� tylko, pokr�ci� g�ow�,
zawr�ci� i zamkn�� za sob� drzwi. To co po chwili us�ysza� nie by�o muzyk� dla
jego uszu. I cho� w ka�dej innej sytuacji najpewniej zawr�ci�by i walczy�, w tej
po prostu poszed�. Nie chcia� wraca�.    Kostek i Hern
czekali na niego przed chat�. By� tam tak�e ma�y Berfod Bereen, z namaszczeniem
opiekuj�cy si� rannym rycerzem.Naytrel pokiwa� g�ow�, schowa� szable do
pochew na plecach. -    Czy Vighi si� nim zaj��?- zapyta�
Bereen.-    Tak.. . Tw�j demon si� nim
zaj��.    Hern zakaszla�, wspar� si� na
Kostku.-    Przez ca�e �ycie je�dzi�em po krainach i
poszukiwa�em demon�w- powiedzia�.- Niszczy�em je, wygrywa�em. Nigdy, ale to
nigdy nie przypuszcza�em, �e najgorszym demonem oka�e si�
cz�owiek.    Rivelv zszed� schodkami na d�. Schyli� si� po
Mesf�, delikatnie uni�s� j� z ziemi. Bez s�owa wymin�� towarzyszy i znikn�� w
lesie. Nie powiedzia� gdzie poszed�. Nikt go o to nie
spyta�.    Milczenie przerwa� Bereen:-
C�.. . Widocznie sami musimy przewie�� mo�ci Herna do wsi. Nie szkodzi.
Vighi!
8.    Karczma by�a prawie pusta. Wieczorowa pora
zagoni�a ludzi do domostw, jedynie nocni w�drowcy i przybyli p�no kupcy
krz�tali si� uliczkami w poszukiwaniu odpowiedniej stancji. Dlatego te� da�o si�
s�ysze� ci�g�y i powtarzaj�cy si� cz�sto, spokojny stukot ko�skich kopyt
dzwoni�cych po alejkach i do�� g�o�ne rozmowy przechadzaj�cych si� handlarzy.
Pyzata dziewka s�u�ebna poda�a dzban wina. Kostek u�miechn�� si� do niej
zalotnie, poklepa� po zadku a� zachichota�a.-
Przynie� nam jeszcze wina kochaniutka- powiedzia�.-
�wietnie si� tu czuj�, Nayt- powiedzia� sztyleciarz nalewaj�c wino do kubk�w.-
Cholernie �wietnie!-    Nie w�tpi�.-    A
najbardziej raduje mnie to, �e jutro otworz� tawern� na rogu- zatar� r�ce.- Czy
wiesz co to znaczy!?-    Kolejne przegrane
pieni�dze.-    Akurat. Ostatnio co� mam fart, nie mog�
przegra�.-    Fart?-    No pomy�l tylko.
Za�atwili�my spraw� jak trzeba, nie zabili nas, ani nawet nie zranili porz�dnie,
no.. W ka�dym razie to mnie nie zranili. Zarobili�my mn�stwo pieni�dzy i do tego
�yjemy, mamy wdzi�czno�� tych wie�niak�w i wielmo�y z Talikardu. Czego chcie�
jeszcze?     Naytrel u�miechn�� si� smutno. Wychyli� wina z
kubka.-    Nie wszystko uda�o si� po naszej my�li-
stwierdzi�.    Sztyleciarz kiwn��
g�ow�.-    To prawda- powiedzia�.-Bez obaw. Wszystko b�dzie
dobrze. A co do tawerny, to prawie jestem pewien sukcesu. Wiesz
dlaczego?-    Nie.-    Ta Tawerna nazywa
si� „Kostka". Widzisz jaki� zwi�zek? Hm??    Naytrel wychyli�
resztk� wina, odstawi� kubek.-    Mimo wszystko, mi�o ci�
by�o znowu spotka�- wystawi� d�o� do po�egnania.- Mam nadziej� �e nie ostatni
raz si� widzimy.-    Ja te� Naytrel- poda� mu r�k�.- Do
zobaczenia.    Wsta�, zasun�� za sob� krzes�o i skierowa� si�
do wyj�cia. Kostek siedzia� nieruchomo, wpatruj�c si� w myj�c� pod�ogi dziewk�
s�u�ebn�.-    Zobaczymy si� wkr�tce.
Obr�ci� si�. Rivelva nie by�o.    Na dworze zagrzmia�o.
Deszcz zadudni� po dachach budynk�w, zachlupa� w cebrach i w ka�u�ach. Zdawa�o
si� s�ysze� r�enie konia, a po chwili g�o�ny t�tent kopyt. Sztyleciarz
u�miechn�� si� pod nosem, wypi� wino i opr�ni� dzbanek.-
Ej tam! Dziewczyno!- za�mia� si� g�o�no.- Nalej mi jeszcze wina, musz� jako� t�
noc przetrzyma�! Nie obrazisz si� chyba jak poprosz� ci� o drobn� pomoc, co? By�
mo�e, jak b�dziesz dla mnie mi�a, wygram jutro dla ciebie olbrzymiego,
�wiec�cego dukata?
KoniecDraven

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

pajaa1981.pev.pl

demon

po polsku

Menu